Zgoda : Wydania dla niewiast. [volume], October 25, 1900, Page 3, Image 3

About Zgoda : Wydania dla niewiast. [volume] (Chicago, Ill.) 1900-1913

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
bl)
WIKTOJł flUUO.
NĘDZNICY.
C
X=> O -W IEŚĆ.
(Ciąg dalaty.)
'V' lo'< to był tak ponury i tak wielki, te wszys
cy d< k la niego krzyknęli: Oikryć głową! Straszni*
był p*rrieć jak właził po stopniach Jqgo wło^y bia
ł- ■»» z tgriybiała, wielka głowa łysa i czoło po
n> raczone. octy tapadłe. usta *dr wionę i otwarta
t*’ar 4 tąfea wznosząca cserwoną chorągiew, odbijały *
cs* inu.iści i powiększały ssą przy krwawem świetl*
pooh *«ini tak te zdawało sif jakgdyby widmo 93 ro
ku w/rh >dził>> i ziemi, trzymając w rąk u chorągiew
t*roryzrnu. Kiedy wszedł na ostatni stopień, i wid
rco to drżące i straszne, stojąc na stosie grusów prsed
trzydziestu strzelbami niewidsialnemi, wyprostował*
się wobec śmierci, jakgdyby było silniejsze od niej
cała barykada przybrała w ciemnościach widok nad
pn . rodzony i kolosalny.
Zrobiła się taka cisza, jaka się robi dokoła cudu
Wśród tej ciszy starzec potrząsnął chorągwią czerwo
ną i zawołał:
— Niech tyje rewolucja! N>ech tyje rsecsposp
lita! Braterstwo, równość i śmierć!
W barykadzie posłyszano szeptanie cicha i szyb
kie, podobne do tego mruczenia, jak kiedy ksiądz
spieszy s odmawianiem modlitwy- Był to prawdop*
dobnie komisarz policji, który stojąc na drugim koń
cu ulicy, wsywał w imieniu prawa do rozejścia sit
Pól niej, ten sam głos potężny, który zawołał: Ko tu
— krzyknął:
— Rozejdźcie się!
P. Mabeuf blady, s dzikim wyrazem twarzy,
ponurym płomieniem obłąkania w ź enicach, podnió
chorągiew ponad głowę i powtórnie zawołał:
— Niech żyje rzeczpospolita!
— Ognia!—zawołał głos komenderujący.
Drugi wystrzał, jakby kartacsami, rozległ s;ęn*
barykadą. Starzec upadł na kolana, późiiej wypros
tował się, wypuścił chorągiew i upadł na wzna*
na bruk, jakby deska, wyciągnięty i z rczkrzyt
waneroi rękami. Strugi krwi popłynęły z pod ni*
go. Jt-gy stara twarz, blada i smutna, zdawała się pa
trzeć w niebo. Jedno z tych silniejszych wzruszeń. *
których człowiek zapomina nawet o własnej obronie
ogarnęło powstańców i zbliżyli się do trupa z prze
strachem pełnym eztcunku.
— Co to «a ludzie, oi królobójcyl — powiedzin
Eajolraz
Couifeyrac nachylił się do ucha Eijolrasi:
— Powiem tylko tobie, nie chcę bowiem smniej
ssać entuzjazmu. Ale nie był to wcale królobójca
Znałem go. Nazywał się ojciec Mabtuf Nie wiem, c«
mu się stało dzisiaj. Był to poczciwy głupiec. Popatrz
na tę głowę.
— Gilowa głupca, lecz serce Brutusa — od par
Eajolras. Późaiej przemówił głosem podniesionym —
Obywatele! Macie przykład, jaki dają starcy mło
dym. Myśmy się wahali, on się podjął! M,śmy zią
cofali, .on poszedł naprzód! Oto, ci, oo trzęsą się ze
starości, dają przykład tym, co drżą ze strachu! Stn
rzec ten jest wielki wobec ojczyzny. Miał długie ty
cie i wspaniałą śmierć! Teraz schrońmy tego trupa
niech każdy z nas broni tego starca zmarłego, jakby
bronił swego ojca żywego, i niech jego obecność wśród
nas uczyni tę barykadę niezdobytą!
Po słowach tych, nastąpił smutny i energiczny
szmer zgody. Enjolras pochylił się, podniósł głowę
starca i z dzikim wzrokiem ucałował go w czoło; pól
niej, odchyliwszy mu ręce, s tkliwą ostrożnością, jak
by się obawiał sprawić ból smarłemu, zdjął z niego
surdut i pokazując wszystkim zakrwawione jego dżin
ry, rzekł:
— To jest teraz nasza chorągiew I
Garroehe byłby lepiej zrobił, gdyby uziął karabin En
jolrasa.
Ojca Mabeuf przykryto długim czarnym szalem
wdowy Hucheloup. Sześciu ludzi ze strzelb zrobiło
nosze; położono na nie zwłoki zabitego, z uroczystą
powolnością, z głowami odkrytemi, zaniesiono je do
sali dolnej i złożono na wielkim stole. Zająci supeł
nie t£ sprawą ważną i świątą, nie myśleli wcale o nie
bezpiecznem położeniu, w jakiem sami sią znajdowali.
Kiedy przenoszono trupa koło Javerta zawsze obojft
nego, E ijolras powiedział do szpiega:
— Tyl Zaraz.
Tymczasem małemu 6avroche’owi, który sam
tylko pozostał na swojem miejscu i czatował uważnie,
zdawało się, że widzi, jak ludzie skradają sif do ba
rykady. Wnet zawołał:
— Strzeżcie siąt
Courfeyrac, Enjolras, Jan Prouraire, Combefer
re, Joly, Bahorel, Bossuet tłumnie wyszli z szynku.
Nie było już prawie czasu do stracenia. Nad baryka
dą migotały gąsto połyskujące bagnety. Gwardziści
narodowi wysokiego wzrostu, jedni przelazłszy prze*
omnibus, drudzy przecisnąwszy sią przez przesmyk,
dostali sią do barykady i gnali przed sobą ulicznika,
który cofał sią, ale nie uciekał. Chwila była krytycs
na Była to owa straszna minuta podczas wylewu,
kiedy rzeka podnosi sią do poziomu grobli, i woda sa
czyna przenikać przez szczeliny tamy. Sekunda jeas*
c««, a barykada byłaby zdobytą Bahorel rsuoił sią
na pierwszego gwardzistą narodowego, który wszedł,
i zabił go przyłożywszy mu karabin do piersi; drugi
zabił Bahor^la uderzeniem bagnetu Inny powalił jut
na ziemią C<»uifeyraca. który krzyczał: ,,Do mnie!”
Nujwytny ze wszystkich rodzaj kolom, szedł na Ga
▼rocbe’a z br.gnetem. Ulicznik wziął w swe małe rą
ce olbrzymią strzelbą Jr^rta, zmierzył sią od waśnie
do oh rsyma i spuścił kurek. Strzelba nie wystrzeli
ła .1 v rt jej nie nabił Gwardzista wybuchnął śmie
eh- u, wsuióał bsgoet nad dzieckiem.
^HniiD bagnetem dotknął Gavrochb’a, strzelba
w o i i « rąk /ołniersa, żula bowiem uderzyła gwar
d• t i%r w §zm środek czoła, i gwardzista
upadł na wanak. Druga kula uderzyła w piersi tego
gwardiistg, który napadł na Courfeyraca, i obaliła go
na bruk.
Był to Marjoes, który wehodsił do barykady.
Baryłka proch a.
Marjusz, ukryty w zakręcie ulicy Mondetour,
przypatrywał się pierwszemu prsebiegowi walki, nie
zdecydowany i drżący. Nie mógł jednak długo opie
rad sif temu silnemu i dziwnemu zawrotowi, któryby
oaoioa nazwać pociąganiem w przepaść. Wobec ogro
mu niebezpiecie listwa, wobec śmierci p. Mabeufa, tej
•mutnej zagadki, widząc Bahorela zabitego, słysaąc
Uouifeyraca wołającego:— „Do mnie”! — patrząc na
iaiecko, któremu śmierć groziła, na przyjaciół, któ
rym trzeba było dać pomoo lub których trzeba było
pomścić, Marjusz przestał wahać si% i rzucił si% do bo
•u z pistoletami w obu rękach. Jednym strzałem oca
• ł GHTroche’a, drugim oswobodził Courfeyraca.
Słysząc strzały i krzyki gwardzistów ugodzonych,
ispadający wdarli Bię na szaniec i na wierzchołku je
-o ukazali się tłumnie wdzierający się gwardziści
uiejscy, Żołnierze linjowi i gwardziści narodowi z o
<olic przyległych, wssyscy ze strzelbami w rękach.
Zajmowali jut dwie trzecie powierzchni barykady,
eos do wnętrsa jej nie odwalali się wkracsRĆ, jakby
bawiając się jakiej zasadzki. Patrzali w ciemn* wnę
rze barykady, jakgdyby w lwów legowisko. Ś wiatfo
ochodni oświetlało tylko bagnety, czapki p' lśniowe i
órną część twarzy niespokojnych i rozdrażnionych
Marjusz nie miał broni, wystrzeliwszy bowiem $
stoletów, rzucił je; spostrzegł jednak w sali dolnej
-tryłkę prochu K ędy się obrócił do połowy, patrząc
tę stronę, jeden z żołnierzy zmierzył «óę do nieg
V tej chwili, kiedy żołnierz celował do Mtrjusza. ja
aś ręka pochwyciła za lufę i zakryła jej otwór Zro
ił to jakiś młody robotnik w spodniach aksamitnych
Strzał rozległ się. przeszył rękę. a może także robot
tka, ponieważ ten upadł, lecz kula nie dosięgła Mar
tsza. Wszystko to stało się wśród dymu, zaledwie
widziane. Marjusz, który wszedł do sali dolcej. pra
'ie tego nie spostrzegł. Ujrzał jednak niewyiainie
fę która celowała do niego, i rękę która ją sakry
* i słyszał huk wystrzału Lacz w takich, jak ta,
n wiłach, wszy arko miga i pęlzi i nie daje na niczem
ą zatrzymać. K-źdy człowiek czuje niejasno, że
oś pcha go ku jeszcze większej ciemności, i wszystko
aje się zamglone
Powstadoy, zaskoczeni lecz nie prz straszeni, f »r
>.owali się znowu do boju. Eajnlras wolał:— „Cze
<ajcie! Nie strsełajcie na traf!” Rzeczywiście, w
•ierwszym zamęcie łatwo mogli ranić jedni drugich
Miększa część powsthdoów stanęła w oknie pierwsze
go piętra i na poddasza* h zkąd panowała nad napa*
łającymi. Najwięcej odważni, wraz z Enjolrasem,
Couifeyracem, Janem Prouvairem i Cumbeferrem
łumDie oparli się o domy w głębi i nadstawiając pierś
zwrócili się ku szeregom żołnierzy i gw ardziatów, sto
ących na barykadzie.
Wszystko to odbyło się bez pośpiechu, z tą dziw
ią i gr< ź lą jowagą, która poprzedza bitwy. Z obu
tron zmierzano się do siebie, z tak małej odległości,
te można było z sobą rozmawiać. Kiedy mizrojuż
lać ognia, oficer z wysokim kołnierzem i wieikiemi
•poietami wyciągnął szpadę i rzekł:
— Złożyć bród!
— Ognia!—odrzekł Enjolras.
Z obu stron rozległy się równocieśnie wystrzały i
wszystko zniknęło w dymie. W dymie tym ostrym i
inszącym czołgali się umierający i ranni, słabo i głu
;ho jęcząc, Kiedy dym się r- zszedł, ujrzano z obu
stron i rzerzedz me szeregi walczących, ale zawsze sto
jące na swych miejscach i w ciszy nabijające biod na
aowo.
Nagle posłyszano głos grzmiący, który wołał:
— Pieca ztąd, alko wysadzę barykady!
Wszyscy zwrócili się w tę stronę, zkąd głos po
chodził.
Marjusz wszedł do sali dolnej, wz>ął tam baryłkę
prochu i, korzystając i dymu i pewnego rodcaju ciem
nej mgły, która otoczyła wnętrze szańca, prześlizgnął
się wzdłuż barykady aż do tego miejsca, gdzie była u
mocowana pochodnia. Wyrwał tę ostatnią, na jej
miejsce polotył baryłkę prochu, pchnął z pod niej ka
mienie, tak, te dno baryłki wyleciało od razu jakby
wskutek strasznego posłuszeństwa; wszystko to zrobił
w jednem mgnieniu oka, tylko się nachylił i powstał.
A teras wszyscy, gwardziści narodowi, g*< a-dziś ń
miejscy, oficerowie, żołnierze, skupieni na drugim k< ń
cu barykady, patrsali na niego z osłupieniem, jak sto
jąo na bruku,. z pochodnią w ręku, z dumną twarzą,
aa której świeciło okropne postanowienie, pochylał
płomień pochodni ku strasznemu stosowi, gdzie widad
było rozbitą baryłkę prochu, i krzyczał przerażają
cym głosem:
— Precz ztąd, albo wysadzę barykadę I
Po ośmdziesięcioletnim starcu, Mariusz na tej
barykadsie przedstawił młodą rewolucję, która nastę
powała po starej.
— Wraz z barykadą i ty wylecisz! — rzekł sier
lant.
— I i» także!—Mar jusa odpowiedział!— I przy
bliżył pochodnię do baryłki procnu.
Lecz już nikogo nie by/o na szańcu. Napadający,
pozostawiwszy truoy i rannych, uciekli tłumnie i w
nieporządku na drugi koniec ulicy, gdzie znikali w
ciemnościach nocy. Była to ogólna rozzypka.
Barykada została uwolniona.
Koniec wierssjr Jana Pronvafre.
Wasyscy otociyli Marjussa. Coutfeyrac rsueił mu
si* ssyjf.
— Otóż jesteś!
— Co sa sscsąście!—riekł Combeferre.
— Priyaaedłeś w porą!—odeswał się B wnet.
— Bet ciebie, byłbym trup!—wtrącił Courfeyrac.
— Bat pana byłbym połkniąty! — dodał Gavro»
cke.
— Cisie jest dowódicaf — Marjuss napytał.
- Ty jesteś nim - odrtekł Enjolras.
Marjuss |>rxes cały dsień miał ogień w mósgu, te
ras był tam wicher. Wicher ten, który był wewnątrs
niego, sprawiał na nim takie wratenie, jakgdyby byl
sewnątrs i jakgdyby był unosił go. Zdawało sif mu,
te jut był daleko od tycia. Dwa jasne jego miesi%os
szcząścia i miłości, nagle zakończone tą straszną prze
paśoią. Cozetta stracona, barykada, p M «beuf umie
rająoy aa rzeczpospolitą, on sam naczelnikiem po
wstańoów, wszystko wydawało aią mu to potworną
zmorą. Masiał wysilać umysł, ale by przypomnieć so
bie, te to, co go otaczało, było rzeczywistością Mar
jus* zanadto jeszcze mało tył, aieby mógł wiedzieć, te
właśnie to jest najblitsaem, co jest niepodobne u, i te
zawsze przewidywać nalety rzeczy nieprzewidziane
Przypatrywał sią własnemu dramatowi tak, jak sią pa
trzy na sztuką, której sią nie rozumie.
Mając zamglony umysł, nie poznał Jarerta, który
uwiązany do belki nawet nie poruszył głową podczas
ataku na barykadą i z rezygnacją mącsencika i ma
iestatem sądziego, patrzał na wrzący dokoła niego ro
kosa. Marjusa nie spostrzegł go nawet. Tymczasem
napadający nie pojawili sią więcej. Słychać było, jak
chodzili w k< ńcu ulicy, ale nie odwaiali sią posuwać
naprzód, czy to dlatego, te czrkali na rozkazy, czy tet
dlatego, te czekali na posiłki przed powtórnem ude
rżeniem na ten szaniec trudny do zdobycia. Powstań
cy wystawili warty, a ci, co byli uczniami medycyny,
sająli sią ran opatrywaniem.
Wyrzucono z szynku wszystkie stoły, z wyjąt
kiem dwóch przeznaczonych na szarpie i ładunki i
stołu, na którym letał ojciec Mabeuf. Rzucono je na
barykadą, a zamiast nich umieszczono w sali dolnei
materace, sdjąte a łóżek wdowy H i h doup i służą
cych. Na tych materacach słotono rannych. Co d«
nrzech b sinych istot, które mieszkały w Koryncie
ile wiedaiano. co sią stało z niemi. Znaleziono je
wreascie jednak ukryte w piwnicy.
Bolesne wzruszenie zasępiło radość, spowodowaną
uwolnieniem barykady. Zrobiono apel Brakło jedne
4<» z powstał, ów. Kogot? Jednego z najdroższych.
Jednego z najwaleczn e,szych. Jana Pouvaire’a. Ssi*
Rano go pomiędzy rannymi, nie było go tam. W
docsnie, dostał s;ę do niedoli.
Oombeferre powiedział d Eijolrasa.
— Oni mają na-z go przyjaciela, my mamy ich
ajenta Czy bardzo ci chodzi o śmierć tego szpiega?
-7 Btrdzo — odpowiedział Eu^olara— ale mniej
aniteli o tycie Jana Pr<»tivaire’a.
To sią działo w sali dolnej w pobliża Javerta,
przywiązanego do słuoa!
— A więc dobr«e—rzekł Combefrre—prrywią
tę chustką do laski i pójdę jako parlamentarz, propo
nując im wymianę ich człowieka na naszego.
— S'« h j! — powiedz ał Ejjolras, poi. ty wazy
ręką na ramieniu Combrf^ir
Na końcu ulicy sabrzękła bn.ń znaciąco. Usły*
szano, jak głos mązki zawołał:
— Niech tyje Francja* Niech żyje przyszło-ć!
Poznano głos Pronysire’*. Błysnęło, i rozległ się
wystrzał. Znowu nastąpiła cisza.
— Zabili go! — zawołał Combtf-rre.
En jol ras spojrzał na J&vtria i powiedział do nie
b°: m .
— Twoi przyjaciele cią rozstrzelali.
4
Męki konania po mękach tycia.
Właściwości* wojny tego rolcaju iest to, że atak
barykady odbywa się prawi** zawsze t f.ontu, i te wo
gó!e napadający unikaj* ob li dzenia posycji, albo s
obawy zasadzek, albo lękając się wchodzić w kręt) u
lice. Cala więc uwaga powatadców zwracała się ku
stronie wielkiej barykady, która była punktem st~
nowcto zagrożonym, i g Izie niezawodnie powinna by
ła rozpoczęć się walka na nowo. Marjuez pnyponr
niał jednak mai* barykadę i poszedł j* zobaczyć. By
ła ona pusta, i strzegła j* tylko lampka m> gnąca
wś<< d ianieni brukowych Zresztą, głęboka cisza pa
nów ał* na uliczce Mondetuur i odgałęzieniach Petit-)*
T. uanderie i Cygne.
Kiedy Marjusz * bejrsawssy barykadę, odchodził,
usłyszą^, jak w ciemności wymówiono słabym głosem
jego imię:
— Panie Marjusz!
Zadrżał, poznał bowiem głos. który dwie godziny
temu wołał go przez sztachety ulicy Plumet. Tylko że
ten głos zdawał się być teras sa'e.iwie tchnieniem.
Spojrzał do koła i nie widział nik >go. Marjusz myś
lał. że się myli, i że jest to złudzenie, które umysł je
go łączy z tą niezwykłą rzeczywistością, która renta
cza się dokoła niego. Miał jnż wychodzić z zostające
go w tyle zagłębienia, gdzie znajdowała się barykada.
— Panie Mtrjusz! — głos powtórzył.
Teras nie mógł wątpić, słyszał wyraźnie; spojrzał
i nic nie zobaczył.
— U waszych nóg!—głos powiedział.
Marjusz naohylił się i zobaczył coś, co wlokło się
ku niemu. Czołgało się to po bruku. Właśnie to mó
wiło do niego Lampka pozwoliła rozróżnić bluzę, po
darte spodnie z grubego aksamitu, nogi boże i coś, co
podobnem było do kałuży krwi. Marjusz spostrzegł
twarz bladą, która podnosiła się ku niemu i mówiła:
— Nie poznajecie mięf
— Nie.
— Eponina... • „
Mariusz żywo się nachylił. Istotnie, było to owe
nieszosęśliwe dziewczę. Przebrana była po męska.
— Jak teksie się dostali tntajł Co robicie tutaj f
— Umieram!—odrzekła.
8% słowa i wypadki, które budzę Indii z pognę
bienia. Marjusz szybko zawołał:
— Jesteś raniona! Czekajcie, zaniosą was do sa
li! Opatrzę was tam! Osy ciężka ranaf Jak waz
wsiąść, by nie sprawić wam bólu) Odzie oierpicie?
Na pomoc! Mój Boże! Lecz pocoście tu przyszliI
I próbował podłożyć ramię, by ją podnieść. Pod
noesąe, dotknął się jej ręki. Wydała słaby krzyk.
— Czy sprawiłem wam ból!—zapytał Marjuaz.
— Trochę.
— Lecz dotknąłem się tylko waązoj ręki.
Podniosła rękę do oczu Marjuzsa, i Marjusz uj
rzał czarną dziurę w środku tej ręki.
— Cóż to macie na ręce I—zapytał.
— Przestrzelona.
— Przestrzelona!
— Tak.
— Ozem?
— Kulą.
— Jaktol
(Ciąg dals«y nastąpi.)
PROF. DR. W. A. KUFLEWSKI,
Kt.Z10kM.IA Jil W. IM łlwufi OJ S~) do «~ ,.«luJ ,iu 1. d 7»J doti.-J aot*^
-OlÓWM OriSW MlKS ir.;_
COLI IBl S MEMOK1 \L ItlJlIi., lt#i SiaivSi. rn)( U uskinjctou, lu j4<<ro, jmjIł. 1U1Ł
Uvduny . C' a*lr u * d*lt*) rai ■■ do l>j w połtido • i w\k *> MadAolJ.
W kllairr rklrnrrlr/arj w < kiraru I lliiiral Vko»l. *>la H. Harrlaoa HI. w« Wtorki I Pjat i od soMfc
ny *»J do M rano
Oodao oDla wie< z rrm w »p«.< « s. J KI FI.KWhLIK .o. n. u. 1335 Waanlloa.
_ _IkŁKroa: (kMin. Wolny w kaidaj ap*:«dW
SIOSTRO: czytaj moją bezpłatną propozycrę.
31 ndro słowa dla cierpiących
*>d ŁołnVt v i. Notre Damę, Ind.
rO*k por/tą b*;/pł<ittd<* kuracy* domową*
wffł iBlritfi ąskarówkutnl i oj l--ni iii.•«.*«» w.&n.ii*^
»Tfcr». luuiljj kubi«*d.* cierpiącej na duli*«;ll\u>irl ui+>
I* . Vofn-/ vi», •‘•n.m vu|łH /y»'* w domu bf/ i»0
fc.O« y ickar/a bc/ptat*i- *pro^mA^ tej ku
FkC3l- dalej *lą łecijC, b^diir clą
fo korowato rn<i4i aa ty 4x1 *4. Ni#
prz^lkud/i cl to w *wei |»r • . I ujęciu. Janie al#
•r»r* dat". hi\\ •*»<!/ tu inn\ ui ci* rj.iąc.Yin—to waajst
kc * i fy/*;. Kuracja ta n> lw*y Marycia I ni#
|* **.łi*i|| ma*x uratiri* oałabt* nia« Irka*/ *ftq ca^
roa. v-tli huk b»'»b* w krniai h lub w wn<*trxno6»
claib, Jt**li jak to m• wią ‘•ciarki’* i»o tubie preerh#
dr:. j*- li«i M*« r/.;«io na płaca :'bl«*ra:
tnakU/. i h(M|xić / ii.tH/« ui. irdi ma^/ bia.# u płatwy,
'l':liUd-ri mmn, /m «.Llifą lub ra Mat>ą r«*tri;laf»
du do: MK.v M. s*t M
inuicy. xa <.untą lub r* Mataą rej
>* '•»*«**> * i.*»v.otuo:v. iiiM do: Mi:> M.
Ml K>, NOTIJK HA M i . I NII . t\ S A . nn berr
i w* rii•• i łOH'41V «YiKXO«C
BO MUCK I lonKK:
. OHjriMiu .rkur^tMo w xu)ki**ut opakowaniu.
INI im..ł I <<»BFK: Ja « «•> DC** domową 1 rkt ra | t*<1k«» ł *kutecxtii» 1
J1** ,Lf r.V . f 1 **°1,M|* 4 n -prawni o*u i>vularu«i « u pa»i<>t» i /.piał kłopotu t
5;.. „k, V b, l'V“ 11-pr/jj.mil!, poir . tx; ..po»ia,l.;nf» owrcli <lolrgliwu4ci Itna.
l'* * 11 **■!*»i:ł*,nl»*«lutu ziwfttr j. -t r« /ultat* m ur\ M«nia tr^o )<‘kiri»(vi. ^
Mrs.M. Summers, Box 33. Notre Damę. Ind., U. S. A.
POLSKI ZAKŁAD FOTOGRAFICZNY
-wtimoh
FOTOGRAFIK W RÓŻNYM STYLU.
sprcyninofai:. Ślubne Fotografie.
Ka.da p«ra ctrzyma jrt zec.t z dużego obrazu.
Augustynowicz i Adamkiewicz,
4:18 Mil tran lipę Avo.t pomigday Carpeotar i Chicago A*e., Chicago, U.
I
EYERY LEKARSTWA
DZIECI....
potm*bi\|n tnksamo leki
czyli medycyny j*k dorośli.
5ew.ru Krople Dziecięce .
ułatwiają ząbkowanie, u.-‘mierzą*
ją boi-. <ci, febro i kurcze, oraz
sprowadzają »p«>k'>jny sen.
CENA 25C.
Scyeru Laxotont
przyjemne i pewne lekarstwo na
zatwardzenie i niespokojno^ u
dzieci i dorosłych. CENA 25c.
BOLEŚCI reumatyczne
i neura’"ij muszkułów ^
i atawrfw, wy wiclinięds,
puchlinę l*>czy szybko
SISYERY ]
Olei św. Gotharda. Cena 60c. \
Nie lim lepszego lekarstwa
ua Reumatyzm, podagrę,
sztywnoić Juk SEYEHY
LLKAILSTWO nu Itouinu
tyziu. Cena *1.00.
1
]
i
1
ŁJk.okilCi'
powinien 1»jY- czy
Hty i przezroczy
sty; iiiarwjjpśt
znakiem choroby.
Scveru lekarstwo
na wątrobę I nerki
U*c/y wszystkie choroby
takie. Jako toboleslieod
l*TV»nie "i«ly i bil w
krzyżach I ud.
C-na, 76s. i 9L46.
SEYEItY lekar
stwo uu cholery*
nę i rozwolnienie
> r ol-zawodna lucjyejr
r.i na UoZWOITNir.SlK,
LETNIA CUOKOUK
i KOLKĘ.
Cen* 261 60c. i
gKHSZEL
•' — -kj t
pierwszym
[< znakiem
ijSUCHOT
S lub jakirjbadi
* iuuej
r. choroby i*łuc.
;jSEvEBY
\ BALSA 31
na PŁUCA
^wyleczy każdy
< kaszel, krup,
* zaziębieni , i
j chrypkę i t.d.
ijcena 25 i f Oc.
^ *** ĄA 0f* 04\ ^ 0?
SEVERY proszek >
na ból głowy i ]
neuralgię i
Jest zawsze p«- j
nneni, akutocz- :
nein i dobrom *
lekarstwem. Zu- i
wszeoupomoga. '
Cto*35c. TocHą 27c.
SERCE
4
PODLEGA Mcmi OHO- 1
KODOM. CZIATO PUKKAZ- ,
PIECVXtn. i
SETERY LELAR8TW# i
HA SERCE A
oływlt i wTmarnli musi- J
kuły Kmo»e 1 n«-rwy. Jest :
lo najtrpsze lrkantwo Ba J
w»djr kcruowe. j
C*nal/'0. -j
SEVERY
PLASTER GOJĄCY
leczy miejscowy Reuma
tyzm, usuwa bóle z piersi,
krzyża i muszkułów.
Cena 35c. Pocztą 37c.
MOC CIAŁjl.
zależy od trawienia.
SEVERY
Żołądkowy Bitterg
ułatwia trawienia, utrzymuje olało w
zdrowym klanie i zapoblu^a makryL
Cena GOc. i $1.00.
NA SPKZEDAZ WE WSZYSTKICH APTEKACH
|V*PMrutł aJeaUw M «upttkk kaioiladi
Wszelkie Prace Drukarskie
» t T
i
i
i
i
i
WYKONYWA. 9ZTBKO
akuratnie i tanio
Drukarnia!
Zgody J*J*|
ioa-104 W. Dtvłsion St., Chicago.
A MIAN0WICI3 ^ _
■ SIAŻKI. KON^TYTrcTE. KARTY WIZYTOWE I RTETd
POWE, ZAPROSZENIA. PROGRAMY KAUIWK I KOM ŁH
TOWE. APlsZE. PAMFI.ETY, TAHEI.E, < YRKTRAIIZK.
AfeYONACYK. KWITY KASOWE, NAOMiWKI ItO LISTÓW
I KOPERT, ETC...
WCISK*/!
CL£Q4Ntkl * l t i f
102-104 W. DlYlSlon St.