Zgoda : Wydania dla niewiast. [volume], November 08, 1900, Page 3, Image 3

About Zgoda : Wydania dla niewiast. [volume] (Chicago, Ill.) 1900-1913

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
“) W1KT0B HUUO.
N EDZ N IC Y.
C
jP O "W IEŚÓ.
(Ciąg dalszy.)
Jan V»lje»n ijidt a apetytem akriydto kurcsącia
i oparłszy się o stół, powoli rozpogadzał sif i wracał
do poczucia bezpieczeństwa
Podczas tego skromnego obiadu, dwa lub tray
razy słyszał niewyraźnie, jak Toussaint mówiła jąka
jąc sią:— „Panie, w Paryżu rozruch, biją sif”. Ale
* całkowicie pocblonifty wewcątrznemi kombinacjami,
nie awrócił na to uwagi. Prawdf mówiąc nie słyszał.
Powstał 1 zaczął ohodzić od okna do drawi i od drzwi
do okna, ooras wiącej uspokojony.
Wrai te spokojem, Coaetta, ta jego jedyna troz*
ka, na mydl mu wracała. Nie wzruszył się jej migre
ną. znałem wzburzeniem nerwów, dąsem młodej dziew
czyny, chwilową chmurką, której ślad zniknie za dzień
lub.dwa; ale myślał o przyszłości i jak zwykle myślał
z zadowoleniem Nie widsiał przecie żadnej przeszko
dy do rospo< z;cia na nowo szcsąśliwego swego życia
Są chwile, w których wszystko wydaje sif niepodob
ne; są inne, w których wszystko zdaje sif łatwe; Jan
Valjean był w jednej z tych dobryoh chwil. Przy
chodzą one zwykle po złych, jak dzień po nooy, przez
owo prawo nastąpstwa i kontrastu, które jest podsta
wą przyrody, a które nazywa sif antytezą u powierz
chownych umysłów. Na cichej tej ulicy, gdzie sif
schronił, Jan Yaljean powoli otrząsał sif z tego wszyst
kiego, oo go niepokoiło od jakiegoś czasu. Dlatego
samego, że widział dotąd wiele ciemności, zaczynał te
raz dostrzegać lazuru. Opuścił ulicą Plumet bez wy
padku i bez trudności, był to już zatem dobry krck
naprzód. Może rozsądnie opuścić kraj, chociażby na
kilka mieBiący i wyjechać do Londynu. A wiąc do
brze, pojedzie. Zy6 we Francji, żyć w Anglji, cóż to
znaczyło, byleby miał przy sobie Cozettą ? Oozetta
była jego narodem. Cozetta wystarczała mu do szczęś
cia; myśl, że może on sam nie wystarczał do szcząścia
Cozetty, ta myśl, która kiedyś była jego bezsennością
i gorączką, nie przychodziła mu nawet teraz do gło
w f. Stracił poczucie wszystkich minionych bólów i
pogrążył sią w optymizmie. Ponieważ Cozetta była
przy nim, zdawało mu sią przeto, że należy do niego;
jest to optyczne złudzenie znane każdemu. Układał
aobie w myśli, z największą łatwością, wyjazd do' Aa
glji z Cozettą i przez perspektywą marzenia widział
.swą pomyślność odbudo vaną gdziekolwiek. Kiedy
tak chodził powolnym krokiem wzdłuż i wszerz, na
gle wzrok jego zatrzymał sią nad czemś dziwnem. W
pochyło zawieszonem zwierciadle, ponad kredensem,
ujrzał wyraźcie jakieś pismo i przeczytał cztery na
stfpujące wiersze:
„Mój najdroższy, niestety! ojciec chce jechać na
tych miast. Dósiaj wieczór będziemy na ulicy H>m
me Armc. cr 7 Za tydzień będziemy w Londynie.
Ooietta. 4 czerwca”.
Jan V*łjean patrzał i dzikiem wejrzeniem.
Cosctta, przybywszy do nowego mieszkania, po
łożyła swą ttk<j na kredensie przed lustrem i dręczona
bolesnym niepokojem, zapomniała o niej, nie spo
strzegłszy nawet, że pozostawiła ją otwartą na tej
stronicy właśnie, gdzie przycisnęła do bibuły owe
cztery witraże, które napisała i wysłała przez młodego
robotnika, przecłi >dzącego ulicą Plumet. Pismo wy.
. cisnęło się na bibule. Teras zwierciadło odbijało pis
mo.
Z ąd powstał tak zwany w geometrji obraz sy
metryczny, pismo przewrócone na bibule, ukazywało
się sprostowane w zwierciadle i w naturalnym swym
kształć’? - takim sp >sobtm Jan Valjeau miał przed so
bą lut. napisany dnia poprzedzającego do Marjusza
przez C zettę. Był to fakt prosty i piorunujący.
J iu W.jean zbliżył się do zwierciała. Olczytał
znowu owe cztery wiersze, ale nie zdołał w nie uwie
rzyć. Sprawiły one takie wrażenie ca nim, jakgdyby
widział je przy świetle błyskawicznem. B/ła to ha
lucynacja. Była to r:e?z niepodobna. Nie było tego
woale!..
Powoli nrzyszł > nuu dokładne pojęcie rzeczy; po
patrzał na teaę Oozetty i zrozumiał rzeczywistość fak
tu. Wziął do ręki tekę i rzekł:— „Pochodzi to ztądl”
— Gorączkowo spojrzał na cztery wiersze odbite na
bibule, gdzie przewrócone litery tworzyły dziwaczną
bazgraninę i nie ujrzał w nich żadnego seneu Rzekł
do siebie naówczas: „Ależ to niema żadnego znaczę
nia, niema tu nic napisanegoP— I odetchnął całą
piersią z niewypowiedzianą ulgą. Któż nie doświad
czyi tnk:ej głupiej radości w strasznych chwilachf
Dosra podaje się rozpaczy wówczas dopiero, kiedy
wyczerpie wszystkie złudsenia.
Trzymał w ręku teką i głupio szczęśliwy patrzał
na nią, gotów prawie Ganiać się z tej halucynacji, któ
ra go zwiódł i Nagle jego oczy padły znowu na
zwierciadło i ujrzał tol sarno widzenie. Cztery wi( r
sze odbijały się w niem z nieubłaganą jasnością. Tym
razem nie mogło to jut być przewidzenie. Powtórzę
nie się widzenia jest rzeez7wisto<h?ą; było to pismo
sprostowane przez zwierciadło, była to rzecz dotykał
na. Zn z imiał wreszcie.
Jan Va1jean zachwiał się, upuści! z rąk teką i ■
głową spustrzoDą, ze szklanną obłąkaną źrenicą, ozu
nął się na stary fotel, stojący ob^k kredensu. Powie
dział sobie, to rzecz była oczywista, te jasność nieba
zaćmiła się na zawsze i te Cozetta napisała to do ko
goś. Naówczas usłyszał w duszy, która snowa stała
nią straszną, głuchy ryk rozlegający się w oiemnoóji.
Odbierzcie lwu psa, którego ma w swej klatce! '
Riscz dziwaczna i smutna, w tej obwili Mzrjnzz
jeszcze nie miał listu Cojetty; przypadek oddał go
zdradziecko Janowi Valjean, tanim go wręczył Mar
juszowi.
Do tego dniz Jan yaljsan nie dawał się swycią
tyć tyciu A jednak wystawiony był na straszne pró
by; nie ominął go tad-m gwałt złego losu; srogość
przeznaczenia, uzbrojona we wszystkie pomsty spo
feczne omyłki, wzięła go ca prze imiot swoich pocis
ków i pasta da się nad nim Oa się nie cofnął ani n
giął przed niczetn Kiedy trzeb* było, zgodził aię na
wszelkie ostateczności; poświęcił swoją nietykalność
człowieka, którą na nowo zdobył, złoty ł w ofierze swą
wolność, naraził na niebezpieczeństwo śmierci swą
głową, wssystko stracił, wssystko wycierpiał i pozo
stał bezinteresownym i stoicsnym, do takiego stopnia,
te chwilami można było sądsić, te jak męczennik wy
rzekł się samego siebie. Jego sumienie, zahartowane
we wsselkich możliwych walkach s niedolą, mogło się
wydawać niesdobytem. Jednakte, gdyby kto w tej
chwili zajrzał w głąb jego duszy, musiałby się prze
konać, te sumienie to słabło.
Bo też ze wszystkich tortur, jakie mu od tak daw
na przeznaczenie zadawało, ta ostatnia była najstrasz
niejsza Nigdy jeascse nie doświadczał podobnej ka
tuszy. Uczuł tajemnicze poruszenie się wszystkich
utajonych uczuć. Uozuł drżenie nieznanej febry.
Niestety, próbą najwyższą, powiedzmy lepiej, próbą
jedyną, jest utrata istoty ukochanej.
Biedny stary Jan Valjean kochał Cozettę nie ina
esej, zaiste, nit ojciec; ale, jak już mówiliśmy po wy
tej, samo wdowieństwo jego życia wlało w to uczucie
ojoowstwa wszystkie rodzaje miłości; kochał Cozettą
jak córkę, kochał ją jak matkę, kochał jak ziost ę; a
ponieważ nigdy nie miał kochanki ani żony, przyroda
jezt to wierzyciel, który nigdy nie przyjmuje tadnego
protestu, to uczucie takie, najtrwalsze z wszystkich,
smiąssało się z inuemi, nieokreślone, nieświadome,
czyste czystością zaślepienia, beswiedne, boskie, aniel
skie, niebiańskie; nie tyle uczucie co instynkt, nie ty
le instynkt co pociąg, niewidzialny i niedostrzeftony,
ale rzeczywisty; w tern potężnem uozuciu dis Cozetty
miłeść we właściwem tego słowa znaczeniu była na
podobieństwo tyły słota w górze, ukryta i dziewicza
To tez kiedy ujrał, że wszystko skończyło się
stanowczo, te ona wymykała mu sę, te wyślizgała
mu zię z rąk, że znikała, te był to obłok, te była to
woda, kiedy ujraał przed sobą ię druzgocącą oczy wis
tość: Inny jest celem jej serca, inny jest prsgnienien
jej tycia; jest ukochanym; ja jestem tylko ojcem; j>
nie istnieję; kiedy nie mógł jut wątpić, kiedy powie
dsiał sobie: Ona mię opuszczał boleść. której doświad
esył wówczas przeszła granicę moftliwości. Zrobić fe
wssystko, co on zrobił, by dojść do tego! jak to! star
się niczem! Naówczas, jak powiedzieliśmy, dreszes
buntu przeszedł go ct>ł'go. Naraz uczul potąine sbu
daenie się egoizmu, i w przepaści tego cdowieka za
wyło strataae ja!
rstrzał na to odkrycie przez powiększające b>H
marzenia, ze spokojem pozornym a strasznym, *rsec»
to bowiem straszna, kiedy spokój cił ćwieka dojrtzu
do chłodu posąga. Zmierzył straszny przestrzeń, któ
r% jego przeznaczenie przebyło mimo jego wiedzy;
przypominał sobie swoje obawy z przeszłego lata, tak
nieoglfdnie rozjrmzone; poznał przepaść; była to
zawsze ta sama; tylko wraz Jan Yaljean nie stał jut
na jej brzegu, ale znajdował się na dnie. Riecs bo
^■sna i niesłychana, padł nie spostrzegł.zy się nawet
S wątło jego tycia opuściło go było, a jemu wciąt zda
wało się, te widzi sł* ii :e. J -go instynkt nie zawahał
sif. Porównał niektóre daty, pewne rumieńce, pewną
bladość Cozetty, i powiedział sobie:— „To oni” —
Rozpacz posiada moc odgadywania, która jest rodzą
jem tajemniczego łuku, co nigdy nie chybia strzała
Od razu jego domysły padły na Marjusta. N e znał
nazwiska, ale natychmiast znalazł człowieka. W głąbi
nieubłaganego wspomnienia wyraźnie ujrzał niezna
cego młodzieńca ogrodu Luksemburskiego, owego
nąasnika goniącego ca miłostkami, owego prótniaka
z pieśni, owego podłego głupca, bo podłością jest prze
cie, oczami strzelać do dziewcząt, mających obok sie*
bie ojea, ktćry je kocha. Kiedy przekonał sif, te w
tern wzzystkiem był młody człowiek, i te etąd pothj
dziło to wszystko, Jan Valjezn, on, człowiek odrodzo
ny, człowiek, który tyle piacował nad swą duszą,
człowiek, który tyle zrobił wysiłków, by całe tycie,
całą nędfą i całe nieszczęście rozwiązać w miłości, ten
człowiek spojrzał tera* w siebie i spostrzegł tam wid
mo... Nierawiść!
Wielkie boleści ztwierają w sobie przygnębienie.
Zniechęcają do istnienia. Człowiek, do którego one
wobodzą, czuje, jak go coś opuszcza. Nawiedziny ich
w młodości, są ponure, później są złowrogie. Nieste
ty, kiedy krew jest ciepła, kiedy włosy czarne, kiedy
głowa trzyma się na ciele prosto jak płomień na po
rhodni, k;cJy nić przeznaczenia zaledwie roswijać się
poczęła, kiedy serce pełne połą danej miłości, ma jeaz
cze bicia, na które uoie znaUżi odpowiedź, kiedy
człowiek ma przed sobą czas do wynagrodzenia, kie
dy przed nim są jessese wszystkie kobiety i wszystkie
uśmiechy, i cała prsyaiłjść i cały widnokrąg, kiedy
siła tycia jest jeszcze całkowita, jeteli wówczas roz
pacz jest rzeerą straszną, czemte jest ona w starości,
kiedy lata ubiegają coraz bledsze, w tej mrocznej go
dżinie, kiedy zaczynamy spostrzegać gwiazdy grobu!
Kiedy tak rozmyślał, Toussaint weszła: Jaa Val
jean podniósł się i zapytał;
— W której to stronie? nie wiecie?
Toussaint, zdumiona, nie wiedziała co odpowie*
dzieć:
— Co takiego?
Jan Valjeznodrzekł:
— Czyi nie mówiliście, te się biją?
— A tak. panie,—odpowiedz ała Toussaint_W
stronie Saint Merry.
Bez wiedzy rawet nasiej nieraz, z samej myśli
powstaje jakiś ruch nachinalny. Zaoewne pod wtły
wfm ruchu tego rodzaju, i sam praż i) nie wiedząc co
robi, Jan Yaljean znalazł się w piąć minut potem na
ulicy. Z obcatona głową siedział na słupku koło bra
my swego domu. Zlatał się słuchać.
Noc ty mes asm nadeszła.
tlłfiDlk nieprzyjaciel oświetlenia
Ile osaiu tak prsessłof Jakie były prsypływy i
odpływy tego tragiesnego rotmyślania? 0«y sig wy
prostował ? 0«y posostał pochylony f Csy do takiego
stopnia był sgigty, te sig at słaniał? Osy mógł wy
proatowsć sig jesscse i w sumieniu swem oprteć na
csem4 stałem ? Prawdopodobnie, nie mógłby sam tego
powiedsieó.' ' 8
Ulica była pusta. Kilku niespokojnych miesi
osan pośpiessnie wracało do siebie; taledwie go spo
•trsegli. W oa«ach niebeipiecs* ó «twa katdy myśU o
®°bLatarnik prtyniedł jak swykle sapalitt latar
mg, która stała właśnie nsprseciw bramy nr *7 i od
stedł. Jan Yaljaan wśiód ciemności nie wydawał sig
człowiekiem iywym. Siedział na dupka koło drswi,
nieruchomy Jak bryła loda. Rozpacz ścina lodem.
Słychać było diwon i nieokreśloną wrsawą barsliwą.
Wśród dświęków dzwonu, smiąesanych a wesystkiemi
k on wolej mmi rokoszu, zegar św. Pawła wybił jedenaa
tą, dowLinie i nie śpieeaąe aią, bo diwon jeet to eeło
wiek; godzina, to Bóg. Prsejście godsiny nie ewró
etlo uwagi Jana ValJean; Jan Yalje&a nie poroasył
■ią. Tymczasem, prawie w tejfte chwili, nagły wy
strsał roeległ nią w stronie hal, po nim nastąpił dragi,
jessoae gwałtowniejszy; był to prawdopodobnie ów
atak na barykadą nlicy Ohanvrerie, który, jak wi
dzieliśmy, aoetał odparty prses Marjueia Po tym
podwójnym wystrzale, którego wściekłość swiąkaoała
jeszcze ciasa nocy, Jan Valjean sadrtał; wyproetował
•ią i iwrócił w stroną, skąd pochodsił hałas; potem o
padł na słupek, skrsytował ramiona i głowa jego po
woli pochyliła się na piersi.
Wrócił do swej ponurej rozmowy s samym sobą
Nagle podniósł oczy, ktoś szedł ulicą; usłyszał
koło siebie kroki, spojrzał i, przy świetle latarni w
kierunku ulicy, która prowadzi do archiwów, spo
striegł postać młodą, bladą i promieniejącą.
G*vroche wasedł był właśnie na ulicą Homme
Arme.
Oavroche patrzał w górą, patrzał w dół; podno
* t sią na palcach i macał drswi i okna parterowe;
wszystkie były zamknięte, zaryglowane, latarasowa
ce Przekonawszy sią o tem na piąciu lub sześciu skle
powych wystawach domów, zabarykadowanych w ten
spcEÓb, ulicznik wzruszył ramionami i przemówił do
siebie:
, Do kata.— Potem znowu zaczął patrzeć w
górą.
Jan Ysljean, który w usposobieniu ducha, w ja
ziem sią znajdował, na chwilę przedtem nie bylb>
przemówił do nikogo ani teft nikomu nie odpowiedział,
uczuł teraz nieprzepartą chąć przemówienia do tego
łziecka.
— Mały — rzekł — co ci jest)
— J"*! m> to, tern głodny, —odpowiedział Gav
'■oche wyraźnie. I dodał:— S»m jeiteś mały!
Jan Yaljean poszukał w kieszonce i wydobył >
Hej pięć franków. Ale Gavroche, był z rodzaju pli
^zek i szybko przechodził z jednego przedmiotu n>
lrugi, podniósł w tej chwili kamień Spostrzegł byt
latarnią.
— Patrzcie. — rzekł, — macie tu jeszcze latarnie
wie w porządku jesteicie, moi przyjncitle. Jest tonie
Ł-orządek. Trzeba to stłuc.
I cisnął kamieniem w latarnią, której szyba wy
padła z takim brzękiem, Ze mieszczanie, ukryci poz*
firankami w domu stojącym tapizsciw, zawołali:
— OtóZ i dziewięćdziesiąty trzeci!
Latarnia zamigotała gwałtownie i zgasła. Ulica
nagle pogrążyła aię znowu w ciemność.
— Tak, stara ulico, — rzekł G*vroche, — nałóż
swoją szlafmycę— I zwracając się do Jana YaleaD
dodał:— Jak nazywacie zen olbrzymi pomnik, co tam
stoi na końcu ulicy I Archiwa, nieprawdaż? Potrzeba
mi było zgnieść tam trochę te wielkie głupie kolumny
i ładnie zrobić s nich barykadę.
Jan Yaljean sbliZył się do Gtvrocha.
— Biedna istota, — rzeki półgłosem do siebie —
głodne to!— I wzunął mu pięć franków do ręki.
Gzvroche podniósł nos, zdziwiony wielkością te
go dużego sou; popatrzał na niego w ciemności i jegr
białość go olściła. Znał sztuki pięcio-frankowe ze zły
szenia; ich sława była mu przyjemną; był sachwyco
ny, Ze moZe jedną z nich ujrzeć z bliska.— Rsekł: —
Przypatrzmy się tygrysowi.— Przez kilka chwil pa
trzał na pieniądz z zachwytem, potem zwracając zię
do Jana Yaljean i oddając mu go, wyrzekł majezta
tycznie:
— Mieszczaninie, wolą tłuc latarnie. WtZcie
swoje dzikie zwierzą. Ja nie dają sią przekupić. Ma
to piąć pazurów, ale mnie to nie udrapie.
— Czy mass matkąT—zapyta) Jan Valjean.
Ga v roche od powiedział:
— Mote wiącej nift wy.
— No. to zachowaj te pieniądze dla matki, —
rzekł Jan Yaliean.
Gavroche uczni się wzruszonym. Spostrzegł
zresztą, te człowiek, który do niego mówił, nie miał
kapelusza, i to go natchnęło pewnem zaufaniem.
—' Naprawdę,—rzekł, — to nie dlatego mi daje*
oie, febym nie tłukł latami f
— Tłucz sobie, co ci - .oba.
— J»teł poczciwy calówek. — rzekł Gavroche.
I włotył pieniądz do kieszeni. Zaufaoie Jego wzrasta
ło. Dodał: — Czy jesteście z tej ulicy ł
— Tak, dlaczego?
— Czy moglibyście mi wskazać nr. 7 ?
— A po co ci nr. 71
Tutaj chłopak zatrzymał sią, bal aię te za wiele
powiedział, energicznie zatopił pasnogcie w czuprynie
i odpowiedział tylko:
— Ot, tak!
Janowi Valjean przemknęła przez głowę myśl.
Niepokój ma takie jasnowidzenia. Rzekł do dziecka:
— Czy to przynosisz list, na który czekam 1
Wy 1 — rzeki Gayrocbe.— Nie jesteście! prze*
cie kobietą.
— List jest do panny Coretty, nieprawda!?
— Cozetty ? — mruknął Gavroche.*— Tak, zdaje
mi się, te jest to owo śmieszne imię.
— A więc, — odpowiedział Jan Valjean, — to ja
mam jej oddać ten list. Dawaj!
— W takim rasie musicie wiedzieć, te ja przy
chodzę • barykady.
— Zapewne! — rzekł Jan V#ljean.
Gavroche wpakował rękę do drugiej kieszeni i
wydobył i niej papier złotony we czworo. Potem u
kłonił |ię po wojskowemu.
— Szacunek naleiny depeszy — rzekł.— Pocho*
dii ona od rządu tymosazowecro.
— Dawaj 1 — rsekł Jan Valjean.
Gavroche trzymał papier, wzniesiony ponad gło
wą.
— Nie wzobratajcie sobie, te jest to miłośny bi
lecik Jest to do kobiety, ale w sprawie ludu. Mr,bi
jemy sią, i szanujemy płeć. My nie jesteśmy juk to
bywa w wielkim świacie, gdzie lwy posyłają knresę
ta do wielbłądów.
(C %g dtJsij BMtąpi.)
ŻMIJECZNIK.
o
Najekuteoznlejezy I n&jlepazy środek
przeciw: %
Reuutymowi,
Nearalgil.
Bólowi Gtowr,
Bólowi Uardli,
Bolenia Krzyia,
Katarowi
Zaziębienia
1 Karcsom
Wyrzblzay przez wieloletnio dotwlad
czoaego I znanego polskiego aptekarza
'^Z2'o], OkroToln-graJdwyo.
Fabrykanta stawnego E< hut kuro, na
wszelkie choroby KRWI, ŻOŁĄDKA, l
WĄTROBY. Także KROPLI MACICZ
NYCH, MAŚCI NiEDZWIEDZIKI,
MAŚCI przeciw POCENIU I PSUCIU
NOU I L1M1MENTU dla DZIECI.
Wyleczenie zPebry.Ograzzkl
I Grypy gwarantują. Speoyalne
Leki przyrządzam podług dokładnego
«'t»łen choroby. Plzzcle po kziąteczką
“Podręcznik t Rady" dla kaŻdeUamllii,
w celu unlamęcia ciiorob lub wyreczenia
aią z tychże
ALBERT G. GROBLEWSKI,
(Fabrykant Tblaklrb l.ekavMw)
Ul Maln Sb - Boi HN.
Fly33Q.o-u.tlL. Pa, X-VLZ. Co.
NIE POSYŁAJCIE „
PIENIĘDZY
r.a Ml' *l|Niiilil(^iawitu«*ny
x dumna kopertami /•
xiu<
ztoi<‘in w> yliula. juk g.ts,w
l^irrt. w
. rrk I I alk<»
wita konrtrtikria naj
l*ti***j toboły.- K|iiif
! 4ą|rn) a zapclaą pi
snarancja
KulfJ»t/« w ral> in kra
ju kupują f« Ziarki >1 la
ją cza*.
Obrr trryma
liiirtuumr tu
zip •;irZ“4.ij-:ny za fłi.OO l'ix>|.-inv j«-drn dn o
k«|t>*nlł. -lutrli tu* u a ni i>|ioduba. przyślljna
MffltlH i MM prtMTlki. Płazem. j i ki J.*at
■iijbluuir wmi KX|irv<i« nfflcr i ct)r rhri*cl«* dam
ski lubm«-kl *f^ari-k. Clwąwi«* |>r/•** jmrztę ołr*v
maZ. ;irx»*li> it* nam $-1 Si nraz z Mmouimirn.
n A R M n < ■i'r*>tpu un<i»lral< ■ > k.iłilrj
UttnmU Htlri«cuni>śrl plylaj łaWeaazrk i bre
lokiem aarl$l.WI. Katalog darmo
Cudator Wałek ta.. 137 Castr<1 ttaak BUf.. tkkafo.
^ iTOf I rutij u e»łi J»U» I
DOKTOR HAM
piWMUry «vp|o*n nuli*.
i-«xvv*» kol xt iiO *-y> IK-t :i«
lloapital Uriiitl Cutit^l" ■
Now Yorku,po «>lby. itt •>•>.
<lr*>ry ł nrlr> t'- rl rt»m U
9/pi»sił w kraju Iw E oruplu,
pr«TjmoJ« rlionr-.h u airbta
o: ha uUiirlt r *<lv lidMłir.
Dr. lian rl ::lc na • .u .
fwlat, iltmi jni wylrtrjl
lv*i%co lu«lxl, którriu ani
kl<ir<rul>rti|(>l« l:W mo
k'ł> nic pominl/ I>r. II ara ma m«j.., (■»« aarta,
*" '• wa, *• «** b<x!*i «!.J r. por) cataiul uv ju» W
um:zt mwimT, dzim i i autcnm
I ra»r4li rinltniliu.
' •T»**ll • ivrf>l«ji n i la'. ~ kulo i*k t l.i.roN) o ioiil
doktorzy oto po'raSli 1i« ulH<r^,li6jłlf do
<lr« llani. a on «i* »yl*«:«y lub otwarcłacl I >0-1
nl«m> Źa<ln*J oadzifl i nia
uołir*i.u).-z nir Inrli. PttlUDA DARHOil
llr.llim'-*-i-.-.i—- *- ■ •
ara kar.i!<-mii imI/u-II rady darmo. OplaicM
cliorolic. |x.<iaj< IX wiek «liiir<-ro, przadlijt i* w|
lia- l« »r<N luj m Iox»*.w r. ulowy, o takA* _• retito
» A marki* |«>< rliwi a. to duat.inlor li* otlpow Wij
natyi lniuaM i»y «lioroba j»»ł ilo wtlrrcfnia
Muin |»i»»(' i>o |>oiaku, ungleiaku lub uAtioJLec-j
ku. Adrea t:.! i
DR. C. B. HAM, I
MR-M9 Naliaajl tcioa El*. TOLEDO. 003.1
napisu :p oo MA HAU.
PUKA Da NIC ME kO&ITUHL |
DAMKO doAlinloil» bardzo ilukawK Milkłi
“Poradnik dla «'hory h," p-ieli podleci* a wójt
adrre do l>ra C. U. llau.
1)0 NA VKI.JĘZYKA <
ANGIELSKIEGO(
POLEC AU Y: \
1. XUKl WTWOWT AN<;iriRKTU. . . *c 1
z.KiKstoMiimi si.un\iK pauio
AM.IM.SKI. .Mci
S. KIKSZUNKOM V SKIIIIMK AXVIKL> '
S««» - rOL«|. r.Mlaj* •N.kladnl* i
#vmn«n «inru angt«l- '
«kk*f' Za t i«r.a •lalrkn w te rj %rjr« i
rmxM.v nu Slow mk t IhmULI i do- ’
kl*ODitr}aa» 7«*nk*..(1.00 i
HVtji<U« fr:) lubili ajiratcioH* ras*m ,
ii.u*. _ |
*Liriv" .} *>prmri» ^ .
Antoni A.ParyslKl '
JI6 Jaik::atvc., Telcts, OM*. i
Nażądani* wv*yiamr r. i.-lk I katalogkalążak '
b<*.’plii‘u!c. \
KAŻDY!
Każdy może sobie teraz kupić ma*
szynkę do drukowania, bo już tylko
ÓO centów kosztuje.
1'oślijcie znaczek ‘J-cen to wy po
illustrowany katalog rozmaitych ma*
szynek do drukowania, słynnyoh na
cały świat liarmoników, zegarków ł
kukułkowycli zegarów, dobryoh
brzytew oraz wielu innych oiekawyoh
rzeczy. Adresujcie do:
S. KKLTONIK,
l*iiii\sutawney, Pa.
SIOSTRO: czytaj moja bezpłatną propozycyę.
Mądre słowa dla cierpiących
od kobiety z Notre Damę, liwl.
.la 1 o*le por /.ta bezpłatnie te, kura. yą domową a
wezelkleu.i w«kar<>y*kami i opteeiu meno wlaerw-no
►tanu kaZii-j kohi.-cl • ri^rpląrrj na ilul^illaiwrl nht
wieki ic. MuZcez eiij cania wyleczyć « domu bez po
mocy lekarza Mn|r»« bezpłatnie f-piobouat' lejku
nrvl, i jflll puMinuwiM dalej ^Ir, |.civ(, btplzlrclą
to koeztowralo dwanaście crntśw na tjśzlrś. Nl«
pi zerzkodzl ri to w twej pracy i zajęciu. Ja nic a la
kpr/.i itajr. l’ow iedz to inny m cierpiącym—-to wazyct
ko o co prosa*. Kuracya ta wyleczy starych i mlo
t^-deali maaz uczucie oałablenla. lekaez atą rza
Poh.jeśli maez b/>le w krzyżach lub tv wnętrznoś
ciach, j—li jak to uiott i* “ciarki"’ po tobie przecho
dzą. jenli <i się ccęato na płarz zbiera: Jeśli częeto
inueiaz. rbodzii z ima /eni. jeśli maez białe ipłiwy
iloleeliwozct macicy, za obfltą lub /.a alaba regular
ne**•*. wrzody i nowotwory, plaż do: MK». M. łtl M
MKKS. NOTKĘ DAMĘ. InI> I" s A ....
■uracyę i in*r.rukcv«'. i T*iąc* /ostały wyłączone IWytiiu lekarstwo w zwvM»*ut ••pakowaniu.
w» WĄTKU II <ÓRKU: -U I>bj».-nl<; nojrd, uczą domową kurarye która piędko i akutecznie lnczr
" j npuwy. itłrlon^ rhon,bi{ i bol.-.nn I nieprawidłową regularność u panien I /an«zr?<*dzl kłopotu 1
mwlatkowr i ni** narazi twąrOrk-. na nieprzyjemną |>otr/.*‘b*; opowiadania awych (iulfirliwcwci innym.
^urn«|i» | /.'tolcrai:!#*nł#» Hal* rnw«*ł» iifynmiiN t#*£o l^karetw :i.
Mrs.M.Summers, Box 33, Notre Damę, Ind., U. 3. A.
SEVERY LEKARSTWA
DZIECI....
potrzebną taksamo leki
czyli medycyny Jak dorośli.
Severu Krople Dziecięce
utkt win jąząbkowanie, uśmierza
ją boleści, ‘febre i kurcze, oraz
sprowadzaj! spokojny sen.
_ CBN* 250.
Ssyeri!jLaxoton,
przyjemne i pewne lekarstwo na
zatwardzenie i niespokojnośj u
dzieci i dorosłych. ORNA 2Go.
BOLEŚCI reumatyczne
I neur&lgis m uszku łów
i stawów, wywichnięcia,
puchlinę leczy szybko
SEVI*TłY
Olej św. Gotharda. Gena 60o.
Nie ma lepszego lekarstwa
na Keumatyzni, podagrę*
sztywnołU-jak 8EVEItV
LEKARSTWO na Ketima>
tyzm. Cena $1.00.
MOKRZ
powinien być czy- <
•ty i przezroczy- j
•ty; inaczej Jest
znakiem choroby, i
Severu lekarstwo
na wątrobę I nerki
}*rry Wł»T«tki» chnfoby
laki-.)ak>> toboU/o-od
l»»r»ni“ wody I ból w
kr/)M”U t l.d.
C«nt 75c. 1 $1.36.
8CTKKT lekar
stwo na choler.r
nę f rorwolnienie
Jr*t titnuwulni roM/er
1.1 Ła ROZW OCXir.5IE,
L.ETSIA CHORORf
I KOLKę
Oiu 38 1 80e.
IkhszelU
! ■■ "O" *T* g
pierwszym u
znakiem
jSUCHOTji
; Inb jaklejbądź j.
!severy
; BALSAM *
na PŁUCA?
!w)!«>*yk»*rtjr [
! kaszel, krup, |
; zaziębienie, i
chrypkę i t.d. f
iCcim 25 i 50c.|
SEVERY proHzek
na ból głowy 1
nenralgię
; )«*t zawue pe
wnym, Hkateei*
nem i dobrem
lekarstwem. Za*
w*ze on pomaga.
’ OcnaSSo. 87*.
ł SERCE
r rODLEBl LICZSTM CBO
. HOHOW. ( Zł,STO Kinu.
r , rmnia.
r SEVFn\ I.FIARSTWO
r II HERCE
f ożywi* | wzmacnia must.
kuły wrrow* l nerwy. Jest
f to najlepsze lekarstwo aa
1 wady seroowe.
C#aa LOO.
SEVERY__
PLASTER GOJĄCY
Iwtjr miRjwowy Reuma*
tyzm, uiuwa bóle c piersi,
kriyża i fnuszkułów.
Cena 25c. Poczta 27c.
MOC CIAŁA
caleiy od trawienia.
SEN/ERY
Żołądkowy Bitterg
ułatwia trawienie, utrzymuj rlało w
zdrowym itaul* i zapobiag* ■aluijl
Cena ROc. I #1.00.
NA SPRZEDA Z WE WSZYSTKICH APTEKACH.
Patrz.hi aJantAw wa w.rjatklrk kohnlwk pa lak Ich.
W. F. SEVERA
CEDAR RAPIOS, IOWA.