Dziennik Chicagoski. [volume], July 21, 1891, Image 1

About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
DZIENNIK CHICACOSK1 .. —— _ H H H H * a
wychodzi codziennie z wyjątkiem niedsief M
i świąt uroczystych. H fra™" 9K& flg BA gB HH Bjg MM P
PRZEDPŁATA DLA STANÓW ZJEDH. M H jH H HL- BEJE |jjjj|||fffi ||i2 S9fp? f|j
wynosi rocznie $3.oo; H| B|| JHr jH Hgp| BHffBB GS gSRgA ¥$
miesiącz.$0.25: H B BS Hj H MM H B
Pojedynczy Numer lj. M H Bl IM KB Hw 8
dla europy i innych państw |g^ ;.|| ' : JH ^Jg gy H El ^
rocznie $6.00.
CHICAGO DAm NEWS
(Polish)
published daily except sundays and holidays
SUBSCRIPTION PRICE FOR THE U. ft
yearly S3 .on:
monthly $0.25;
Single copy lc.
FOR EUROPE AND OTHER STATES
yearly.... $6.oo.
PISMO POLITYCZNE, POŚWIĘCONE INTERESOM POLAKÓW W STANACH ZJEDNOCZONYCH AMERYKI POŁNOCNEJ.
Entered. at tłie Chicago, 111. IFost Offi.ce as second, class matter.
No 170. Wtorek, dnia 2T Lipca 1891 r. Rok IŁ
Telegramy Zagraniczne:
Przyjęcie komisarzy wystawy
Chicagoskiej w Londynie.
Poseł niemiecki w Paryżu lir.
Muenster chce rezygnować.
Pożar w Hiszpania.
Niemcy.
Berlin, 20 lipca.
Poseł niemiecki w Paryżu,
hr. Muenster, prosił ponownie
o dymisją. Położenie posła
niemieckiego we Francyi jest
nader nieprzyjemne. Hr.
Muenster napotyka przy speł
nianiu swych obowiązków
urzędowych na rozmaite tru
dności przez niegrzeczne pyta
nia w sprawie paszportów w
zabranych prowincyach i tym
podobne rzeczy. Cesarz je
dnak nie chce przyjąć dymisyi.
Berlin, 20 lipca.
Sędziowie międzyrarodowej
komisy i wystawy sztuk pię
knych przeznaczyli wielkie
złote medale amerykańskim ar
tystom Forbes, Stanhope, Shan
noh i Mac Ewen. Także i ar
chitekt amerykański Water
house otrzymał złoty medal.
Amerykańscy malarze Stewart
Bidgam i Story i angielscy ar
tyści Petlie i Stone dostali ma
łe złote medale.
Berlin, 20 lipca.
„Koelnische Zeitung" dono
si, że G-ossler zamianowany zo
stał prezydentem Prus Zacho
dnich a hr. Stolberg Werni
gerode prezydentem Prus
Wschodnich.
Francy a.
Pciryz, 20 lipca.
Przybyli tu z Chicago P. D.
Armour wraz z żoną.
Paryż, 20 lipca.
Skończył się strajk kolejo
wy. Większa część ludzi ob
jęła napowrót swoje zatrudnie
nie. Wojsko strzeże jeszcze
niektóre dworce kolejowe i
warsztaty.
Paryż, 20 lipca.
W sprawie zniesienia zaka
zu przywozu mięsa wieprzo
wego z Ameryki nic jeszcze
stanowczego nie zarządzono,
bo uchwałę Izby posłów w tej
sprawie przedłożono do za
twierdzenia senatowi zeszłej -
soboty; tenże jednak zamknął
swe posiedzenia, zanim sprawa
ta przyszła na porządek dzien
n7*
Pciryz, 20 lipca.
Ex-cesarz Brazylii, Don Pe
dro, leży bardzo chory w Yi
ety.
Wielka Brytania.
Londyn, 20 lipca.
„Council of arts" przyjmo
wał dzisiaj delegatów wystawy
Chicagoskiej Butterworth'a,
Handy u Bnllock'a, którym
towarzyszył komisarz MacCor
mick. Po uczcie wniósł Sir
Richard Webster toast na cześć
komisarzy i na powodzenie
wystawy. Powiedział on, że
uczynią wszystko ze swej stro
ny, aby się przyczyni C' do po
wodzenia wystawy i myśli, że
ich praca uwieńczoną będzie
pomyślnym skutkiem.
Londyn, 20 lipca.
„Times41 podaje następujący
przegląd żniw tegorocznych:
W Rosyi jest nieurodzaj, lu
dność wiejska cierpi niedosta
tek, i nie ma nadziei na pole
pszenie bytu. W Indy ach jest
również smutno. W wielkiej
części kraju panuje głód. Naj
więcej ucierpiały Madras,
Radczputana i Puuganur. W
Bengalii panuje ogromna po
sucha i wszyscy oczekują z
upragnieniem deszczu. Tylko
w Bombay spodziewają się
dobrego żniwa. W Ameryce
jest obfity urodzaj. Z powodu
nieurodzaju w Indyach i w
Rosyi byłoby bardzo pożąda
nem, aby żniwo w Anglii wy- j
padło pomyślnie. W ogólności
nadzieje są dobre. Żniwo bę
dzie późne, a ceny zboża wy
sokie. Widoki zatem rolników
angielskich tego roku są bar
dzo dobre.
Rosya.
Petersburg, 20 lipca.
Prześladowanie żydów ustało
cokolwiek. Odłożono rozkaz
wydalenia z tego miasta rze
mieślników źydowskicli na
czas nieograniczony, a prasa
dostała nakaz do wstrzymywa
nia się od wszelkich artykułów
tchnących nieprzyjaźnią ku ży
dom.
Dla floty morza Czarnego
przydano jeszcze oddział mary
narzy. Budowa czterech okrę
tów ma być przyspieszoną.
Hiszpania
Madryt, 20 lipca.
W Jadvaque w prowincyi
Quadalajara wybuchł pożar.
Zanim go zdołano ugasić, czter
dzieści domów padło ofiarą
płomieni.
Wyspy Samoa.
Melbourne, 20 lipca.
Donoszą z wysp Samoa, że
król Malietoa rozkazał naczel
nikowi Mataafa udać się do
Apia. Mataafa nie chciał tego
•uczynić, mówiąc, że się oba
wia, iż go Malietoa każe zam
knąć. Tłumy niezadowolonych
zgromadziły się około Mataafa
i obawiają się napadu na Apia.
Władze poczyniły odpowiednie
kroki w celu przeszkodzenia
temu, a okręt niemiecki „Sper
ber" wspiera je w utrzymaniu
porządku.
Konsulowie: amerykański,
angielski i niemiecki ogłosili,
O O
że wspierają króla Malietoa.
Uspokoiło się znowu, a podług
ostatnich wiadomości mają
złożyć hołd zwolennicy Mataa
fa królowi Malitoa.
Argentynia
Buenos Ayr es, 20 lipca.
Dzisiaj po raz pierwszy
czytano w Izbie posłów szkic
nowego prawa, zmniejszające
go cło na cukier, naftę, herba
tę, ryż i łój.
Chili.
Washington, 20 lipca.
Pi ezydent Balmaceda wydał
nowe rozporządzenia w spra
wie zapłaty cła na sprowadzane
towary.
Telegramy Krajowe,
Rozruchy w kopalniach w Brice
ville, Tenn.
Z powodu ustawy o pracy kry
minalistów.
S311 senatora związkowego Jones
zamordowany.
Chicagoski oszust aresztowany w
- Washingtonie.
Quay rezygnuje.
New York, 20. lipca.
-Panu CJarkson okazano dziś
artykuły w gazetach porań
ii) cli, wedle których senator
Quay miał powiedzieć, iż zde
cydował się zaraz po wybo
rach złożyć swój urząd jako
przewodniczący re
pu))] i kaliskiego komitetu na
rodowego. Odpowiedział na
to: „Mogę powiedzieć, że to
jest prawdą. Zaraz po wybo
rach oświadczył senator Quay
swoim kolegom w komitecie
w\ konawczym, iż życzy sobie
złożyć urząd przewodniczące
go, że nie, chce załatwiać kło'
potliwych zatrudnień komitetu
])ol i tycznego, i że sądzi, iż se
nator związkowy nie powinien
być przewodniczącym komite
tu narodowego lub jakiego
kolwiek komitetu. Koledzy
jego starali się zmienić jego
postanowienie. We 3 lub 4
miesiące ponowił swą rezygna
cj ą i znów opierano się temu.
Alt stan zdrowia jego nie był
zadowalniający i chciał zrzec
się swych obowiązków, gdyż
prace przewodniczącego takie
go komitetu są znaczne, a na
wet w czasach najspokojniej
szych dziennie nadchodzi około
100 listów, na które trzeba od
powiadać. Kiedy stan jego
zdrowia się pogorszył, udał się
do Florydy i tam rni oświad
czył, iż postanowił nieodmien
nie urząd swój złożyć."
Rozruchy w kopalniach.
Nashville, Tenn., 20. lipca.
Milicya stanowa otrzymała
rozkaz od gubernatora Bucha
nan, by wyruszyła do Brice
ville, Tenn., dla ochrony za
trudnionych tam w kopalniach
skazańców. Słychać, że 2000
górników ciągnie ku Briceville
i obawiają się zaciętej walki,
nim górnicy dopuszczą, by
skazańcy zajęli ich miejsca.
Nashville, Tenn., 20. lipca.
Z Briceville donoszą: Około
godz. 11 dzisiaj górnicy z wie
lu stronnikami z okolicy oto
czyli obóz milicyi stanowej,
wojska wraz ze skazańcami,
wzięli w niewolę, zaprowadzili
ich na dworzec i posłali do
Knox vii le najbliższym pocią
giem.
CH»óz ziia'dow.-if się na ma
łej wvzvnie w ZHirłebeniu oto
czotiem /e w^rch stron góra
mi. Górnicy z przyjaciółmi w
liczbie 1200—1500 w czterech
party ach wystąpili przeciw
czterem oddziałom milicyi.
Wysłali do oficera dowodzące
go komitet z flagą pokojową.
Komitet ten oświadczył naczel-.
nikowi, iż górnicy tu przybyli,
ażeby skazańców, jeśli to po
dobna, oddalić stąd w pokojo
wy sposób: jeżeli jednak okaże
się potrzeba, uczynią to prze
mocą. Oficerowie zebrali się
na naradę i zgodzili się na
wszelkie żądania. Żołnierzom
pozostawiono broń i odprowa
dzono ich ze skazańcami do
pociągu kolejowego, który ich
zawiózł do Knoxville. Około
pół do piątej godz. tam wszyscy
przybyli. Skazailców umiesz
czono w więzieniach, a żołnie
rze należący do milicyi stano
wej, w liczbie 107 oczekują
dalszych rozkazów gubernato
ra. Górnicy przyrzekli nie po
wracać do Coal Creek.
W mieście panuje wielkie
rozdrażnienie, a przywódzcy
wszelkich partyj politycznych
twierdzą, że ustawa musi być
przeprowadzoną. Pierwotna
syinpatya dla górników zmie
niła się w niechęć, gdy popeł
nili bezprawia wtedy, kiedy
wszystko, co zdołano, uczynio
no dTa polepszenia ich losu.
Obywatele teraz żądają, by
gubernator powołał pod broń
całą milicyą stanową i wszel
kimi środkami postara! się o
przeprowadzenie ustawy. Ro
botnicy jednak, których przy
wódzcami są ludzie nie należą
cy do górników, są obecnie
panami sytuacyi, zajęli w po
siadanie wszystkie telegrafy i
kontrolują je najzupełniej.
Kopalnie Coal Creek repre
zentują znaczny kapitał nale
żący w części do Nowoyorczan;
ustawione tam maszyny są
bardzo kosztowne, a ich zni
szczenie przyniosłoby znaczną
szkodę właścicielom. — Ganią
jednakowoż także postąpienie
milicyi, gdyż żołnierze otwar
cie powiedzieli, że ani im w
głowie bić się za skazańców.
Obywatele uważają to za obra
zę Stanu, i starają się nakło
nić gubernatora, by kazał u
więzić i ukarać przywódzców.
Powstańcy obchodzą swe zwy
cięstwo tryumfalnie. Słychać,
że zbliża się tu dziesięć kotn
panij milicyi stanowej z dzia
łem Gatling, i że mają one na
tychmiast udać się do Coal
Creek, by zaprowadzić porzą
dek.
Cała rodzina ginie w płomie- •
niach.
St. Louis, Mo , 20 lipca.
Z Clay City, 111., donoszą:
Dzisiaj rano cała rodzina Ja
(Dok. na 4^fcej str.)
KRZYŻ MOGILNY.
1863-1864.
(14)
Moskal.
(Ciąg dalszy).
— Ża pozwoleniem? — rzekł. — Tych o
strzedz nie pozwolę, jak kii^a dni temu pana
Łaskiego — bo tamtemu włos by z głowy nie
spadł, a ci pójdą do katorgi.
Okropny obraz zguby wszystkich wstrzą
snął duszą Michała, zachwiał się, i upadł zem
dlony.
Na ratunek syna pośpieszył sprawnik.
— Zbójco! — krzyknął dopiśmowoditiela
— Zabiłeś mi jedyne dziecko!
— To romansy, Makar Fiodorowicz! Us
pokójcie się. Ot już wstaje nieboszczyk.
— Czy to prawda czy prawda? — jęk
nął Michał, odzyskując przytomność. - - Nie,
to sen okropny....
— A na dowód — macie tu wszystkie pa
piery.
— Boże! — wykrzyknął młodzieniec, za
łamawszy ręce z rozpaczy.
— Misza, syn mój, — mówił sprawnik ze
łzami. — Ot, ja ciebie powinien przekląć
Ja bydlę, prosto biestja, a dla ciebie mam ser
ce. ... Tobie się nic nie stanie....
— Pod warunkiem — dokończył piśmo
woditiel — że rai nie będziecie przeszkadzać u
panny llóży.
Imię kochanki przywróciło Michałowi
przytomność.
— Mam cię! — wykrzyknął, rzuciwszy się
na piśmowoditiela. — Zguba za zgubę! Tyś
skradł rządowe pieniądze, które zginęły przed
rokiem. Świadczy twój wspólnik-....
Teraz na Iwana Iwanowicza przyszła ko
lej. Zadrżał febrycznie; ale za chwilę' odzy
skał zimną krew.
— Wspólnik nie żyje — rzekł spokojnie—
i wy nic nie wiecie
— Wiem i zgubię cię łotrze! — oto zezna
nie urzędowe umierającego, żeś go namówił do
kradzieży.... Czy wierzysz teraz?
Sprawnik stał osłupiały. Buta piśmowo
ditiela znikła, zgiął się pokornie i szepnął:
— Misza Makarowicz, nie gubcie duszy
niewinnej!....
— Wolność za wolność! — wołał Michał
— zeznanie za papiery... Zgoda ?
Przez głowę piśmowoditiela błyskawicą
przemknęła myśl.
— Zgoda! — rzekł oddając w ręku trzy
mane papiery.
Michał chwycił je drżącą ręką, i cisnął na
żarzące się węgle w kominie. Gorączkowo
śledził oczami płomień pochłaniający papiery,
aż gdy sam popiół pozostał:
— Dzięki ci Boże! — wykrzyknął i ci
snąwszy piśmowoditielowi papier, na którym
tak mu zależało, wybiegł z poloju.
Iwan Iwanowicz również poszedł za przy
kładem Michała: spalił groźne zeznanie i u
śmieclmął się ironicznie.
— Młodość — rrzekł — niezastanowienie.
Poleciał! a nie wie, że najważniejszą rzecz
mam w ręku, i wszystkich zgnbię! Syna wam
Makar Fiodorowicz oszczędzę, bo młody je
szcze — To rzekłszy wyszedł z j:>okoju.
Sprawnik stał osłupiały z podziwienia.
Nie umiał sobie wytłumaczyć, co się stało, i
uciekł się do lekarstwa wypróbowanej dobroci,
do spirytusu. Pił Jjuż trzecią szklankę, gdy
Michał w największym galopie dobiegał do
dworku, wioząc ważne wiadomości.
Na ganku zastał Barskiego i Adama.
— Jesteśmy uratowani! — krzyknął, rzu
cając konia na podwórzu. — Przed kwadran
sem cała poczta była w ręku pismowoditiela.
Papiery własną spaliłem ręką.... Uściskajcie
mnie bracia, bo nigdy nie byłem tak szczęśli
wy!. .
—" Najchętniej — rzekł Barski. — Bogu
chwała, że się tak stało; ale chodi do pokoju,
dowiesz się czegoś więcej.
W pokoju obaczył Michał Różę i ciotkę,
zapłakane; a przy świetle dostrzegł, że obaj
towarzysze byli ubrani do drogi; broń leżała
na stole
— Co to jest! — zapytał z trwogą.
— Nadszedł rozkaz. Ze świtem powsta
nie! Za chwilę nadejdą inni i wyruszymy, na
stanowisko.
— A ja? — zawołał Michał i rumieniec
zapału wybiegł mu na lica.
— Ty, drogi Michale, pozostaniesz tutaj.
Na twojem stanowisku więcj zrobisz, aniżeli
jako żołnierz; a kobiety potrzebują opieki.
Będziesz je bronił, bracie, przed wieloma, przed
piśmowodrtielem
Michał smutnie zwiesił gło wę ku piersi.
— Sądziłem — rzekł z cicha — źę pożą
daną śmierć znajdę w powstaniu, a wy mi żyd
każecie... Będę żył! — dodał z westchnie
nilm.
W tej chwili weszło do pokoju kilku u
zbrojonych. Barski udzielał Michałowi po
trzebnych instrukcyj. Adam i Róża znaleźli
się sam na sam w sąsiednim pokoju.
— To już na zawsze? — drżąc pytało
dzięwczę kochanka, bezwiednie cisnąc rękę A
dama w swojem ręku.
— Bóg tojwie — odpowiedział młodzie
niec z westchnieniem.
— Nie, nie! tak źle nie będzie Pan
powróci. My pana..., ja jeszcze... —iłży
nie pozwoliły jej mówić.
— Ja będę modlić się — mówiła łkając
— Ten krzyżyk.... proszę, weź go.... Ma- .
tka Boska niech cię chroni.... Mnie już nie
będzie.... Ja umrę, umrę tu sama....
(Ciąg dalszy ^nastąpi.)