Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971, December 20, 1895, Image 10

Search America's historic newspaper pages from 1777-1963 or use the U.S. Newspaper Directory to find information about American newspapers published between 1690-present. Chronicling America is sponsored jointly by the National Endowment for the Humanities external link and the Library of Congress. Learn more

{
                  title: 'Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971, December 20, 1895, Page 10, Image 10',
                  download_links: [
                  {
                   link: 'https://www.loc.gov/rss/ndnp/ndnp.xml',
                   label: 'application/rss+xml',
                   meta: 'News about Chronicling America - RSS Feed',
                  },
                  
{
    link: '/lccn/sn83045747/1895-12-20/ed-1/seq-10.jp2',
    label: 'image/jp2',
    meta: '',
},
{
    link: '/lccn/sn83045747/1895-12-20/ed-1/seq-10.pdf',
    label: 'application/pdf',
    meta: '',
},
{
    link: '/lccn/sn83045747/1895-12-20/ed-1/seq-10/ocr.xml',
    label: 'application/xml',
    meta: '',
},
{
    link: '/lccn/sn83045747/1895-12-20/ed-1/seq-10/ocr.txt',
    label: 'text/plain',
    meta: '',
},

                  ]
                }

Dziennik Chicagoski. [volume], December 20, 1895, Page 10, Image 10
About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

Image: of 12.

Page

All Pages

Issues

All Issues Text | PDF | JP2 (8.0 MB)

Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]), 20 Dec. 1895. Chronicling America: Historic American Newspapers. Lib. of Congress. <https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83045747/1895-12-20/ed-1/seq-10/>

Newspaper Page Text

Połączcie pożyteczność z pięknością; zadanie to jest łatwe gdy robicie swe zakupna
w Continental. Stosy pożytecznych rzeczy do noszenia modnie zrobionych na Święta.
Ceny także bardzo umiarkowane odpowiednie dla' każdego choćby najuboższego.
Niżej podajemy kilka z setek naszych nadzwyczaj nizkich cen które wam ofiarujemy
na przyszłe 5 dni. '
Północno-Zachodni róg
MILWAUKEE i ASHLAND AYES
Północno-Zachodni ró;
MILWAUKEE i ASHLAND AYES
I SPEC Y ALN1E
UBRANIA
Piękne czysto wełniane ubrania, czarne, niebieskie, szare, ciemnobrunatne albo
mięszana z najładniejszych wyrobów w szewiotach, kaszmirach, serges A ■■ m
gładkich albo ozdobnych worsteds, każde ubranie w tym wyborze V1% U1%
warte $12.00, na przyszłe 5 dni po
Kasz ogromny wybór pięknych ubrań krawieckiej roboty „najlepsze w Chicago" po
cenach zadziwiających dla naszych konkurentów.
" GARNITURY MEZKIE.
j£r 150 Tuzinów jedwabnych kra^va
A\l tów, wiązanych i do wiązania,
warte 50c, na przyszłe 5 dni po..
150 Tuzinów pięknych krawatów,
szczególnie gruby jedwab, war
te 75c, na przyszłe 5 dni po
Krawaty z najpiękniejszego impor
towanego jedwabiu, warte dwa
razy tyle niż my żądamy
po 9Sc;
100 Tuzinów pięknych chusteczek
B/J do nosa z Japońskiego jedwa
bi biu gładkich lub z ozdobnymi
brzegami, warte 50c, na przy
szłe 5 dni po
Pl 100 Tuzinów szczególnie grubych
Pjp jedwabnych chusteczek do no
sa z literami, pełnej wielkości, P
IH - warte T5c, na przyszłe5 dni po.. " w w
15g
39c
68g
250 Tuzinów lnianych Cambric chu
steczek do nosa z literami o
brębianych, warte 20c, na
przyszłe 5 dni po
•100 Tuzinów dobrych szelek z je
dwabnymi końcami, warte 35c,
na przyszłe 5 dni po
75 Tuzinów atłasowych szelek, z gu
mą na odwrotnej stronie, gła
dkie lub haftowane, warte 75c,
na przyszłe 5 dni po
60 Tuzinów n aj piękni ej szych im
portowanych atłasowych szelek
• każda para zapakowana w ele
ganckie pudełko, warte od IF
81.00 do §1.50, na przyszłe 5 I i"
dni po 4SC, 69ci ■
100 Tuzinów kaszmirowych chustek
ra szyję w wyborowych kolo
rach, pełnej wielkości, wat te 50c,
na przyszłe 5 dni po
9c
39c
19c
SPEC Y ALNIE
Palta Mezkie
Piękne czysto wełniane palta we wszystkich najnowszych odcieniach i faso. || p
nach z bobru, Kersey i Melton, każde ubranie w tym wyborze warte V1% Uh
$12.00, na przyszłe 5 dni po
Jeżeli macie zamiar kupić prawdziwie piękne palto, przyjdzcie do nas i obejrzyjcie nasz
wielki wybór palt pięknej krawieckiej roboty. Mamy wszystkie najnowsze fasony i zape
wniamy że możemy wam oszczędzić 33c. Da każdym dolarze.
90 Tuzinów pięknych jedwabnych chu
stek Da szyję, gładkich i ozdobnych
warte 85c, na przyszłe 5 dni po..
Najpiękniejsze importowane szcze
gólnie grube jedwabne chustki ij
na szyję (warte najmniej jeez- lX jHa f,
cze raz tyle), po 98c, 75c, 69c i ■ ^ ^
KAPELUSZE I CZAPKI
Dobrego gatunku Brighton sukien
ne czapki dla chłopców, warte
50c. na przyszłe 5 dni po
Piękne pluszowe czapki każdego fa
sonu lub mody dla chłopców,
warte 75c, na przyszłe 5 dni po..
Męzkie dobre sukienne czapki, war
te 65c., na przyszłe 5 dni & JMj P
39c
Sc
39c
45c
69c
Męzkie piękne pluszowe czapki,
warte 75c., ua przyszłe 5 dni
P°
Męzkie piękne jedwabno pluszowe
czapki, warte $1.25, na przy
szłe 5 dni po
Męzkie najpiękniejsze jedwa
bno pluszowe czapki z gru
bą atłasową podszewką, A j ft C
warte $1.75 do $2.00, na \ I 9
przyszłe 5 dni po 9Sc i V ■ '■ V
Męzkie filcowe miękkie Fedora i
sztywne kapelusze, każdego fa
sonu lub mody, warte $1.50,
na przyszłe 5 dni po
Męzkie piękniejsze miękkie
Fedora i sztywne kape
lusze, warte od $2.00 do A fk AA
$4.00, na przyszłe 5 dni \/
po 98c,81.29,81.48,81.75i Vfc"UU
1 ' - _ J „" minał-o i łrw nn norto/^łi
79c
Ksiądz Piotr.
(Dokończenie ze strony 9ej),
Zatem poczynały się w du
szy księdza Piotra rozbłękitniać
olbrzymie przewieje morskie, z okrę
tami o białych żaglach i olbrzymie
przewieje pustynne; poczynały w niej
szumieć cedry Libanu i palmy oaz
arabskich, poczynały w niej rośd
piramidy milczące i wulkany o czer
wonych kiściach płomienia u szczytu;
poczynały się jawić miasta wschodnie,
■tubarwne, i owo raymskie martwe,
z ziemi dobywane, i ludzi tłumy i
zwierzęta dziwne; tworzył się w niej
jakiś łagodny, przyćmiony odległo
śoią ozasu chaos wrażeń, ogarniało ją
zapomnienie się, zamyślenie,
I nieraz dopiero wysłany umyślnie
przez gospodynię ulubienieo starusz
ka, siedmioletni sierota, Ignaś Znaj
da, budził go z zadumy, ciągnąc za
sutannę.
— Jegomość!
— A... co?
— Jegomość spalił
— E, tak mi się tylko nieco zdrze
mało.
— Poni gospodyni kozeli pedzieć
i pro9i, coby jegomość ślt.
— Dobrze, dobrze, zaraz idziemy.
— Jegomość!
— A co?
— A oy Pen Jezus to tak po niebie
chodzi, jak jegomość po ziemi?
— A tak.
— A cy je bosy?
— A pewnie. Pocóżby tam buty
nosił, kiedy ciepło.
— A cy je wielgi?
— Ho, ho! jak świat!
— A to jak pierun gruchnie# to
cu między palce od n6g leci?
— A pewnie, pewnie.
— A cy je dobry?
— Ho, ho! Jak miód!
— A miód je dobry?
— A czyś to nie próbował?
— Jegomość!
— A co?
— Poni gospodyni kozeli pedzieć
i prosi, coby Jegomość śli.
— Dobrze, dobrze, chodźmy.
— No to pójdźoie. Dójcie renkę.
Pomalućku, boście starzy.
I Ignaś brał za rękę księdza Pio
tra i szli razem śoieżką ku plebanii,
rozmawiając po drodze dużo i seryo.
Zajęty służbą Bożą i ludzką, a za
jęty bardzo ciężko, ksiądz wikary
bowiem , studyujący dniami i nceami
dzieła teologiczne, małą mu był wy
ręką, e miał ksiądz Piotr wiele cza
su myśleć o śmierci, tem bardziej,
iż zawsze zapowiadał, że od setki ani
dnia Panu B?gu nie cpuści.
Ale pewnego jesiennego wieczoru,
kiedy sł;6ce zaszło, ostatnie fioleto
we plamy kładąc na oiemnem niebie,
ksiądz Piotr, który długo przed tem
siedział w milczeniu na ganku od
ogrodu, zdając się drzemać, zwrócił
nagle głowę ku siedzącemu naprze
ciw organiście i rzekł poważniejszym
niż zazwyczaj głosem:
' — Panie Dzięgielewski, mnie się
zdaje, że trzeba iść.
— A dokąd, co śmiem zapytać?
— Dalej, niż ztąd do kancelaryi
parafialnej. Tan.... —i pckazał rę
ką ku bielącemu się opodal murowi
cmentarnemu.
Dzięgielewski iachnął s;ę:
— A oo też ksiądz kanonik dobro
dziej wygaduje? Po prawdzie, żeby
powiedzieć, to nawet nie przystoi,
pfe! Jeszcze można w złą godzi
nę.
— No zobaczysz, panie Dzięgie
lewski, organisto kłonioki, że mnie
już trzeba iść. Już czas, już i tę
trzynastkę Panu Bogu odstąpić mu
izę.
— O, o! Wolałby jegomość nawfit
nie wymawiać takich przykrości,
— E, już i czas. Spowiadałem się
właśnie dziś rano, jakby umyślnie.
I Komunię przyjąłem.Gotów jestem.
Po księdza wikarego też jeszcze po
słać można będzie, ale przeprosić go
pięknie, bo pewnie nad „Summą teo
logiczną", 8lbo „Naśladowaniem
Chrystusa" będzie siedział. Tfkich
kanonikami robić, nie mnie, starego
bajdę.
Od pól «zły przez ogród chłodne i
zwiędłe wonie jesienne i słychać
było cichy, jednostajny azum wia
tru.
— Panie Dzięgielewski — ozwał
się staruszek.
— Słucham księdza kanonika do
brodzieja.
i — Słuchaj waść, ale nie mnie,
tylko świata. Słyszysz, jaki to szu ni1
Wydaje mi się, że słyszę obrót całej
i tej wielkiej maszyny, której Bóg jest
budowniczym i maszynisty wiecznym.
Kręcą się na osiach planety i słońca,
wszystko idzie po swoich drogach i
szumi. Cały świat szumi. A Oa bu
downiczy, i maszynista wieczny słu
cha i raduje się. Pomyśl tylko, panie
organisto klonicki, Mateuszu Tymo
teuszu Dzięgielewski, herbu cyko
ryp, jaki to ogromny i oudowny
szum być musi! Ty myślisz, że jak
wiatrak Kuby Michałowego z Zar
dzawicy, a to jak tysiąc, milion ta
kich wiatraków. Ho! ho! Jak wszy
stkie fale w Atlantyku i wszystkie
wichry Sahary razem wzięte. Słuchaj
tylko....
— Słucham, księżę kanoniku.
— Słyszysz?
— Słyszę, jak wiatr w ©grodzie
szumi.
— A tego szumu świata, tej ma
szyny ogromnej nie słyszysz?
— Nie z przeproszeniem księdza
kanonika dobrodzieja.
Ksiądz Piotr pomilczał ohwilę, a
potem znowu zaczął mówić:
— Odsuń, mości organisto, tę azy
bę od półnooy. Niech jak najwięcej
zapachu z pola wejdzie. Tam, jak
tam... : może być, jelli Bóg miło
ściwy, i światło prześliczne i chóry
anielskie i wonie rajskie mogą być i
wszelki cud, ale przecież kłoniekich
p6l nie będzie, nie będzie tego zapa
chu z mego parafialnego ogrodu....
Wieczność jest długa, ale i pięćdzie
sięciu lat też piea nie przeskoczy....
Te młode wiązy każesz podeprzeć, a
żeby grusze dobrze na zimę słomą
owinęli.... Ho! ho! Takiego zapa
chu nie będzie.... Mcści panie
Dzięgielewski, ja byłem w Ziemi
Świętej i w Arabii i we włoskich po
marańczarniacb, a takiego zapachu,
jak u mnie w Ziłanach dawniej, a
potem tu w Kłonicach, nigdzie nie
było. Panie Dzięgielewski!
— Do usług księdza kanonika.
— Czy to już miesiąo wschodzi?
— Niby.
— Jasny jest? Bo mi się ile w
w tamtą stronę oglądać.
— Jasny.
— To chwała Bogu. Nie choiał
bym w niepogodę umierać.
— Uu, co też to ksiądz kano
nik. ...
— C.cho, panie Dzięgielewski,
, orgariiuto, cicho. Miesiąo poświeci
duszy, jasnym gościńcam pójdzie. A
i dobrze, jeśli z panku. To prawie
tak, jak z pola. U nas w rodzie mało
kto na łóżku gasł. W polu gaśli.
Dobrze, że się skończyli, bo kto wie,
coby z nimi było, tak, jak z innymi.
Kotu na łódź szlachectwo bez szla
chetności w duszy. Tak, panie Dzię
gielewski.
— Słucham księdza kanonika.
— Ubierzesz mnie w nowa sutan
nę, tę na jedwabnej podszewoe, pa
sem jedwabnym przewiążesz, szpilkę
złotą z Korabiem przepiąć, buty co
we wyglansować, łańcuch kanoniczy
na szyję, ordery moje wojskowe na
pierś. Sygnet zostawić na palou,
niech idzie ze mną.... Obsypiesz
mnie kwiatami, dużo macierzanki, bo
pachnie, narcyzy w głowach. I szablę
moją, mości Dzięgielewski, złamać,
bo jestem z rodu ostatni.... Cóż to,
ty buczysz, panie Dzięgielewski?
— U-u-u.... bo ksiądz kanonik
tylko mi serce kraje....
— Albo wiesz oo, panie Dzięgie
lewski, szabli łamać szkoda, ale mi
ją cicho, żeby ksiądz wikary nie wi
dział, pod sutannę we fałdy włożysz.
W rękach krzyż, nibyra ja tylko
ksiądz, ale tam, pod bokiem szabla...
Czujesz, jak z mego ogrodu paohnie,
panie organisto?
— Czu-czuię..., księże kan-u-n
noniku dobrodzieju....
— Testament jest tam w biurku.
Wszystko w porządku. Żebyś mi
tu zawsze, panie Dzięgielewski,
kwiaty w doniczkach podlewał
ogrodu strzegł. Nic nie sprzedawać,
nic nie wypędzać. Na wszystko fun
dusz jest, Na dziady i na baby, na
sieroty i kaleki, na zwierzynieo, na
Marcina i Zagrnja. Wszystko ma być,
jak było, póki nie wymrze, albo nie
wyrośnie i w świat nie pójdzie. U
mnie było jedno serca dla całego
świata. Sarnię bez kozy takiej pra
wie litości warte, co i dzieoko małe.
Bóg wszystko stworzył, wszystko
miłuje i o wszystkiem wie. Panie
Dzięgielewsti!
— Co ks ądz kanonik rozkaże?
— Bułanki punu Strzemieskiemu
do Topolicy pcsłić. Br<ń Boże nie
sprzedaweć! Oa im ł«ts!<awy chleb d?,
bo nimi < s:atni Z>leń ki j ź taił. Mój |
dziad pa nie Bron sławie Srrzem:e- j
skiej, będi^o nit oj po Jchuiielou, I
srebrny imbryczek z ręki wystrzelił,
a potem jej do nóg padł, i ona była
moją babką. Stąd iny krewniacy.
Bułanki do Topolicy, siwki księdzu
wikaremu na pamiątkę, bo on rad tą
maśoią jeździ i tyoh jednych się nie
bał. Strzałę weźmie porucznik Kot
wicz, to kawaleryjski koń. Może da
Bóg, jeszcze obaj nie tej trąbki
będą słuchali, co dzisiaj. Ho, ho!....
Fajkę z Maryą Antoinettą i kałamarz
bronzowy z Napoleonem także księ
dzu wikaremu. Z majątku mego bę
dzie fundusz na zakład wychowaw
czy, a tobie panie Dzięgielewski,
przekazałem testamentem dwa bu
hajki, dziesięć tysięcy i jeszcze tam
to i owo, a tu masz ciepłą ręką tę
tabakierkę szyldkratową z rubinem,
żebyś o starym księdzu pamiętał.
— Uu, uu uu, księże kanoniku
dobrodzieju!....
— A nie klękaj przedemną waśd,
nie całuj mię po kolanach, ie, wstyd,
wszyscyśmy równi, A, że ja mam
więcej, to ci daję. Tak powinno być
i koniec. A nie bucz tak panie Dzię
gielewski, bo ludzi pobudzisz....
Narobią się dzień cały, potrzebują
spać. Ja się też chcć pół życia na
pracowałem, trza iść spać.... A tak
przeoież dziwnie.... Niby się wię
że się ma umrzeć, a tak dziwnie....
Ta jutro już może człeka nie będzie,
a tu żaby choć jeden listek z lipy
opadł, żeby choć jedno źdźbło trawy
zawiędło.... A przeoież wszystko z
jednego Boga wyszło, Bogiem trwa...
Marność marności jest człowiek i nic
tylko marność.,.. Rok, dwa, będą
pamiętali, potem zapomną.... Niech
tam, byle Bóg miłosierny nie zapo
mniał.... O resztę nic!
Przez liście winne, które ganek
gęsto obrosły, poczęła wmykaó si§
światłość miesięczna, cicha i srebrzy
sta, zawisała na liściach i patrzyła w i
dół. Szum wiatru poruszająo liśćmi,
jakoby przymj kał i odchylał jf j po
wieki.
Ksiądz Piotr eprglądał jakiś czas
w górę, potem głowa opadła mu ku
piersi, a pan Dzięgielewski, któremu
grube łzy spływały na wąsy, słyszał,
jak staruszek szeptał:
— Niema co, niema co, trzeba iść.
Ten z wieczór, jutro rano. ale trza...
jak to Łsiężycna mnie patrzy....
Jakby mi jasność jaką zapowiadał
niebieską. Ale kti wie.... Nigdym
niozego eię Die bał,oom się to śmierci
napatrzył w oozy, a przecież mi jakoś
straszno.... Boże, bądź miłością
mnie grzesznemu, bądź miło
ściw mnie grzesznemu..,. „Mea
oulpa, mea maxima culpa," A i krew
jest na mojej duszy... .
Opuśoił jeszoze niżej głowę na
piersi i milczał chwilę, ale nagle
podniósł ją i silnym głosem przemó
wił:
— Mości Dzięgiele*ski, jak od
śpiewają „Rcquiescat in pace1', 'ka
żesz ze wszystkich mcźlzierzy para
fialnych huknąć.... Pamiętam, w
Olszynce leoi na mnie ofioer dragoó
sk>, jak go chlasiię! Ale to było w
dobrej sprawie, panie Dzięgielewski..
Poprawno ten knotek w lompce,
przed Matkę Boską Bolesną.,,,
Tak....
Poczem ksiądz Piotr przymknął
powieki i począł drzemsó, ale organi
ściefzdawało się, że głowa opada sta
ruszkowi o:>raz niżej i że oddycha
coraz słabiej i słabiej. Trwało to czas
jakiś, aż się pan Dzięgielewski zanie
pokoił i miał już wstać, aby przywo
łać pannę Capikównę, gdy zegar
uderzył dwa razy na wpół dodziesą
tej i we drzwiach, wiodąoych z sieni
do ganku, ukazał się mały Tgnaś
Znajda w kcszulinie i płócionnych
majteozkach. Podszedł on ku fotelo- j
wi k9iędza Piotra, i pociągnąwszy go
lekko za sutannę, ozwał się:
— Jegomość! Pódźoie! Pani go
sprdyni kozeli pędzieć i prosi, ooby
jegomeść sli gpeć. Pódźcie, dojcio
ronke! Pomalućku, bośoie starzy,
Jegomeść!
Ale kiedy ks ądz Piotr nie poru
szył się, ani nie odpowiedział, wów.
czas Ignaś po iniósł wielkie oczy na
pana Dzięgielewskiego i spytał:
— Panie erganisto! cy jegemość
pomerli?
Chemik—w polityce.
(Tel. epecyalny).
Paryi, 19 listopada. — Powierze
nie słynnemu chemikowi francuzkie
mu Bertholot'owi teki ministra spraw
zewnętrznych, jak tu sądzą, nawet
najzłośliwB?, jest rzeozą bardzo tnf
ną, w polityce bowiem zagranicznej
najwięcej zwykle bywa*, kwasów!
Ofiary sportu.
Klub alpejski zamknął 1 stę o fi a*
zamiłowania turystyoznego z ubiegłe
go sezonu.
Mont-Blanc liczy trzy ofiary:
adwokat! z Pragi SchnurJrehera
oraz dwóch jego przewodników;
wszyscy trzej spadli 'z wysokości 350
metrów.
Ślady, odnalezione na lodowcach
dopiero po plęoiu dniach, pozwol ły
dotrzeć do zwłok. Karawana, złożona
z 24 ludzi, po odnalezieniu zwłok,
odniosł* je do Chamouniz, gdzie je
pochowano.
Szczyt Giganta widział d. 24go
sierpnia zgon Emila Rey, jednego z
najlepszych przewodników, towarzy
szącego CirŁon Robertotowi, turyście
angielskiemu. Jeden f&łszywy krok i
obaj spadli z wysokości 200 metrów.
Dalej lista zawiera nazwiska dwóch
Anglików: Cokona i Benecka, którzy
zginęli na Loetschenihil; Ayre'a,
adwokata, podróżującego bez prze
wodnika, który spadł « wysokośoi
2,026 metrów.
Na Jungfrau poniósł śmierć Ri
tzau, rodem z Berna.
Inżynier z Luoerny, Gelpke, d. 9
wrieśnia spadł z góry Mythen. Ogó
łem, oprócz wyżej wymienionych,
naliozono 16 ofiar.
L'sta nie zawiera w sobie nazwisk
osób, które podozas wyoieozek naba
wiły się kalectwa, a ilość takich jest
bardzo znaozna.
Poczwórne samobójstwo.
W Nordhausen, w Niemczech,
otruł się handlarz zboża Rudolf
wraz z żoną, synem i córką. Rudolf
poniósł śmierć na miejscu, resztę
rodziny w umierającym stanie prze
wieziono do lazaretu. Smutne sto
suuki majątkowe, wskutek bankru
ctwa Rudolfa, miały być powodem
tego kroku.
W rcennżeryi.
Józio do Frani:
— Czemu ten wąż tak się awinął
w węzeł?
Frania poważnie:
—- Widzisz... Pewno boi się, że
by czego nie zapomniał, a niema
chustki, ażeby mógł na niej zawią
supełek!
fe l A

Dziennik Chicagoski. [volume], December 20, 1895, Page 10, Image 10
About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Connect with the Library

Find Us On

Subscribe & Comment

Download & Play

Questions

Dziennik Chicagoski. [volume], December 20, 1895, Page 10, Image 10 About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Connect with the Library

Find Us On

Subscribe & Comment

Download & Play

Questions

Dziennik Chicagoski. [volume], December 20, 1895, Page 10, Image 10
About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971