Dziennik Chicagoski. [volume], November 02, 1915, Page 3, Image 3

About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
=
Ostatnie nowiny z Ojczyzny
—zaczerpnięte z prasy starokrajskiej
Inłronizacya i
konsekracya
nowego Arcybiskupa gieźnień
sko=poznaiiskiogo.
Archidyece2ya gnieińieńsko-poz—
nańska obchodziła niezwykła uroczy·
stość: ingresu i konsekracyi nowego
Arcypasterza, Najprze. ks. Arcybi
skupa dr. Dalbora, a zarazem konse
kracyi nowego Biskupa-Sufragana
poznańskiego, ks. dr. Jedzinka —
dniu 22 z. m.
Uroczystość ta odbyła się z majes
tatyczna okazałością, jakiej od iat
siedmdziesięciu prastara katedra ροζ
nańska nie widziała. Ostatnia bowiem
konsekracya arcybiskupia w tumie
poznańskim odbyła się przed okrągło
siedmdziesięciu laty, gdy na tron ar
cypasterski wstępował ks. Leon Przy
łuski. Po jego śmierci aż do ks. arcy
biskupa Likowskiego dzierżyło tron
arcypasterski ogółem czterech jfrcy
biskupów, konsekrowanych w innych
świątyniach. I tak pierwszym na
stępca ks. arcyb. Przyłuskiego jest
ks. Mieczysław Ledóchowski, który
trwa na swem stanowisku od r. 1866
poprzez okres walki kulturalnej i wię
zienia swego w Ostrowie aż do roku
1886. kiedy to zrzeka się tronu ar
cybiskupiego i przenosi się na stało
do Rzymu. W tymże roku odbywa się
ingres arcybiskupa Dindera. konse
krowanego poprzednio we Wrocła
wiu. Po jego śmierci w r. 1892 obej
muje rządy archidyecezyi ks. arcy
biskup Stablewski, konsekrowany w
katedrze gnieźnieńskiej. Po jego
śmierci zaś. po ośmioletniem osiero
ceniu stolicy arcybiskupiej w drugim
miesiącu wojennym odbywa się in
gres ks. arcyb. Likowskiego, konse
krowanego w kościółku Panny Ma
: ι
• J *.
Przy przepysznej rozsłonecznionej
pogodzie jesiennej o godzinie 8. ra
no poczęły się gromadzić na placu
katedralnym zastępy członków ce
chów i bractw poznańskich i z okoli
cy ze sztandarami. Tłumy wiernych,
z miasta i prowincyi spieszyły na
tum od wczesnego ranka i niebawem
gdy krótko przed godziną 9. rozbrz
miały rozgłośnie dzwony kościołów
poznańskich/ cały plac tumski zale
gło jedno wielkie morze głów. Kate
drę zapełniły nieprzeliczone rzesze
osób, posiadających karty wetępu.
Tymczasem w zakrystyi kościoła
katedralnego zebrało się duchowień
stwo: klerycy, księża, wikaryusze,
proboszczowie, dziekani, szambelani
papiescy, duchowni i w procesyonal
nym pochodzie wyruszyli ku pałaco
wi arcybiskupiemu po nowego ks.
Arcypasterza i ks. Biskupa-Sufraga
na. Po ustawieniu się pochodu w od
wrotnym porządku ruszył orszak pro
cesyonalny wśród bicia dzwonów i
pieśni ,,Kto się w opiekę" do kate
dry. Xa czele postępowali klerycy,
potem duchowieństwo miejscowe i
zamiejscowe w niezliczonej liczbie,
duchowieństwo Kollegiaty św. Maryi
Magdal., które odznaczało się pięk
nemi pelerynami gronostajowemi,
dalej duchowieństwo archikat., kolle
gium profesorów seminaryum ducho
wnego, kanonicy obydwóch kapituł
z krzyżem arcybiskupim dr. Dalbor w
zwykłych purpurowych szatach er
cybiskupich z biretem na głowie,
przy jego boku ks. biskup-sufragan
dr. Jedzink, tuż za nimi konsekrator
ks. kardynał Hartman z Kolonii pod
baldachimem w asyście księcia bisku
pa dr. Bertrama z Wrocławia i ks.
biskupa Klosklego z Gniezna. Za bal
dachimem postępowali szambelani
papiescy w mundurach", a zamykał
procesyonalny pochód oddz. Bractwa
strzeleckiego w mundurach.
Przedstawiciele władz cywilnych i
wojskowych zajęli miejsca poprzed
nio w lożach przy presbiteryum i na
rezerwowanych krzesłach przed pre
sbiteryum. Z instytucyi naszych re
prezentowane były prawie wszystkie,
a więc: Central. Tow. Gospodarcze z
swym prezesem p. dr. Tadeuszem
Szułdrzyńskim na czele, oba Koła
poselskie, Rada narodowa, Towarz.
Przyjaciół Nauk. poznańskie Koło
radzieckie, Towarzystwo Czytelni Lu
dowyoh· Patronat i inne.
Z przedstawicieli władz cywilnych
i wojskowych obecnymi byli naczel
ny prezes W. Ke. Poznańskiego, gu
bernator miasta Poznania, prezydent
policyi poznańskiej, przewodniczący
poznańskiej Rady miejskiej i wielu
innych.
Gdy ks. Arcybiskup wstępował do
bramy katedry, chór czterogłosowy
pod batutą, dyryg. chóru katedral
nego ks. dr. Gieburowskiego zainto
nował „Ecce Sacerdos" z wtórowa
niem organów i przy odgłosie puzo
nów.
Wdrtd szpaleru, utworzonego
przez duchowieństwo, poprowadzono
ks. Arcybiskupa, ks. konsekratora
kardynała i Biskupów do zakrystył
i stamtąd z powrotem przed wielki
ołtarz.
x utaj Uiajfv; v/v uvmuv··. ν ·■._.
wdziali ca siebie szaty kapłański^ to
samo uczynili asystujący im Biskupi
i ks. Kardynał-konsekrator.
Po przybraniu szat pontyfikalnych
zabrał ks. Kardynał-konsekrator miej
sce na tronie arcybiskupim, poczem
rozpoczął się obrzęd święcenia, połą
czony z wielu symbolicznemi (jeremo
niami. Nasamprzód jeden z kapłanów
ks. kapelan Zakrzewski odczytał po
łacinie bulę papieska, zawierająca
nominacyę nowego Arcybiskupa i
Biskupa-Sufragana, wymieniającą
ich obowiązki i upoważniającą do
wystarania ńię o święcenie. Następ
nie składali elekci przysięgę wierno
ści Ojcu św. Konsekrator czytał po
jedyncze artykuły wiary, a elekci oś
wiadczyli, że je przyjmują i wierzyć
i wyznawać będą. Po złożeniu przy
sięgi elekci wdziali na siebie szaty
biskupie i rozpoczęła się uroczysta
msza św. podczas której wykonał śpie
wy chór archikatedralny. Elekci czy
tali mszę św. przy osobnym ołtarzu,
ustawionym po lewej stroni© wielkie
go ołtarza. Po lekcy i zbliżyli się e
letfci do wielkiego ołtarza, położyli
się krzyżem, a biskupi i duchowień
stwo odmawiali głośno litanię do
Wszystkich Świętych.
Po odmówieniu a raczej odśpiewa
niu litanii elektom na plecy położo
no księgę ewangelii, a biskupi kładli
im ręce na głowę. Następnie, podczas
kiedy duchowieństwo śpiewało „V^
ni Creator", konsekrator namaszczał
chryzmem świętem głowę elektów, o
wląaaną białym wąskim obrusem, a
hv ohrvzmo św. uchronić od zniewa
żenią. Potem namaszczył konsekrator
palce i dłonie elektów, aby były god
ne dokonywać święceń olejami św. i
benedykcyi. Asysta przyniosła na
stępnie pastorały, tj. berło arcybi
skupie i biskupie, których po poświę
ceniu dotknęli się elekci. Oprócz te
«
go otrzymał każdy z elektów poświe
cony pierścień, jako symbol zaślubin
z Kościołem. Po tej ceremonii ks. Ar
cybiskup i Biskup wrócili na swoje
miejpci i msza św. odbywała się w
dalszym ciągu aż do Offertorium.
Po Offertorium doręczono elek
tom koleino po dwie wielkie palące
się świece, po dwie baryłki czyli be
czułki wina i po dwa chleby, owinię
te w złoty i srebrny papier. Dary te
składali elekci do rąk konsekratora
utrzymywał żadnych związków ani
konsekrowani Arcybiskup i Biskup
odprawiali mszę éw. wspólnie przy
wielkim ołtarzu, również z jednej
hostyi i jednego kielicha spożyli Ko
munię św. Jest to symbol ścisłej łą
czności, jaka pomiędzy Biskupami
powinna panować.
Po „Ite mlesa est' poświecił mitry
i razem z asystentami włożył je elek
tom na głowę, następnie rękawice
biskupie, które elekci wdziali na rę
ce.
Ostatnią ewangelię, zakończyło się
nabożeństwo jako też uroczysty akt
święceń biskupich. Przy końcu mszy
św. nastąpiła intronizacya nowego
ks. Arcybiskupa. W chwili, kiedy
wstąpił na tron arcybiskupi, przystą
pili do tronu członkpwie kapituł o
raz księża dziekani kolejno po
dwóch, by w imieniu duchówieńetwa
obu archidyecezyi złożyć nowemu
Arcybiskupowi hołd czyli homagium.
Najuroczystsza była chwila, gdy
nowo konsekrowany ks. Arcypasterz
w otoczeniu asystujących biskupów
i kleru przechodził wzdłuż nawy νθ
ścłoła, udzielając wiernym poraź
pierwszy błogosławieństwa.
Ceremonie konsekracyj. kończą się
w ten sposób, że nowo konsekrowa
ni klękają trzy razy przed wielkim
ołtarzem i wołają, każdym razem
glos podnosząc ,,Ad multos annos", i
otrzymają od biskupów konsekrato
rów pocałunek pokoju.
Po skończonych obrzędach i zdję
ciu szat biskupich, ustawiło się du
chowieństwo wzdłuż kościoła i przed
katedrą, by w tym samym porządku,
co przy wprowadzeniu, odprowadzić
ks. Kardynała-konsekratora craz no
wego Arcypasterza i Biskupa-Sufra
gana do pałacu.
* + +
„Reichsanzeifęer" berliński donosi:
Ksiądz doktór Edmund Dalbor, mia
nowany przez papieskie brev·© z dnia
30-go czerwca r. 1915 arcybiskupem
gnieźnieńsko - poznańskim, został
przez cesarza na stanowisku tern *
twierdzony dokumentem wydanym
dnia 11-go września. Dnia 11-go
września o godz. 12 minut 45 w po
łudnie odebrał cesarz w wielkiej kwa
terze od arcybiskupa Dalbora prze
pisana przysięgę. Arcybiskupa przed
stawił cesarzowi minister spraw du
chownych. Arcybiskup wyraził cesa
rzowi podziękowanie za okazaną, mu
łaskę, złożył zapewnienie wierności
i wypowiedział następującą przysię
gę:
„Ja. Edmund Dalbor, mianowany
arcybiskupem gnieźnieńsko-poznań
skim, pr?ysięgam Bogu Wszechmo
gącemu i Wszechwiedzącemu na świę
tą Ewangelię, że, wyniesiony na tron
arcybiskupi Gniezna i Poznania, Je
go królewskiej Mości, lfrólowi prus
kiemu Wilhelmowi i jego prawnym
następcom pozostanę poddanym,
wiernym, posłusznym i oddanym,
przyrzekając Jego dobro, ile w mej
możności, popierać, strzedz zaś od
szkody i sirat; szczególnie starać się
będę, aby w umysłach powierzonego
memu biskupiemu kierownictwu, du
chowieństwa i gmin szerzono przeko
nania czci i wierności dla ces., mi
łości dla ojczyzny, posłuszeństwa dla
praw i wszelkie cnoty, które u chrze
ścianina oznaczają dobrego podda
nego, aby starannie pielęgnowano, i
że nie pozwolę, aby poddane mej wła
dzy duchowieństwo w przeciwnym
kierunku nauczało i postępowało.
Szczególnie przysięgam, że ani wew
nątrz, ani zewnątrz kraju, nie będę
Od tej chwili konsekrator i nowo
stosunków, któreby zagrażać mogły
bezpieczeństwu publicznemu, a gdy
bym dowiedział się, że w mej dyece
zyi albo gdzieindziej powstają zamy
sły, któreby mogły przynieść szkodę
państwu, doniosę o tem natychmiast
Waszej Królewskiej Mości. Przyrze
kam dotrzymać tego wszystkiego
wiernie, tem bardziej, że pewien je
stem, iż przez przysięgę, jaką złoży
łem Jego Świątobliwości papieżowi i
Kościołowi, nie zobowiązałem się do
niczegro, coby przeciwncm było przy
siędze wierności i poddańczości wo
bec Waszej Król. Mości. Wszystko to
przysięgam, tak mi dopomóż Bóg i
święta Jego Ewangelia. Amen."
Uroczysty ten akt zakończył cesarz
następująceini pełnemi łaskawości
słowami, zwróconemi do arcybisku
pa:
„Czułem się spowodowanym, przy
jąć Waszą Arcybiskupią Mość przy
objęciu urzędu, aby osobiście ode
3
brać przysięgę wierności, jaką W. A.
Mość codopiero złożył. W. A. Mość
czekają trudne zadania, które w szcze
góLnych warunkach dyecezyi, zwłasz
cza w czasie obecnym, wymagają
więcej niż zazwyczaj modrości i wier
ności. Jeżeli po «byt rychłym zgonie
ks. arcybiskupa Likowskiego zgodzi
łem się na powołanie W. A. Mość na
arcybiskupi tron gnieźnieńeko-poz—
nański, to stało się to z tern życze
niem, że W. A. Mość jako dobry pa
sterz powierzonych sobie dusz, sta
rać się będzie szerzyć i umacniać w
umysłach duchowieństwa i dyecezyan
ducha czci i wierności dla Mnie i Me
go Domu, poszanowanie dla praw
krajowych, posłuszeństwo dla ustano
wionej przez Boga władzy i zgodę
między niemieckiemi i polskiemi
mieszkańcami dyecezyi, starając się
ze szczególna troskliwością o złago
dzenie istniejących przeciwności. Ze
słów, które W. A. Mość do Mnie wy
stosował, przyjmuję z zadowoleniem
przyrzeczenie wierności dla Minie i
Mego Domu. Jestem przekonany, że
w tym duchu sprawować będzie W.A.
Mość swój pełen odpowiedzialności
urząd dla dobra państwa i Kościoła,
dla szczęścia naszej ojczyzny. Dlate
go udzieliłem W. A. Mości chętnie
Mego królewskiego zatwierdzenia".
Następnie wręczony został Arcybi
skupowi dokument zatwierdzający.
Zrozterek wewnętrz
nych w Ojczyźnie.
Arcyb. Metropolita Warszawski
Dr. Aleksander Kokowski
Do chłopów polskich:
Macieja Jakubowskiego, St. Ję
drzejczyka, Piekarskiego, Tadeusza
Zachorskiego, Antoniego Nowackie
go*).
*) 'euieni tu włościanie opu
blikowali przed kilku dniami w
,,Gońcu Porannym", wychodzącym w
Warszawie, list otwarty, protestują
cy przeciw rzekomemu zakazowi księ
żom uczestniczenia w zrzeszeniach,
już z orędzia arcypasterskiego, ogło
szonego w „Kuryerze Warsz." wia
domo, że taki zakaz nie istnieje. X.
arcybiskup żąda tylko, aby kapłani,
chcący pracować w instytucyach spo
łecznych, zasięgali upoważnienia swej
zwierzchności duchownej. Niniejszy
list J. Ε. X. arcybiskupa jest ojcow
ską zaiste odpowiedzią na list wło
ścian i zarazem prawdziwie kapłań
skiem pouczeniem. P. R.
Boli mnie to ,moi drodzy, że sami,
siebie nazywacie chłopami. Ja stan
wasz włościański wyżej cenię, bo
wszystkich włościan w swoich odez
wach pasterskich nazywam ludem u
kochanym i obywatelami tego kraju.
że zaś nazywacie sami siebie chło
pami, niech ta nazwa nawet przy
was jednych nie zostanie, bo wszy
scy są i być powinni obywatelami
kraju.
Już w pierwszem mojem orędziu
pasterskiem nie pominąłem ludu pol
skiego i pisałem te słowa:
„55 niewypowiedzianą radością w
ostatnich czasach śledziłem pracę,
podjętą celem podniesienia duchowe
go i materyalnego dobrobytu ludu,
pracę, w której sam lud bierze chęt
ny i owocny uciziai. uaauje moje
serce budząca się wśród ludu dąż
ność do oświaty, łączenie się w kół
ka rolnicze, spółki wytwórcze i spo
żywcze, coraz umiejętniejsza uprawa
roli, ochędostwo domów i zagród,
przestrzeganie prawideł zdrowotno
ści, słowem to wszystko, co świadczy
o wzroście zdrowej kultury. Nato
miast smuci mię to nad wyraz, że w
trop za temi chwalebnemi usiłowa
niami nie idzie podniesienie obycza
jowego poziomu ludu. Boleję nad
tem, że wiarę żywą zastąpiła obojęt
ność, że miłość brata ku bratu gaś
nie, że przywiązanie do rodziców za
nika, że poszanowanie cudzej wła
sności upada, że niewierność małżeń
ska szerzy się, że młodzieńcy 1 dzie
wice coraz więcej czystością ponie
wierają, że procesy, swary i kłótnie
w połączeniu z krzywoprzysięstwem
nie rządkiem są zjawiskiem, że w nie
dzielę i święta z lekkiem sercem o
puszcza się nabożeństwo, że posty
ciążą, a natomiast pijaństwo i nie—
wstrzemięźliwość szerokie zatacza
kręgi".
Od dziecka przywykłem stykać się
z wami i poznawać liczne zalety, któ
re Bóg złożył w duszach waszych; u
fam więc mocno, że głos mój do was
będzie głosem ojca do dziatek uko
chanych, albowiem pragnę was przy
garniać i wieść drogą, przez Boga
nam wytkniętą. Przybywać będę do
was, aby krzepiąc was pokarmem sło
wa Bożego i mocą Sakramentu Bierz
mowania, uzbroić przeciwko wszel
kim zdradzieckim pokusom, które do
dusz waszych· wtargnąć usiłują, aby
odwrócić was od przykazań Bożych,
zatruć jadem nieufności do Kościoła
i jego sług.1
Gdybyście, moi drodzy, Macieju
Jakubowski, St. Jędrzejczyku, Pie
karski, Tadeuszu Zachorski, Antoni
Nowacki, mieli dusze prawdziwie pol
skie i prawdziwie katolickie, toby
ście mnie, który byłem, jestem i po
zostanę prawdziwym Polakiem i pa
sterzem troskliwym nietylko o dobro
dusz ludu, al© jeszcze więcej o dobro
dusz kapłanów moich, przywódców i
kierowników ludu, nie tak łatwo po
sądzali o czyn nieobywatelski, tj. za
kaz kapłanom troszczenia się o spra
wy polityczne oraz spoleczno-ekono
miczne kraju.
Na dwa dni przed waszą, odezwa do
mnie, drukowaną, w „Gońcu" d. 25gc
sierpnia r. b., wydrukowałem, a je
szcze wcześniej napisałem odezwę dc
duchowieństwa, w której znajdziecie
wypisane te słowa: ,,Najpierwszą i
najważniejszą z prac kapłańskich
jest budowanie Kościoła w sercach
ludu wiernego.
Na drugiem miejscu zalecamy du
chowieństwu pracę na polu społecz
nem, albowiem, jak to już pisali
śmy w pierwszem naszem orędziu, ka
płan będąc mężem Bożym, mężem ko
ścielnym nie przestaje być obywate
lem kraju". I dalej piszę: „Nędza
materyalna, bracia kapłani od was
pomocy oczekuje.... Oprócz nędzy
matcryalnej jest druga nędza; ciem
nota umysłu i anaJfabetyzm". I wy
rażam nadzieję, że dzięki zabiegom
duchowieństwa każda wieś naszej ar
chidyecezyi będzie posiadała swą
szkołę lub ochronę, że niedługo wśród
nas nie będzie takich, którzyby nie
umieli czytać i pisać, że niema o
fiar, niema wysiłków, na które złożyć
się powinniśmy, aby cel tak wznio
sły, tak zbawczy dla ojczyzny naszej
osiągnięty został, że wreszcie księża
proboszczowie postarają się, aby w
każdej wsi powstała rada szkolna,
do którejby weszli ksiądz proboszcz,
sołtys, właściciel większej posiadłości
i ze dwóch włościan." '
Więc widzicie, moi obywatele (naie
nazywajcie sami siebie chłopami),
widzicie, jak gruby błąd popełnili—
| ście, ogłaszając w „Gońcu", że
wzbraniam duchowieństwu należenia
do stowarzyszeń politycznych, a na
wet spoełczno-ekonomicznych, powin
niście byli napisać całe zdanie od po
czątku do końca. Przecież opuszcze
nie jednego wyrazu zmienia całkowi
cie sens zdania, wyście opuścili ca
ły szereg wyrazów.
Otóż, moi drodzy, jak ojciec troska
się o syna, matka o córkę i powinni
wiedzieć oni dokąd ich dzieci chodzą,
co robią, czy nie w złe wdają się to
warzystwa, czy ciała i sumienia nie
brukają, tak ja, ojciec duchowny,
pragnę wiedzieć o każdym moim bra
cie kapłanie, w jakie się wdaje to
warzystwo, jaką wykonywa pracę, i
jak ją wykonywa. Bo jedni z kapła
nów mają zdolności do nauczania w
szkołach elementarnych, jedni mogą
być pożyteczni w pracy naukowej, in
ni w pracy społecznej, a jeszcze inni
w pracy ekonomicznej. Niema ludzi,
co wszystko umieją, na wszystkiem
się znają — co i św. Paweł przepięk
nie wyraża: ,,Izali wszyscy apostoła
mi? Izali wszyscy prorokami? Izall
wszyscy nauczycielami? Izali wszyscy
łaskę mają uzdrawiać? Izali wszyscy
językami mówią?... . Pragnijcie le
pszych darów. (List do Kor. XII, 29
do 32). Szewc niech szyje buty, kra
wiec sukmanę, kowal niecił kuje aa
kowadle, bednarz klepki wprawia,
każdy niech pracuje w kierunku wła
ściwym jego uzdolnienia.
Są kowale, co zęby rwą, są szew
cy, co sukmany szyją, są synowie 1
córki, co ojcom i matkom rozkazują,
są „chłopi", co biskupów rozumu u
czą, ale przecież nie taki ma być po
rządek naturalny — to prosty rozum
chłopski wskazuje.
Kochani moi, Macieju Jakubowski
St. Jędzejczyku, Piekarski, Tadeu
szu Zachorski, Antoni Nowacki, ja
kocham ojczyznę, kocham ziemię pol
ską i naród polski, kocham lud pol
ski kocham swoich kapłanów i prag
nę wszystkim, wszystkim służyć, tak,
jak umiem i jak mi serce moje pol
skie i biskupie nakazuje. Kocham
was, moi korespondenci i pragnę,
abyście byli nietylko ze czcią i posza
nowaniem dla Kościoła, ale żebyście
mieli wiarę w Boga i w naukę Jezu
— Λ1-——i.·** ΛλVv«r/·λ?λ ·μ{α1( nonro
OU VUt^ VVUW«*| ... M
dę serca szlachetne 1 żebyście kocha
li ojczyznę, wiarę 1 kapłanów prze
wodników swoich, jak ja was kocham
jak matka kocha dzieci swoje, cho
ciaż na nia sarkają.
Ja z wami polemiki nie prowadzę
i prowadzić nie będę, wypowiedzia
wszy tylko tych słów parę'od eerca
życzę: Niech wam Bóg błogosławi i
dusze wasze zwróci ku Sobie.
NEW STRAND TEATR
2111-13 West Division Street,
blisko Hoyne Ave.
TELEFON AHMITAQE 4424.
Przyjdźcie i usłyszcie nasze $10,000 organy piszczałkowe, z głosem
wokalnym. Najlepiej przewietrzany teatr na północno-zachodniej
stronie. 1,000 wygodnych siedzeń.
PROGRAM:
We wtorek, 2-go listopada, od 7-mej do 11-tej wieczorem
„The Coquetta" w 4-ch częściach.
„Youth" w 3-ch częściach.
i „An Unseen Enemy" przez D. W. Griffith, autora
..The Birth of a Nation'*.
$6.25
zegarek
tylko!
Specyal
na oferta
28
Prezen
tów
Darmo!
wjéïemj ma ns
. ŁtAcuezek z wi
-, Sttjlet. WorecMk,
(idjbyi nie był udo
DARMO χλ nade
PĘTA ZATWARDZENIA
NIEULEGAJĄCE wypad
ki chronicznego zatwar
dzenia, gdzie już niepo
magają zwykłe lekarstwa rozwal·
niające, mogą byd wyleczone
przez używanie Nujol jako wew
nętrzny środek élieki.
Leczenie zatwardzenia minęral· ·
nym olejem, otrzymało poparcie
cie pierwszo-rzędnych specyalis·
tów, i w tym kraju i w dalszym
obrębie. Nie ma połączonych nie·
bezpieczęrfstw, jakie posiadają
inne środki rozwalniające, i jest
bardzo ekutecznem w wypad
kach u dzieci.
Nujol jest bez* wonny i bez ema·
ku, absolutnie neutralny jest nie
trawiący i nie wsiąka w system.
Działa więcej jako mechaniczne
rozwolnienie.
Nujol nie jest drogeryą. Uźy wa
nie go nie przyniesie tylko pręcl·
kiej, tymczasowej ulgi. Lecz
Nujol jest prawdziwym środkiem
usuwającym zatwardzenie, w
najnaturalniejszy sposób, który
zmiększa wnętrze kiszek i przez
to spowoduje zdrową normalną
akcyę kiszek.
STANDARD OIL COMPANY
(New Jersey)
• Bayonne Nc w Jci <ey
CZYSTY BIAŁY MINERALNY O·
LEJ, BEZ WONI I SMAKU
Piszcie po „The Rational Treatmeut
of Constipation", nieformalne lecze
nie zatwardzenia. Jeżeli nie możecie
otrzymać Nujol w waszej aptece,
przyślemy wam pajutową butelkę,
bez dopłaty za przesyłkę, do każdej
części Stanów Zjednoczonych po
otrzymaniu 75c. Przekaz pocztowy
lub znaczki.
«λ
Ceny Targowe
w Chicago.
ZBOŻA.
Peeeolca, zimowa .90 Jo $1.10
Kukurydza. · 61* do 6r$
•wi·· .. .29 do .392
I11DŁO.
Woły $5.50 do $10.35
Krowy 4.40 do 10.4U
Cielęta ..«m... 9.50 do 10.75
Swmie 6.45 do 7 75
Ow«« 4.75 do 7 ÎAJ
-* na m al.
Jaja, extra, tuzin .27*
-/■·
Jaja flrst». tuzin
inne gatunki, tuzin . .·26£ do . 1Ί
Vlasîo, extra, funt
Masło, extra flrst 21 i
Masło flrst 25 do Λ'6
inne eatunkl 24* do .19
Ser szwajcarski. funt 1S do .2)
Ser amerykański %»· ····*·····« Ir. ^
S<»r Llmburger . IG
DKÓB.
fcywy:
Kury, funt .. — — 12
Kurczęta 13
Kaczki .loi
Gęsi ......... . - : ■ 14
Indyki, młode 22
Mrożony :
Kury « 15
Kurczęta 1S
Kaczki — 14
G«si 12
(□(łyki — .16
WARZYWA.
Buraki, lOOkoS. $1.00
Marchew, 100kos. 1.25
Fasela $3.80 do 4.00
Fasola strącz. pudło 3.00
Pomidory, 6 koSZÓW l.bC
Ogórki, 1 tuzin .1.00
Sałata koer - .75 do 2.00
Kapusta, 100 gło 2.25
Kartofle nowe busz -.40 do .50
owoi'i
' «Q ΛΑ «0 7"
·· » I y- - - V.V» γι>. « w
toaacańcie. pudło .. 5·00 do 575
Jabłka, beczka 1.50 do 3.75
Gruszki busz. .50 do 1.25
Co do ogłoszeń — wielkich i ma
łych, każdego rodzaju i treści —
i DZIENNIK CHICAGOSKI zajmuj·
bezsprzecznie pierwsze miejsce w ca
łej Ameryce.
DOKTOR A. L.ITVIIM
835 MILWAUKEE AVENUE róg ELSTON ΑΥΚΝϋΒ
Koszt jest
bardzo mały.
$1 sa lecze
nie s medy
cyna włącz.
LiecEjr cnoTODy męsccjrcu, aa m
! dzieci właenemi medycynami
Cwnua apeoralaą aw»|| tu» w«a«lkt·
ebmaictn· choroby.
Oo<tałn7 ofliowi t Od I reno do # wlyeor··
kujefo do U. W· .eswtrtak eopołOdoiu wj.
IjMaJ· Im 17 ckercby koblee·.
Teletoa Mauroe 5784·
mhmhmménmîmémmkmh··
Odwiedza pa
cyentów we
dnie i w nocy
Każdego cza
su gdy zażąd.