Dziennik Chicagoski. [volume], November 30, 1915, Page 12, Image 12

About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
(DLA „DZIENNIKA CHICAGOSKIEGO".)
'
Kilka wydarzeh z czasów
mej służby na Filipinach.
■
- « i
Stosownie do ftlanów naszych
władz wojskowych, których ce
lem jest pozyskać systematycz
ne i dokładne pomiary wojskowe
we ważniejszych wyspach Fili
pin, powierzono mi komendę je
dnej z mierniczych wypraw w
roku 1013. Poinformowano mię,
że praca moja potrwa siedm mie
sięcy, poczem napowrót zostanę
powołany do mego pułku. Zada
niem mej pracy było defconać po
miarów pewnego obszaru w obrę
bie oznaczonych granic, a po
Spełnieniu tego zadania, zazwy
czaj zajmującego «miesiąc cza
su, miano mię zaopalrzyć w ta
bor lub transport paranowy za
wierający zapasy na miesiąc naj
mniej, który miał przeprowadzić
mój oddział, obóz i ekwipaż te
goż do innego dystryktu do po
dobnej pracy.
Dostawszy się do przeznaczo
nej mi wyprawy, spostrzegłem,
że składa się ona z pięciu inży
nierów amerykańskich, jakoteż
tyluż krajowców z jednego z
najucywilizowańszych szczepów
filipińskich. Wyprawa była zao
patrzoną w zupełności w potrze
bne instrumenta, ekwipaż obozo
wy itp., a ja natychmiast wzią
łem się do pracy.
ΛΧΤ n<iełann*on krasił
" vi o -
przypadło mi w udziale wymie
rzyć pewną okolicę wzdłuż wy
brzeża północnego Luzonu.
Okolica ta oddaloną jest o
wiele mil od najbliższej osady
cywilizowanej, a zamieszkaną
przez dzikie szczepy. Moją par
tyę przewieziono na miejsce na
holowcu o jakich stu tonach po
jemności. Ku końcowi podróży
znalazłem się wobec zadania do
konania lądowania pośród okoli
czności wielce niepomyślnych.
Rozkołysane do wysokości sied
miu stóp fale biły o poszarpane
wysunięte skały wzdłuż całego
wybrzeża. Kłopot zwiększał się
przez to, że wieczór się zbliżał,
a trzeiba było wysadzić na ląd
moich ludzi, bagaż i zapasy ży
wności przed zapadnięciem no
cy, gdyż kolowiec rçic mógł zwle
kać z odjazdem, bo potrzebowa
no go do innej słtjf^y. Ponadto
nigdzie w sąsiedztwie nie było
bezpiecznej przystani, a tajfunu
(huraganu) można było oczeki
wać lada dzień, albowiem pora
deszczowa się zbliżała. Nie po
zostawało mi nic innego, jak lą
dować na każdy sposób i oddać
się na los szczęścia.
Holowiec nie mógł zbliżyć się
do brzegu więcej niż na 250 jar
dów z powodu skał. Musiałem
przeto dokonać lądowania na
łodziach ratunkowych znajdują
cych się na holowcu. Lodzie ra
tunkowe muszą wymijać skały
w morzu uderzającem o wybrze
ża 7p straszliwa σ-wałtownościa
pośród szumu i gTzmotu równic
silnego i przerażającego jak hul<
ciężkiej artyleryi. Udać się tc
może. jeżeli utrzyma sję łodziv
w prostym kącie do grzbietów
fal. Rozumie się, że skoro to si^
nie powiedzie, a o jaką łódź u
derzy z boku fala, to nastąpi ka
tastrofa albo komiczny epizod zt
znaczniejszem o wiele· tprawdopo·
dobieństwem pierwszej.
Z postanowieniem stanow
czem: „dokonać lub umrzeć"
jak powiadają Anglicy, zabrali
śmy się do dzieła. Po mistrzów
skich obrotach amatorów pierw
sza łódź bezpiecznie strzeliła v
piasek nadbrzeżny jaic kula dc
celu tarczy, a ja odetchnąłen
swobodniej, bo w tej łodzi ja by
łem. Drugiej łodzi również tc
się powiodło, tak samo i trzeciej
Spoglądaliśmy teraz ku ostatnie
łodzi ; gdyby jej się udało tak sa
ino, to lądowanie byłoby sukce
sem kompletnym. Ale tak nie by
ło. Wioślarze tam z początki
dzielnie się trzymali, ale gdy łódj
się zbliżała, ujrzeliśmy, że nie
dobrze się dzieje. Xie można by
ło otrzymać łodzi w kierunku na
leżytym. Pomimo tego zbliżał*
się ona coraz więcej ; na bladycł
twarzach wiarusów, którzy ni^
kierowali, malowało się stałe, b<
haterskie postanowienie^-Na nie
szczęście ogromna fala zbliżała
się cokolwiek szybciej. Gdyb)
tyiko udało się łódź skierować kt
fali, to jeszcze wszyscw mugu
by się dobrze skończyć, ale ni<
stety to było niemożliwe i kol
zya była nieuchronną.
Spostrzegłszy nieuchronni
grożący łos $wój, jeden z wiośle
rzy upuścił uriosła, sparaliżows
ny trwogą. Drvgi powstał i wy
ciągnął ramiona, by wskoczyć d
wody,· posta nowi u-szy ratowa
drogie swe życie przed nielitc
ściwym zamachem zdradzieckie
fali. Zaniknąłem oczy. Bytbyr
rad, gdybym mógł był zamkną
uszy przed krzykami, które na
stąpiły. Nastąpił trzask z głu
chym łoskotem. Z wahaniem po
woli otworzyłem oczy, by spój
rzeć na ciała i rozszalałą falę
szczątki łodzi. Ujrzałem nato
miast: jednego z tych ludzi sie
dząoego we wodzie i uśmiechnię
tego „jak jjfłupi do sera", a dru
giego usiłującego napróżno dc
konać sztuki pływania we wodzi
sześć cali głębokiej. Olbrzymi;
fala wyrzuciła ich na brzeg v
taki sposób, jak to uczynił wie
loryb z Jonaszem ponad paru ty
siącami lat. W taki to sposób hi
storya sie powtarza. Lądowani
nasze naprawdę nie zakończył*
się katastrofą.
Gromadka krajowców, któr;
obserwowała nasze oryginału
morskie koziołki z wielKiem roz
bawieniem, teraz szybko rozpie
chła się w puszczy, pozostawiają*
tylko jednego ze swoich, człowie
ka starego, zibyt już starego d<
odbywania dalekich podróży. Nr
wiedziałem, jakie stanowisko ze
chcą zająć wobec nas dzicy; by
liśmy jednakowoż doskonale u;
brojeni i przygotowani na wszel
ką ewentualność. .Noc zapadał;
szybko i moi ludzie rączo się za
brali do urządzenia naszego ma
łegO obozu, przygotowania wie
czerzy, zebrania drzewa na roz
niecenie ognia i nabrania wody ;
pobliskiej rzeki na kawę. Zbli
żyłem się wówczas do owego sta
rego człowieka, którego krajów
cy pozostawili za sobą ucieka
jąc. Przygotowywał on sobie wł;
śnie posiłek złożony wyłączni
ze śJimaków, których na brzegi
wielka była obfitość. Człowiel
ten, którego natychmiast nazwa
łem ^'abuchodonozorem lub ikro
tko „Neb", wcale nie zwracał w
mnie uwagi i wyłącznie zajęt;
był swą wieczerzą. Miałem mnó
stwo czasu przyjrzeć się uważ
nie nowemu mojemu znajomemi
któremu podobnego nigdy do
tychczas nie widziałem i zapew
ne nigdy więcej nie ujrzę. By
nagim jak w dniu, w który η
przyszedł na świat i w całem te
go słowa znaczeniu takim, ja
kim go Bóg stworzył. Mógł mie<
lat od θΟ do 115, o ile mogłem o
skazie. ^>Kora jego czy tez sKor;
na nim była pergaminową i cał;
okryta jakoby łuskami podobne
mi do rybich ; oczy galaretowate
twarz złożona z niezliczonycl
zmarszczków. Xie próbuję opi
sywać go szczegółowiej.
Kiedy do niego mówiłem, od
powiadał mi jakiemś krząkaniem
przyczem pojawiły się na twarz;
nowe zinarszcziki, widocznie o
znaczające uśmiech. Powstał
tu jednak między nami przyjaźń
która też trwać miała przez cał
trzy tygodnie, to jest do końc;
' mego pobytu w małym tym o
kręgu. Kilka rozsądnie wydzie
lonych kawałków chleba i podo
r bnej niesłychanej żywności, któ
( rą widział nas spożywających
rychło zjednało zaufanie Ncba
a za jego pośrednictwem zaufa
nie wszystkich krajowców w dy
strykcie. Przez następnych par
tygodni, mieliśmy dosyć sposo
bności do zadowolenia naszej cie
kawości odnośnie do nich i ici
ciekawości odnośnie do nas. O
prsawszy Nefoa, nie potrzebuj'
opisywać innych krajowców
Prowadzą oni życie takie, ja3c A
dam i Ewa w raju zanim Adan
skosztował owocu zakazanego
wszelkie ich postępki cechuj·
brak fałszywej skromności taki
jaki niezawodnie charakteryzo
| wał pierwszych ich przodków λ
owym raju.
Nie dostrzegłem u nieh żad
nych religijnych obrządków. Ci
do ich języka, to słyszałem tylku
—
. jakieś gardłowe krząkania i nic
. więcej. Mieszkania ich stanowią
. tylko prymitywne szałasy z ga
j łęzi i liści, a wy-stawić je można
w przeciąigu godziny. Otóż kraj
Ł to dla leniwców. Pracować nie
β potrzeba wcale. Żywność znaj
duje się na drzewach we formie
owoców, w lesie we formie dzi
czyzny lub w wodzie we formie
ryb. Drzewo na opał znajduje się
we wielkiej obfitości wzdłuż wy
brzeża, gdzie łaskawe fale łupią
je na polanka zupełnie odpowie
dnie do domowego użytku. Mi
mochodem mógłbym zaznaczyć,
że moralność i etyczne uczucia
tych ludzi gotówbym uważać za
wyższe od naszych, a ich życie
za szczęśliwsze.
W ciągu mojego tam pobytu
wydarzył się wypadek zabawny,
który może zainteresuje czytelni
ka. Miałem parę ulubionych kur
cząt, które wszędzie zabieraliśmy
ze sobą, gdziekolwiek przenosi?
liśmy masz obóz. Pragnąłem bar
L dzo kiedyś spożyć * ze smakiem
a te kurczęta, gdy osiągną stoso
j wne rozmiary. Łatwo sobie wy
. obrazić, że nie szczędziłem ni
czego przy ich żywieniu, ażeby
utuczyć je jak najprędzej. Trosz
t czyłem się o nie bardzo, a ażeby
f zawsze pozostawały pod moim
osobistym nadzorem, miałem je
zawsze uwiązane do kołka moje
J go namiotu. Otóż pewnej nocy
przebudziłem się usłyszawszy
głośną i rozdrażnioną rozmowę
t moich żołnierzy filipińskich, ale
na razie nie zwróciłem na to
większej uwagi. Nazajutrz rano
spostrzegłem olbrzymiego węża
, rozciągniętego niedaleko mego
namiotu. Okazało się, że wąż zbli
żył się ubiegłej nocy do kurcząt,
a te-narobiły dosyć hałasu, bo
filipińscy żołnierze się pobudzi
li. Na nieszczęście jednak żołnie
' rze ci nie mogli zdążyć na czas
z pomocą a mój wąż połknął kur
częta i powróz i wszystko. Nie
miał jednakowoż czasu strawić
swego posiłku, gdyż został posie
' kany na śmierć .bolosami (dłu—
' gimi nożami) Filipińczyków.
Kiedy oglądałem nieżywego wę
ł ża, spostrzegłem w jego cielsku
' dwa wielkie garby, z których
: każdy osłaniał jedno kurczę poł
1 knięte. Moi Filipińczycy wiedze
ni ciekawością i apetytem zajęli
się przecinanem węża przy tych
garbach. Dokonali tego z wielką
zręcznością chirurgiczną i ku
' wielkiej swej uciesze wydobyli
' owe stworzenia dwunogie rodza
ju kurcząt. Rozkład jeszcze nie
nastąpił i pieszczotki moje wy
glądały tylko, jakofoy je kto uto
pił w kuble wody. Spostrzegły
pożądliwe oczy moich filipin -
sfcich towarzyszy, kazałem im
wytkopać grób dla moich ulubień
ców i pochować je. Polecenie mo
je wykonano ze skrupulatną pre
cyzyą, ale następnego dnia, kie
dy odwiedziłem groby, {znala
złem tylko próżną dziurę. Wąż
był 35 stóp długi.
Kiedy moja praca tam się za
kończyła, pewnego pięflcnego po
ranku pojawił się ina horyzoncie
nasz okręt pędzący pełną siłą pa
ry, ażeby nas zabrać do innych
widowni pracy i przyjemności
Józef £. Barzyńeki.
ι
Z podróży po
Galicyi.
» s .
(List N. L. Piotrowskiego do
„Chicago Herald").
Lwów, 9 października, — iW
Galicyi trudno jest przejechać z
jednej miejscowości do drugiej,
jeżeli się nie posiada pisemnego
zezwolenia (Bewilligung) od tak
zwanego „Armee Etappen Kora
mando" w dystrykcie,W którym
się chce podróżować. 'Nie można
się dostać do dworca kolejowego
ani wydostać z niego bez takiego
rodzaju paszportu.
Ożyli podróżuje się koleją że
lazny, czy w ^utpmobilu, czy w
koijaym zaprzęgu, napotyka się
wkrótce. żołnierza,.który domaga
się pokazania, mu „legitymacyi".
Nawet cesarz Wilhelm, flciedy
• Cf — ,
przytył do Krakowa, został w
drodze zatrzymany i musiał po
kazać swą legitymacyę.
We Wiedniu musiałem się po
starać o taikię zezwolenie pise
mne, ażeby udać się do Krako
wa, a nie Ibyło to rzeczą łatwą
bo Kraków jest fortecą, a wojna
jeszcze się nie zakończyła. Kie^·
dy tam się dostałem, otrzymałem
na dworcu kolejowym od policyi
karteozkę, wedle której brzmie
nia wolno mi było pozostać w
rvriutuwie usm uni. dcć tej n.cu
teczki nie byłbym otrzymał po
koju w hoteiii. Na prośbę wnie
sioną można otrzymać przedłu
żenie czasu.
Ażeby udać się do Przemyśla, ,
trzeba było starać się o nowe
„bewilligung" od komendy w
Krakowie, a ażeby udać się do
Lwowa, nowe takie zezwolenie i
od ikomendy tamtego miasta. ·ι
Największa zaś trudność w
tem, że zabiera zazwyczaj dwa
tygodnie czasu, zanim wogóle o
trzyma się odpowiedź. Wysłano
dwa telegramy do Lwowa, a <
tnzy dni pozostawałem ibez od
powiedzi. Telegramy te wysłał J
komendant Kraikowa. 1
iNie |życząp sobie tracić za 1
wiele czasu na wyczekiwanie, 1
poszedłem za radą komendanta i 1
w międzyczasie zwiedziłem Tar- ι
nów, Gorlice i okolice nad Du- i
najem i Wisłoką, a dostałem się i
aż do Przemyśla, ale dalej jechać
nie mogłem. 1
Stamtąd miałem powrócić do i
Krakowa i w tym czasie spodzie- i
wano się nadejścia dla innie po- :
zwolenia do wiania się do Lwo- i
wa. c
Będąc jednakowoż już w Prze- s
myślu, akąd było już tylko 80 mil j
do Lwowa, nie życzyłem sobie
powracać do Krakowa, by potem ί
tą samą koleją znowu jechać <lo i
Lwowa. Postanowiłem jechać do i
Lwowa, nie powracając do Kra- <
kowa. Na telegram wysłany na 1
moje życeenie przez starostę,
najwyższego urzędnika cywilne- ^
£0 w Przemyślu, nadeszła odpo- ι
wiedź, by paszport mój wysłano
najprzód do Lwowa. 1
Powiedziano mi, że upłynie nie ι
mniej niż dwa tygodnie, zanim
otrzymam mój (paszport napo- c
wrót i że może wcale nie otrzy
mam Jbewilligung", gdyż dc
Lwowa .pozwalają udawać się
tylko osobom mającym sipełnic
jakiś obowiązek wojskowy lut
rządowy.
Rozumie się, ze takim nie
mogłem się wykazać. Nie chcia
łem jednak od zamiaru odstąpić,
Udałem się do samego generała
Stowassera, który jest komendan
tem w Przemyślu i przedstawi
łem mu moje kłopoty. J. E. ks.
Biskup przemyski Pelczar udał
się ze mną i przedstawił mię. Po
mogło mi to niezmiernie.
Generał bardzo był uprzejmy i
widocznie pragnął mi dopomódz.
Na nieszczęście nie mógł mi dać
takiego zezwiolenia. Zatelefono
wał jednak do komendanta lwo
wskiego i wytłómaczył mu po
łożenie.
Nadeszła odpowiedź, ż-e po
zwolenie mogę otrzymać, i ak
trzeba przedewszystkiem wysłać
mój ipasaport do Lwowa, gdyż
„bewilligung" musi na nim być
nastemiplowane. Nie rad byłem
jednaklowoż rozłączać się z moim
paszportem, be^z niego bowiem
byłem bezradny i może naraża
fem się na aresztowanie, jako po
dejrzany o szpiegostwo. '·
Proponowałem tedy generało
wi, ażeby mię wysłał do Lwowa
do Etappen Kommando jaJko po
słańca z moim paszportem.
Powiedział, że tego uczynić nie
może, ale podało mu 4to myśl,
która nareszcie rozwiązała trud
nosć. Wysiaf oncera automooi
lem wojskowym i ja towarzyszy
łem oficerowi.
Kiedy przybyliśmy do Lwowa,
ia pozostałem w automobilu, a o
ficer wszedł do komendy z mo
im paszportem, na którym „be
willigung" następlowano. Pasz
port ten mi wręczył i odtąd wolno
ni było 'bawić we Lwowie.
AV ciąg-u podróży z Przemy
ka do Lwowa byłem teoretycz
iie więźniem pod strażą tego o
'icera, ale kajdanek mi nie nało
żono. ...
Najlepszą rzeczą było to, że
)ociąg kolejowy przebywa zwy
cle podróż z Przemyśla do Lwo
va w czterech godzinach, a w o
Decnych czasach nieraz potrze
>uje na to, sześć do ośmiu go—
Izin, a w automobilu przebyli
imy tę drogę w ipółtrzeciej godzi
ły.
Ważniejszą jeszcze rzeczą by
o, że jechaliśmy głównym go
ścińcem, po którym armia rosyj
ska się cofała i przy którym ro-|
:egrało się kilka wielkich bitew,
łyskałem przeto sposobność wi
Izieć te okolice, czego pragnąłeih
l czego nie mógłbym osiągnąć
>odróżując koleją.
Przytem zaś byłem w towarzy
twie oficera, totóry mógł mi opi
iać cofanie się armii rosyjskiej
różnie potycziki staczane wzdłuż
Irogi. Sprzyjało mi przeto wiel
:ie szczęście.
Poranka tego deszcz padał.
Właściwie padał deszcz całą noc,
le kiedy wybraliśmy się w dro
[ę, zaczął dąć wiatr, który roz
troszył chmury. Towarzyszący
ni oficer był Polakiem i mieli
my bardzo przyjemną i zajmują
ą rozmowę.
Okolica pomiędzy Przemyślem
! a Lwowem jest płaską, a drog*
jest w dobrym stosunkowo sta
nie, skoro się zważy wypadki, ja
kie nieda.wno tu się rozegrały.
Wkrótce po wyjeździe z miasta,
przejeżdżaliśmy koło dwu for
tów ziburzonych. Austryacy po
burzyli wszystkie forty, zanim
miasto poddali Rosyanom.
Powiedziano mi, że w dniu,
kiedy wysadzano forty w powie
trze, polecono wszystkim miesz
kańcom opuścić mieszkania o
pewnej godzinie i zgromadzać
się na /pewnych otwartych miej
scach, gdyż obawiano się, . że
■wstrząinienie powietrza spowo
dowane wysadzaniem, spowodu
je może zburzenie jakich budyn
ków, przez co życie mieszkańców
byłoby narażone.
Zabrało półtorej godziny czasu
wysadzanie w (powietrze wszyst
kich fortów, wstrząśnienia też
były straszne, ale groźnych szkód
innych nie zrządzono i tylko za
trzęsły się wszystkie szyby, no i
nerwy mieszkańców.
Cofanie się Rosyan nie było
bezładną ucieczką. W rzeczy sa
mej zatrzymywali się oni kilka
razy i kilka razy usiłowali za
trzymać w pochodzie Austrya
ków i Niemców, którzy ich ści
gali. .
Pierwszem miejscem, w któ
1 rem odbyła się taka potyczka na
wschód od Przemyśla, było mia
sto Mościska. Miasto to przed
stawia się obecnie, jakoby w
niem było trzęsienie ziemi i wiel
ki pożar.
\71 o rł o 1 o \rr\ nfomłn/4 inii/4nie cî/»
- ——-w **—*""8^ w*r
miasto Sądowa Wisznia, gdzie
rozegrała się również bitwa po
między obu armiami, a miasto
uległo podobnemu losowi.
Gródek, miasto liczące około
7,000 mieszkańców, 20 mil na za
chód od Lwowa, bardzo przykry
przedstawia widok. Na głównej
ulicy, która bardzo "jest długą,
ani jeden dom całym nie pozo
stał. Ocalało tylko kilka domów
na przedmieściach.
. W dniu, Ikiedy-śmy tamtędy
(przejeżdżali, musiał być jarmark
w tem mieście, gdyż były w
niem tłumy ludzi i oryginalry
widok przedstawiały.
• Mnóstwo było kobiet w różno
barwnych spódnicach, gorsetich
i chustach na głowach, a każda z
nich miała w ręku koszyk albo
jakiś tłómoczek.
Przeważał kolor czerwony i
wszystko to wyglądało dosyć
wesoło, tylko, że tyle tych ludzi
było boso. iNa ten widok dreszci
mię przejmował, gdyż dosyć by
ło zimno. Ale cena obówia je*t
tu bardzo wysoka —τ co najmniej
dwa razy wyższa, aniżeli w A
meryce. Z tego powodu ludzie tu
chodzą boso; dzieje się to z po
trzeby, a nie z upodobania.
Byli także i mężczyźni w dłu
gich białych koszulach w miejsce
surdutów i w innej odzieży tru
dnej do opisania. Byli też i ży
dzi w swych długich chałatach,
z długicmi brodami i pejsami,
którzy stali przy swych domach
pozbawionych dachów i częścio
wo ipoburzonych. Wszyscy pa -
trzyli na nas przejeżdżających z
wielką ciekąwośc/ą. Być może,
że zwracał ich uwagę .człowiek
cywilny w towarzystwie żołnie
rza.
Po obu stronach gościńca kraj
poryty jest okopami. Olbrzymio
wiele pracy będzie potrzeba, by to
wyrównać i rolę uczynić podat
ną do pługa «i zasiewów.'A do
pracy niema nikogo, prócz kobiet.
Pozostało mało koni i dlatego
Vi αν ii uuiiu. ¥¥ lUiUillCIll Mdrtd
65 letniego, który rydlem rozko- ι
pał trzy akry ziemi.
Ale patrzeć na to, jak kobiety
pracują na polu pośród zimnego
lejącego deszczu, podczas g.ly
dzieci chodzą za niemi, bolesne
nadzwyczaj «/prawia wrażenie.
Gdzie sypiają i co jedzą?
iNiewiastv to, które wy
dały na świat synów i wycho
wały ich na to, by ich wysłać
na ogień armatni. Taką z nich
mają pociechę w starości 1
PODZIĘKOWANIE.
Serdeczne „Bóg zapłać" zasy
łamy X. Drzewieckiemu, organi
ście Wiedemanowi i wszystkim
którzy upiększyli pogrzeb żony
mojej ś. p. Anny Kłosowskiej.
W smutk pogrążeni:
Jan Kłosowski, mąż,
wraz z rodziną.
TTIoitraej· naïplfknlejm 1 w n*]«
witku Tm dobory podaje WillM·
tuκ chig*qoskl vEW^lî
- ιΊίιΑί lifiii" IjlńOfnlWIiifl " tvrV'K|l
Much obliged
ΤrOH DŁ JOB
Massa .
TbMPSiN e!
f You're τη ε
onlv True American
I KNOW OF ! f
0Nie znam radnego
innego rodowitego
Am«Kykanma)_J
RAUT PRASY.
Dzisiaj w sali Zjednoczenia po
południu odłbywa się generalna
próba ^Żywego Dziennika" jaiki
zostanie przedstawiany na Rau
cie Prasy, jutro we środę, igo
grudnia ; początek o godz. 8:3ο
wieczorem. Raut-ten jest pierw
szą tego rodzaju zabawą, urządzo
ną w Polonii tutejszej — jak rów
nież po raz pierwszy urządzo
nym będzie ów Dziennik Żywy,
uzasadnione budzący zaintereso
wanie, a w którym udział przy
jęli dziennikarze trzech głów
nych pism codziennych polskich
w mieście naszera i kilku pism
tygodniowych. Oprócz żywego
Dziennika — zapowiedzianym
jest długi szereg niespodzianek i
wspaniały program prawdziwie
artystycznych produkcyi. Sala
•będzie udekorowana gazetami
polski emi, a znajdować się na '
niej będą pawilony i kioski o
zdobne. Jak wiadomo, cały do
chód przeznaczony jest na cel
funduszów, zbieranych na ofiary
wojny w Ojczyźnie, równie prze
to ów cel wzniosły, jak i sama
nowość zabawy prasowej powin
na ściągnąć tłumy publiczności
do Sali Zjednoczenia. Zresztą,
jak słyszymy, zabawa zapowiada '
się istotnie świetnie, znaczna
lkrziba bile-bów wetępu już roz
sprzedana — sukces przeto zdaje
się będzie zupełny.
IISTY Ml PniWIF
w· ■ ι«η ■ WiiWiki
NU·] podajoi; UtMfBiar ipM
Bet&w, które dl* feraJra adreea, Albo
c powodu nlowyrofaefo łub tet b*$ù
ftio napisanego *dr«aa, aie mody byi
darçcso&e wUOdwym osobom. Po
Uety te ertosló tl« trmob* w »łedmto
An Uch po lob ogtoesenlo w bomym
„Drionnlko", Odetanraó )e motoe tyt
ko m fttwnej pocecie w ftródmiet
dm, norotnlk alto A (terno, Clark,
portom l Jackson; treebo tai po·
Boć Moi<kowl numer lUtm, oby «tłb
M< al«9OtrMb0f owłokl I lifWM»
1806 Au/guetyn Józef; 1807 Ba
biarz Jakób 1808 Babiarz Adam;
1809 Babiarz Józef; 1810 Babcrew
, « 9
eka Paulina; 1811 Backo Salomea;
1812 Bachowekl Franz; 1813 Bader
Rudolf; 1814 Babils Charles; 1816
Baluta Józef; 1818 Bardon Stani
sław; 1819 Barzyck Michał; 1820
Barcau ά.; 1821 Bartman Katarzyna;
1822 Barzcdowski Stefan; 1823 Ba
rak Jan; 1824 Bartman Józef; 1826
Bebnoeka Wiktorya; 1827 Bednarz
Andrzej; 1828 Bergmanna Louisa;
1830 Bernacka Marya; 1831 Barzedi
Paul; 1832 Bielonda Nellie; 1833
Bieniek Wojciech; 1834 Bies Grze
gorz; 1836 Biestek Zofia; 1836 Bin
der Józef; 1839 Bloniarz Anna;
1840 Blaszczeńskl LSefan; 1841 Bo
gacz Weronika 2; 1842 Bogacz
Franciszek; 1846 Brandie Maryu;
1847 Braknie Joseph; 1848 Bregia
Michał; 1860 Broderik Jan; 1862
Brzoskwinia Władysław; 1863 Bro
zynia Władysław; 1864 Brykayla Lu
ety na; 1866 Brzychur Marya; 1866
Buczek Katarzyna; 1867 Budnik
Franciszek; 1868 Budzioch Jan;
1860 Bulicek Józef; 1861 Bora Wik
torya; 1862 Burus Elizabeth; 186'J
Burinn Marie; 1864 Burmaino Zofia;
1865 Camelewski Teofila; 1866 Cap
Jerzy; 1867 Capecz Julian; 1868 Ce
sarz Józef; 1871 Chebda Stefania;
1872 Chmiciowna Anna; 1873 Chry
iin Kazmierz; 1874 Chyle Stan.;
1876 Ciopocha Agata; 1876 Clcholaa
Józef; 1877 Ciula Katarzyna; 1878
Dielek Anna; 1879 Clauer Max 2;
1880 Ciajda Franciszek; 1881 Cmoel
sa Matt.; 1883 Czachor Agnieszka;
1884 Czachara Zofia; 1885 Czekal
ski Ludwik; 1886 Czekański Ludwik
188 Czmilewska Teofila; 1888 Czo
jnyka Anna; 1889 Dąbrowską Auna;
1890 Daca Michalina; 1892 Danila
Mr. 1893 Darociak Marya; 1895 L)a
iynski Zygmunt; 1896 Depta Maryan
la; 1897 Depta Jan; 1898 Deska Au
;ust; 1901 Domalik Andrzej; 190
Oresar Tony; 190*3 Drelicharz Jen
IrzeJ; 1904 Drozdo Jan; 1905 Du
Iziak Józef; 1906 Dudzik Józef;
L907 Dzadow Paul; 1908 Dzwi^on
Franciszek; 1910 Eilek Frank; 1915
ragac Franciszek; 1916 Fasowski
Wiktor; 1918 Fefara Karolina; 19*22
•Metko Tomasz; 1923 Fietko Agmie
aka; 1924 Figura Eleonora; 1925
<"ijak Jan; 1926 Filosek Marya;
.927 Flader Andrzoj; 1928 Frank4el
1929 Frendzel B.; 1932 miel
Aarcin; 1933 Gacek Jan; 1934 Gaen
□an J.; 1926 GaiHk Agata; 1938 Ga
trel Stefan; 1939 Gawryz Jan; 1940
ïatfbary Jan; 1941 Golbaim Mr.
943 Gtelenik Zygmunt; 1944 Gie
ut Fie>tro; 1945 Ginczer Anton;
947 Gloka Ewa; 1948 Glab Sophia;
949 Glazar Ignacy; 1950 Gluezak
an; 1951 Godowski Piotr; 1952 Go
lowska Katarzyna; 1953 Go lak Mi
an; 1954 Goloeiansia Marya; 1966
rolkoueka Merya; 1959 Golą-b Bła
ej; 1960 Goł&b Józef 2; 1962 Gro
towski Stanisław; 1963 Grab Józefa
964 Grechalowna MaTyan; 1966
Irodzien Jan; 197 Grzywna Wtn
enty;T1968 Grzonda Piotr; » 1970
Uwrllla Mikę; 1971 Heeht Simon;
mm