Dziennik Chicagoski. [volume], December 27, 1917, Image 2

About Dziennik Chicagoski. [volume] (Chicago [Ill.]) 1890-1971

Image provided by: University of Illinois at Urbana-Champaign Library, Urbana, IL

                
I Możecie Wysyłać Pieniądze do
j ! Rosyi i do Polski. î
Rządowa Koniisya >Vojenna Stanów Zjednoczo- |
nych wydała American Lxpress Kompanii specyalne |
upoważnienie wysyłania pieniędzy do poszezegtSl- j
nyeh rosyjskich albo alianckich poddanych w tej 1
części Palski, okupowanej przez Austryę i Niemcy. $
lszo — Pieniądze mogą być wysyłane pojedynczym osobom
tjlko. 2
2gie — Adresat nie musi być poddanym wroga St. ZJed. 2
albo sprzymierzeńcem te^oż. 2
Scie — Adresat musi być w potrzebie funduszu do wy
żywienia. i
4te — Posyłki poszczególnym osobom nie mają przenosić t
sumy 975.00 dia dorosłego, 925.00 dla nlepcl- Î
noletnlch ($ 1115.04 > dl» jednej familii) w prze· Ą
ciągu czasu trzydziestu dni. 5
Ktokolwiek by chciał przyjść z pomocą przyjaciołom albo *
krewnym, może to ucayulć pisząc albo znaszając się w którym- ~
badi w ofisie American Exprès* Kompanii — zastosować się do ro· «
guł wj danych prze£ Rządową Komisyę Wojenną. Reguły są i
następujące: Λ
Stała cena za każdy Money order 75 centów. |
Liste urtrędów pocztowych w Rosy! i w Polsce, gdzie przeka- 2
ty «agranlczne mogą być spieniężone, można otrzymać razem z for &
m» apllkacyl wydanej pfźez Rzędową Radę Wojenną, zgłaszając J?
się do kt6regobądź American albo National Express ofisu. é
Piszcie w waszym własnym języku do: X
AMERICAN EXPRESS CO. I
65 Broadway New York.
m*^· ii'rf >m méT ar< itr* JULM^
Boże Narodzenie
Cesarza.
Dziś dzień wigilii Rożcgo Na
rodzenia 1S11 roku; od dziesiątej
godziny wieczorem, cesarz Napo
leon pracuje sam w swym gabine
cie. w pałacu Tuileryjskim.
Obszerny pokój prawie zupeł
nie ciemny. Tu i tam, w połmro
ku. błyszczy niewyraźnie kilka
przedmiotów złoconych, jak: ra
ma obrazu, którego dobrze wi
dzieć nie można, dwie lwie głowy,
zdobiące poręcz fotelu, ciężki
chwast firanki. Pod metalowym
abażurem, świece woskowe
dwóch kandelabrów rozjaśniają
tylko szeroki stół, zawalony ma
pami i grube mi rejestrami, opra
wnenii w skórę zieloną, z cyfrą N.
i koroną na wierzchu.
Oto już prawic minęły dwie
godziny, jak władca pracuje nad
mapami gcograficznemi i nad spi
sem przeglądu swych wojsk po
chyla czoło potężne przedzielone
czarnym puklem włosów, to czo
ło brzemienne myślami, ciężkie,
jak świat, nad którego zdobyciem
rozmyśla.
Atlas otwarty przedstawia ma
pę Azyi — i ręka cesarza piękna,
kobieca, nerwowa, szuka powoli
wskazującym palcem tam, tam,
przez Persyę, drogi ku Indyom.
Tak, ku Indyom! Drogi lądem?
Czemużby nie * Gdy mu flotę zwy
ciężono i zniszczono, zdobywca
nie ma innej drogi, by pójść tam.
pod palmy lasów dziewiczych, z
szumem swych orłów, błyszczą
cych złotem wśród stali bagnetów
— chce uderzyć Anglię w samo
jej «erce, tj. w jej skarb — w perłę
jej kolonii.
Cesarz zdobył już wielkość Ce
zara i Karola Wielkiego, teraz
chce jeszcze dorównać Aleksan
drowi. Marzenie to nie za śmiałe
d!a niego. Zna już Wschód ; zo
stawił w nim za sobą legendę nie
śmiertelną. Nil widział go przed
wielu laty, jako- szczupłego jene
rała, młodego, z długiemi włosa
mi, siedzącego na wielbłądzie.
Nad brzegami Gangesu, dla ocię
żałego wiekiem cesarza w szarym
surducie, trzeba będzie chyba sło
nia Porusa. Cesarz wie, jak sie
pociąga ludy ku sobie, . jak sie
wlewa w serca fanatyzm.
Dowodzić pragnie żołnierzom o
twarzy bronzowej, w turbanach z
białego muślinu; będzie widział
zmieszanych· z własnym sztabem
radżów, błyszczących od drogich
kamieni ; zapyta o swe przezna
czenie potwornych bóstw, wycią
gających dziesięcioro ramion, bo
kiedyś — dawno — w Egipcie —
sfinks granitowy o płaskiej twa
rzy tiie powiedział mu swej taje
mnicy, gdy marzył, stojąc przed
mm, szczupły i młody* z rękoma
wspartemi na krzywej szabli.
Być cesarzem Europy ! sułta
nem Azyi! Tc dwa tytuły jedynie
wy ryją na jego grobowcu. Lecz
cóż — temu przeszkadza nie
zmierzona Rosya!
Cesarz nie mógł ustalić chwiej
nej przyjaźni Aleksandra. lecz
chce go zwyciężyć. I małą ręką
chciwie, przewraca grube, zielone
tomv, spisy, wyliczające dokład
nie co do jednego, wiele jest rze
czywiście żołnierzy w olbrzymiej
armii, która dąży już ku Nictnno
! wi.
Cesarz Europy! Sultan Azyi!
Dla jego pragnień i geniuszu to
nie jest zbyt wygórowane marze
nie. A gdy już to zdumiewające
cesarstwo założy — nic rozpadnie
sic ono po jego śmierci między
marszałków, jak ong; Państwo
Macedońskie — bo od dwudzie
stego marca bieżącego roku Na
poleon ma syna, spadkobiercę
swej potęgi i chwały. I usta ce
sarskie układają się do pięknego
uśmiechu na myśl o dziecku, któ
re śpi tak blisko niego, w pałacu
milczącym.
Nagle cesarz podniósł głowę
zdziwiony. W gabinecie tak
szczelnie zamkniętym, o grubych
kotarach spuszczonych, skąd po
chodzi ten dziwny, głęboki
szmer? Zdaje się. jakby pszczoły
złote, haftowane na jedwabnych
obiciach, wszystkie razem brzę
czeć zaczęły. Cesarz uważnie słu
cha i w tym szmerze rozróżnia
dźwięki spiżu.
w 1
— Ach tak... to Boże Naro
dzenie... to Pasterka...
λΥ istocie dzwony wszystkich
kościołów Paryża zwiastują uro
czyście przyjście na świat Jezu
sa — te dzwony, które niegdyś
on. jako Bonaparte jeszcze, umie
ścił z powrotem na wieżach i na
dzwonnicach, kiedy będąc konsit
j lem. przywracał pokoj i godził we
Franc vi tylu braci zwaśnionych.
Ileż to razy te dzwony poru
szały się na cześć jego dla chwa
lebnych Fe Dcum ! A z jakim
rozpędem puszczano je w ruch
kilka miesięcy temu zaledwie, w
•dzień urodzin króla rzymskiego,
pamiętnej daty. gdy niebo obda
rzając synem bohatera, zdawało
się być z nim w porozumieniu,
przyznawać słuszność jego dziełu
i obiecywać mu jego trwałość!
Tego wieczora tc dzwony, tak
radosne i tryumfujące, juk w
dzień bitwy pod Austerlitz lub
Wagram — dzwonią w noc chło
dną i jasną tylko dla pokornego
Dziecka, Syna cieśli, urodzonego
na słomie stajenki tak dawno już
temu, gdy głosy tajemnicze śpie
wały w przestrzeniach gwiaździ
stych:
„Chwała na wysokości Bogu.
a pokój na ziemi ludziom dobrej
woli!"
Cesarz słucha dźwięku dzwo
nów w noc Bożego Narodzenia.
Marzy znowu, przypomina sobie
I dzieciństwo ubogie i dzikie, —
Pasterkę, którą wuj arcydyakon
odprawiał w katedrze w Ajaccio,
powrót licznej rodziny do starego
domu, gdzie ubóstwo dumnie
znoszono, piękność matrony-ma
tki, przewodniczącej przy skrom
nej wierzeczy, składającej się
przeważnie z kasztanów. T.ecz
syn jego, s$n cesarza — zwycięz
cy i arcyksiężniczki austryackicj
nie zazna takiego ubóstwa — bę
dzie panem #»viata.
Na dworze w noc lodowatą
dzwony odzywają się ciągle, zwia
stując P>oże Narodzenie...
U drzwi pałacu Tuiîeryjskîego.
stary mruk. żołnierz w czapce fu
trzanej (który wściekłemi krok*,
chodzi przed swą budką. żeby
rozgrzać nogi) w tej chwili może
przypomina sobie modlitwę lub
kolendę. zapamiętaną u kolan ma
tki, we wsi rodzinnej i uśmiecha
Jsiç z czułością pod swym twar
dym wąsem na myśl o Dzieciątku
fczus w żłóbku ; lec/, cesarz już
nic słyszy pobożnego nawoływa
nia dzwonów, myśli tylko o swym
synu i czuje nagle nieprzczwycię
j żoną chęć spojrzeć na niego.
Wstaje i klaszcze , w ręce.
Drzwi ukryte za obiciem, otwie
rają się natychmiast. Ruslan,
wierny Mameluk, zjawia się; na
jznak pana bierze jeden z kandela
brów i świeci cesarzowi, który
przez puste korytarze idzie
wprost do komnaty małego króla;
wszedłszy tam, skinieniem odda
la matukę i kobiety nagle zbudzo
ne a sam stnie nad kolebką ubóst
wianego niemowlęcia.
Król Rzymu głęboko uśpiony.
W* śnieżnej bicliźnie i koron
kach mała postać spoczywa, jak
w śniegu białym, przerżniętym
tylko wielką wstęgą Legii Hono
rowej; milutka twarzyczka /.
zamkniętemi oczyma, wpółpogrą
żuiia w poduszce i jedna z rączek,
maluchna. okrągła, spoczywająca
na kołdrze, tworzą dwie. plamy
ciałka dziecięcego, a po nad tą
czystością, niewinnością dziecka
w kołysce, ta szeroka wstęga
szkarłatnej mory przechodzi," jak
strumyk krwi, którą przeleją
wkrótce dlatego, żeby ta główka,
tak wątła jeszcze, nosiła kiedyś
najcięższą koronę, a ta mała rą
czka. w tej chwili tak słaba i pię
kna, jak kwiat, pochwyciła póź
niej cały pęk bereł.
Xapolcon przygląda się synowi
i marzy. Nigdy pycha ludzka nie
i łudziła rozkoszniej serca — on
myśli, że najwięksi dygnitarze jc
g<î dworu, najsławniejsi jenerało
wie. dorównywający bohaterom
Homera, ministrowie i senatorzy,
błyszczący od złota, schylają się
zc drżeniem czci przed tą kolebką
że nawet odstępcy jakobini, sta
rzy królobójcy, noszący teraz li be
,.yę cesarską, zaledwie marzyć
śmią o łasce ucałowania tej rą
czki dziecięcej.
Cesarz marzy wciąż i w stłu
mionym głosie dzwonów·, zwołu
jących w iernych na Pasterkę, zda
je mu się. £C słyszy marsz rytmi
czny wojsk, tentent armat—tam,
na drogach lodowych Niemiec i
lelski. Upaja się dumą rodziciel
ską i więcej niż kiedykolwiek my
śli o swojej W ielkiei Armii, o pod
biciu Rosyi i Tndyi, i przysięga po
zostawić cały Stary Świat swemu
spadkobiercy. Tuż mu, jako zaba
wkę, dał miasto Świętego Piotra,
a wkrótce malec w podarku wiele
innych miast świętych.
Emil Mekki! Radża lîenaresu!
Oto tytuły godne króla Rzymu.
Ach ! czemuż kobiety Francyi
mają dzieci tak mało?
Czemu on-niezwyciężony wódz
nic ma na swe rozkazy miliona —
dwóch milionów żołnierzy?Świat
cały, glob świata włożyłby w tedy
w tę małą rączkę.
Cesarz marzy, głuchy na głos
dzwonów świętych, nie myśli o
Tym, który panuje w niebiosach i
na największe cesarstwa patrzy,
jak na mrowiska. 'Marzy cesarz i
nie widzi w przyszłości swej nie
przeliczonej armii, pogrzebanej w
śniegach nad lîcrezyna, nie widzi
orłów ostatnich, przeszytych
strzałami angielskimi pod Water
loo. nie widzi pośrodku oceanu
skały, gdzie go czekają męczarnie
Prometeusza, nié widzi tego też,
co najboleśniejsze: w parku
Schocnbrunn. pod niebem jesicn
uem. tego bladego i smutnego
młodzieńca, z orderem austrya
ckim na białym mundurze, który
kaszle, chodząc wśródl liści ze
schłych...
I podczas gdy cesarz snuje swe
wielkie plany, wyobraża sobie
królestwo syna i potomków tego
syna. panujących nad całym świa
tem i marzy, że on sam, Napoleon
stanic się w głębi czasów i legen
jdy mytem bajecznym," nowym
Marsem, bożkiem słońca, tryum
fującym pośród Zodyaku dwuna
stu marszałków —dzwony odzy
wają się radośnie, tryumfalnie na
cześć biednego, małego Dziecka,
narodzonego w lietleem, które
przed li) setkami lat rzeczywiście
podbiło świat — nie krwią i zwy
cięztwami, ale słowem pokoju i
miłości i które będzie panowało
nad duszami po wszystkie wieki
wieków.
Franciszek Coppee.
o
tafinych etalbieny ą nacltffaciy,
esyhajacych na kieszenie latwowiei*
*ych, nie ma DZIENNIK CHICAQO
BKI na awyoh szpaltach, bo sawase
pracuje dla dobra ludu. Oazukaûcze
„ftre saJes'· stanowczo w DZIENNI·
KU CHICAGOSKIM Oflajtan* M
ale do'
Ο INFOltMACYÇ.
Siedziałem zamknięty w ostatnim j
pokoju naszego mieszkania, zajęty ι
pilna prac;). Do saloniku przylegają- ,
cego do mego pokoju, weszła moja
żona z Jakaś l>ania, po której glosie
poznałem, że jest obeq.
— Niech się pani nie dziwi — mó- :
wi obca pani — że jako zupełnie ob
ca przychodzę z prośba o informację,
ale nie miałam innej drogi i wybra
łam najkrótsz<?. Ho pomyślałam so« ,
bie. że przecież można obcą będąc,
pójść, przeprosić, przedstawić się' i
przestaje się być obca · · · · czy nie
tak?
— Pewnie — powiada moja żona
— bardzo słusznie.
— I dlatego wybrałam sobie sa
ma — ciągnie dalej nasz £ość —
bo nie wie pani, jestem pod tym
względem podobna całkiem do mo
jej matki, która niczem nigdy nie
krepowała się, ile razy miała coś za
łatwić i wybierała zawsze najkrótsza
drogę. Ona nawet raz. prt szę pani.
z tego powodu miała nieprzyjemność.
Tj było tak:
Tu sączy η a nasz gość o wielkiej
nieprzyjemności, na jaka naraziła
sie matka 1 o wszystkich skutkach,
jakie stąd wynikły, przypomniała so
bie mimochodem j?szcze ciekawszy
historyę z życia jakiejś zmarłej ciot
ki. Wyliczyła przy tej sposobności
wszystkie jej cenne zalety, na któ
rych wspomnienie rozczuliła się i pła
cze. moja żona j^ pociesza, jak mo
że. a oua znów przechodzi na inny
temat z początku wesoły, potem co- {
raz smutniejszy, wreszcie spogląda
na zegar, zrywa się z miejsca, prze
prasza żonę. że jej zajęła cala godzi
nę drogiego czasu, żegna się i odcho
dzi.
Otwieram drzwi swesro pokoju !
pytam żony, jaka to miała być infor
macya.
— Słowo ci daję. że nie wiem
mówi żona — wspomniała na samym
początku, żo przychodzi z rrośbą o
jakąś informacyę. a pot-nn poczęła .
mówić o czem innem i tak długo
mówiła, aż pożegnała się i poszła. Ja !
jej nio przerywałam, a ona podobno (
zapomniała o celu swe?<o przybycia, j
Oboje wybuchamy głośnym śmie- ι
chem, a w tem daje się słyszeć dzwo
nek.
— Ona sobie teraz przypomniała
na schodach — powiadam do żony
— że odeszła bez informacyH wraca.
Cofnąłem się znów do swego po
koju, a po chwili weszła do saloniku
moja żona i nasz gość. Obie śmiały
się dłi;i?o { serdecznie.
— Iio mnie, widzi pani. — powia
da obca pani — tak się jakoś przy
jemnie zgadało i na śmierć zapo
mniałam, w jakim celu wybrałam się
do pani. Coś podobnego zdarza mi
się po raz pierwszy w życiu i wsty
dziłam się wrócić ze schodów. Μέ4·'<
mój wyśmieje mię, kiedy mu opo
wlcm — o, bo oni zawsze zawsze |
nas wyśmiewaj?, że my mamy krót
ka pamięć: A on sam, wie pani. zaw
sze zapomina zabrać ze sobą para
sol, papierośnicę, często zostawia ka
losza w biurze, a raz nawet w ka
wiarni zostawił zarzutkęć powiadam
pani. nowiusieńką, dopiero co ode
braną od krawca. ...
— U nas w domu —· mówi dalej
obca pani — były już o to formalne
kłótnio, proszę pani. tu kiedyś nawet
pogniewaliśmy się ze sobą na dobre.
I w tem miejscu zaczyna szczegó
łowo opowiadać o zajściu domowem,
a w toku opowiadania zapala się < o
raz więcej i dochodzi d'> wniosku, że
mężczyźni bywają czasem nictylko
potworami, tyranami, despotami itd.,
♦ ale nadto wszyscy mężczyźni mają
ptasie mózgi, zupełnie pozbawione
pamięci. Xa dowód tej prawdy prze
toczyła moja żona jeszcze bardziej
jaskrawy przykład, które:» jednak
nie pozwoliła jej dokończyć obca pa
ni, bo mając doskonałą pamięć przy-'
pomniała sobie własne inne zajście,
jeszcze bardziej ilustrujące kiepską
pamięć mężczyzn. Zaszło potem na
bogaty temat sług. które jak wiado
mo Już wcale pamięci nip maj.·),
wszczęła iuałi# sprzeczkę z moją. żon^
o to, czy lepsze są młode sługi, czy
stare, a wreszcie obie zgodziły się
na to, że i jedne i druRie są dyabła
warte. Po godzinie sanie uznały, że
o tem byłoby jeszcze więcej do mó
wienia. wobec czogo pożegnały stę
czule, a nasza pani znów odeszła za
pomniawszy przecież powiedzieć, o
jaką infonnacyę jej ełtodziło.
Także Nauczyciele !
Pismo ..Przyjaciel Iatdu" wydawano
w Albany, N. Y„ opowiada w swym
numerze z !)-go grudnia:
Na ogłoszenie. iio^ane przez Jednego
z proboszczów w tej okolicy, w pew
nym dzienniku polskim, Irości nastę
pującej: Potrzeba nauczycielki lui»
nauczyciela przy szkole parafialnej do
uczenia języka polskiego i histnryi pol
skiej" — otrzymano kilka nadzwyczaj
ciekawych zgłoszeń, które śmiało zali
czyć można pod powyższy nagłówek i
tak :
Zgłoszenie «lienvsze :
List pisany dnia i-go listopada. l'.HT
U. ja S. M. jako Prof. /łaszani się o
blisze infonnacyę do: Rev. P»
Proszę jidreszowac iih Adress. tu na
stępuje adres aspirantki na nauczyciel
kę lat 1·'». Pochody Żkrolesztw.a Pol
skiego. Mogę mowie po popolsku i ρο
ή nig^lsku.
Zgłoszenie drugie.
Chicago. PI. 10 — U7. 17.
Wielebny Ojcze —· czilają Wic
liebnego ojeza ogłoszenie we Dzien
niku /.wlszkowyui ze lam η wielieb
nego (tjcza potrzeba Nauczieiela. ja
Wieliebiiy ojcze jesdeni siary kawaler
i mieszkam -i'» lat we Chicago i miesz
kam 4ł lata we Aiueryczc ja Wielieb
iiy Ojcze liczę ·ΙΝ lat i ja pochodzę ze
Posilania to Jest ze sprus ja jesdeni In
tcligeuty — miałem Ojcza pijaka en
większego nit' było na świecie bił mię
z.i darmo i co zarobiłem to ojciec prze
pił. ja jestem rzetelny kawaler 10 lat
temu ininiło jak mi ludzie we Chicago
Nu mówili Pannę 7. ł.at młodszą ode
mnie i miałem 'J. za powiedzie i ludzie
mi Pannę odmówili ja jesdeni człowie
kiem że bardzo mało używam trunków
i wódki to wcznle nie używam ja wy
glądam na '\"t lal. ja tu we Chicago
miałem swoją (Jroserną ale przesz Cho
robę musiałem interes opuścić, - - więc
ja teraz się trudnię Nauki), to jest ja
uczę Po Angielsku ze Historiji i tło
macze na polskie ja także m ze po pol
sku ze historyjoj i Tłoina<'ze na An
gielskie. i ja także idę za Tłoinaczona
Wyszo sądi jak mię kto rz;)da ja uczę
czytać i Pisać i Rachować ja bym chciał
Wyjechać do New Yorku Jezelibi W ie
licbni Ojciec miał dobrą posadę dla
mnie i P.ogatą wdowę albo starą Pan
nę ja bym Wielicbneiiut < >j<·κu dał 100
jak bi mi Wielibny Ojciec dał slub ja
jesdeni ubogi mam Pokoje umeblo
wane i mieszkam sam ja jesdeni dobry
liiowca i ja Inbie dzieci i mnłeę lubią,
ja ln!>ię wszystkie Narodowości ale je
żeli są Inteligentni ja uczę Iinmigran
to wpo Angielsku i po Polsku 2-ł Lata.
Zakończają swoją korespoinl'Micyjsj
i kłaniam się Wieliebnemu Ojczu i W.
o. Zdrowia i długiego żicia czo daj
Uoże Amen. Podpis.
(X.LOSZKNÎï:.
Szanowny m farmerom oznajmiam ni
niejszein, że zawsze u mnie mogą o
trzymać najdoskonalszy nawóz z mie
lonych kości w moim nowo urządzonym
młynie parowym. Na żądanie także za
ui.iłą zapłatą zmielę każdemu jego.wła
sne kości.
O
NJÎ2 W1KKZY.
f)o!\!or (do znajomego w pewnej re
sta uracyi, gdy gość ten kicha ι : N'a zdro
wie !
(ΐość: Dziękuję, ale doktorowi nie
wierzę.
V# SZKOI-K.
-- .lakieniiż słowami Pan I»óg usta
nowił w raju małżeństwo?
t czenica: „Położę nieprzyjnżn po
między niewiastą a tobą...."
NA KOK 1918
KaYndarz zawiera: wyka/, świat 1 postów, wschód J zachód słońca po
<11 uir c^asu amerykańskiego, /mian.v księżycia, przepowiednie po^o«ly
ha każdy dzień roku. kalendarzyk historyczny, stronnicn pamiatkowa
rlo zapisywania różnych wypadków, oraz inne cenne informacye.
Powieści, nowelki, humoreski, artykuły naukowe, i opowiadania hi
storyczne, dział humorystyczny z illustracyami, wiersze i utwory po
etyczne.
W dodatku jest także kalendarz ście.iny i piękny obraz.
Cena kalendarza 30c — Poczta 3ôc.
Do nabycia w biurze
Dziennika Cliicagoskiego
1455-57 W. Division St. Chicago, 111.
r\m. REICHAKDT iea«™a™£. St^
LEKARZ I CHIRURG
Godainy pnyjçé. od:—
9tcj rano d· 8»«e) wiecurea w BicdiitU od 9t«j ran* <ł* 12»tej w polaJało. ^
; ...WIELKI... ;
! KALENDARZ UNIWERSALNY '!
■
■ czyli powszechny dla wszystkich stanów polskiego na
J rodu na rok 1918 wyszedł z druku w trwałej oprawie,
o obejmuje 320 stronic druku i zaopatrzony jest w prze
n szło 130 illustracyi.
0 Oprócz kalendarium, przepowiedni pogody na cały
^ lok, zmian i zaćmień księżyca i słońca, świąt legalnych
α w Stanach Zjednoczonych, obejmuje bardzo wielé po
■ wieści tak treści religijnej jak i na tle obecnej wojny;
■ dalej obejmuje dział bardzo dobrej humorystyki, pięk
J nych wierszy oraz poradnik gospodarczy.
■
■ Extra jako dodatek dwa duże obrazy wielkości 12x9
■ cali — jeden przedstawia wszystkie flagi państw wal·
Β
■ czących, drugi widok z życia francuskich żołnierzy oraz
jj 1 kalendarz ścienny.
W
a Kalendarz ten bedzie miłą pamiątka w każdym do- a
■ mu polskim, zamawiajcie więc póki zapas starczy.
■
Cena tego pięknego obrazkowego kalendarza tylko
a 75c. na przesyłkę pocztową dołączcie 15c a wyślemy
« wam za poświadczeniem pocztowem.
° Adresujcie zaraz —
a
Β
VA «
DZIENNIK CHICAGOSKI
Ά ■
9
Β
3
■ Departament książek.
\
1455 W. Division str. , Chicago, 111.
9999 ·><
iy * Vi
Co może być najmilszem podarkiejn na gwiazdkę dla
& DZIATWY POLSKIEJ &
& Dobre Książki. φ
I {Λ-/ Obecnie posiadamy jeszcze kilkanaście sztuk pięknych W
■ europejskich książek ozdobionych bardzo gustownie ko- M
! browemi i lus trący ami w cenie 15c sztuka, cały zaś tei;
1 {L· wspaniały komplet obejmujący 12 książek; wyszlemy φ
1 a. dopokąd zapas starczy za $1.50. 2
I Kto nie zamówi całego kompletu, musi dołączyć 5c na
j# przesyłkę. 7
I)la grzecznych dzieci, napisała Ciocia z Lodzi.
j Ψ Mały podarek. „ „ „
! Miłe zwierzątka „ „ „
i JÎJ Nasi Milusińscy „ ,, » ^
: v Od Cioteczki „ „ ,, V
: Przyjemne rozrywki „ „ ,, w
i ifo Śmieszka baśń fudowa „ „ „
Szczęśliwe chwile „ „ ».
Ucieszne obrazki „ „ »» ^
Upominek dla mojej
; !·. dzieciny „ „ „
! W polu i w poko ju „ „ „ χ
W żłobie leży opisał ks. Maryan Nitecki. v
1 · 'a*
! Zamawiajcie zaraz bo zapas nie wielki. ^
φ DZIENNIK CHICAGOSKI $
Departament książek.
Λ*' 1455—1457 W. Division str., Chicago, 111. ifc
*vr
Φ
t/./j
WIELKA ILOŚĆ POLAKÓW UDAJE SIĘ OBE
CNIE DO FRANCYI, BY WRAZ Z ALIANTA
Ml WALCZYĆ O WOLNOŚĆ NASZEJ OJCZY
ZNY POLSKI.
Jak na ziemi Waszyngtona jest źle Polakowi,
fdy nie może mówić po angielsku, tak każdemu Po
lakowi udającemu si- na front walki nieodzownie
j'Otrzebnem jest poznać najgłówniejsze wyrazy mo
wy francuskiej. Aby sprostać temu zadaniu zawiada
miamy Polaków, że mamy w zapasie Samouczek
polsko-francuski i sprzedajemy,-takowy po 50c.
Zamawiajcie i adresujcie — ·
DZIENNIK CHICAGOSKI
Departament książek.
1455—57 West Division ulica. Chicago. Illinois.
Reussnera
Samouczek Polsko-Angielski
z opisaniem każdego wyrazu
Jak się wymawia i pisze —
Najłatwiejsza metoda nauczenia się po
angielsku w krótkim stosunKowo czasie
Praerobił dla Polaków w Ameryce Edwin M. Dynîewfq
Cena $1.00
(pocztą $1.10)
DZIENNIK CHICAGOSKI
J455-1457 WEST DIVISION ULICA
CHICAGO · ■ · · · * ILLINOIS |
— ——.— ι ——i . _ .7TBBMMHHW
• , j ■ '
.