Wiarus., February 11, 1886, Image 4

About Wiarus. (Winona, Minn.) 1886-1893

Image provided by: Minnesota Historical Society; Saint Paul, MN

                
nowerze,
$Wly fjljii" l«t".
ipistil
,11 a
Jjeiec ro,Iriny, .MJ""?
w8
jym
zmęczenia
Slow a
i
P, ionQ
twa*
y
Hieronim r. Kaszub.)
irusa
o^oiarn ż«glugi okrętowej „Norddeulscber
w Bremie wstępuje podstarzały «nM
r. ogromnym tłumokicm na pleęaob,.
ta ręką dziewcsynkq w
lat dtieaiąó. Za niemi wchodu"*
8y około lat 10. Wszystko troje J*
rynędzniaie, zabłocone
oI,,earP* 0
istoty długo j.t wyi*"" i«gul»rnego
t,U"",k\ w?to.b:
eanaiirta ,»pio«w, ™w.,«.je j.
kapel.® ,1" P0tl,o(S'' l'od"'°
*owi la baryer'*.
•$ro0Zę «ielmoinego pana, powmua
od
głosem mam tu kartę
,j«. Ameryki, co mi ją przyet^ mój
Sonego Yorku. Jest ona wyrobiona na
i to ot dwoje dzieci. Jeno CO
im umarła w* tamten tydzień i pochowali ją
ieście Salzwedel.
Ureędnik był Niemiec, więc
n*c
co mu chłop poleUi jtowiadfił, ale Lloyd
neńaki utrzymuje tłuui u-/.y wszelkich jq*y
dla porozumienia sit} /. wychodźcami. Ry
czało zawołania: Hen Vawrowski! a
wil sip przy boku urzędnikąytlumacz poUki,
teraz zajął si«) uprawą niszctęlliwej ro-
Z k:ul przy byście? zapytał ich ttu
z.
Ze wsi ŚliwniA-, dóbr pani Nioinojew
w W. Ks. l»uz/j:ińHkiom odpowiedział oj-
Żeby to u iY/moiny pan wiedział, co my to
rodzę wyi-ierpieli biedy! Kiedyśmy w Berli*
czekali n:t pociąg, wykradł mi ktoś w tłoku
niądzc /. kieszeni, a miałem przy sobie jeszcze
talarów. Prosiłem tody agenta, aby nas dur.
zabrał iln Bremy, ale on powiedzinł, Że mój
opłaci! w Nowym Yorku tylko podróimor
ą, nic może nas więc kompania na żaden spo
oełne dalej koleją. Inni wtedy pojechali, a
zostali w Berlinie. Cóż nam biedakom było
począć. Opt ócz tego pęka pościeli, nic nam nie
pozostało z dawniejszego zagospodarowania, wszy
fctko się sprzedało w domu.
Pościeli nikt nie chciał kupić, ooj y*i się za
raźliwej choroby. Wrócić do domu wstyd, bo by
•"^ffaiT.c^na nas palcami pokazywali, żeśmy tak
szybko jako dziady prz) lyli z powrotem. Puś
ciliśmy się więc w imię Boskie o żebranym
chlebie na piechotę do Bremy. Za dnia szło jesz
cze jako tako, bo Niemcy eą też ludzie i nam
jałmułny rzadko kiedy odmówili, ale noce trze-i
ba było przepędzać pni golem niebem, bo nie
iniel'&my nigdy tyle pieniędzy, aby nocleg o-
Wleczemy tie i wleczemy już cale dwa
tygodnie, kiedy pd miastem Salzwedel, w Ha­
moja
sio
tt'1
Tłamacz wysłuchawszy obojętnie tego opo
wiadania, jako już riie po raz pierwszy obijały
się o jego uszy podobne smutne historye, zapy
ta! polskiego emigranta:
Jak się nazywacie?
—Antoni Kru-zka.
A waszym dzieciom jak imię?
.Synowi Marcin a córeczce Mngdusip, to
jest nib}* Magdalena.
Żonie waszej było imię Katarzyna,
ciągnął tłumacz dalej—a więc kai tą okrętowa w
porządku. Czy nie posiadacie wcale żadnych pie
niędzy?
Ani złamanego szeląga.
Kiedy tak, to damy wam wolne utrzy*
m&t.ie w gospodzie dla emigrantów, dzisiaj jest
poniedziałek, w środę już odpływa do Ameryki
parowiec „Main'* i możecie sobie jechać.
Poczciwy wieśniak tak się uradował, źe
chciał Mnchacza pocałować w rękę, lecz ten szy
się o&muiął, poszedł do biórka, otworzy! je
dnę księgę i «Vugą, zap:eał coś tu i tam, i po
wrócił do baryovy,
rwsu*
ciężko rozchorowała i już ne
mogła iść dale Sołtyn z poblizkiej wsi kazał ją
odwieźć do miasta a my z płaczem postępowaliś
my za wozim W dwa dni potem umarła. Bogu
jeszcze dzieci iż moją nii-boszczycę Katarzynę
pochowali na katolickim cmentarzu, o w tem
mieście lvi kffądz i kościół* katolicki. Nam dał
burnmtiz przfc tydzień wolną kwaterę, potem
kazał sobio fzukać roboty. Odechciało mi się
jut Anł"2
ogląclaiiśmj' się teł z synem za
arobkiem, i le nigdzio go nie znaleźliśmy. W
końcu nie pozostało nam nic innego, jak powę
drować dalej do Bremy. Pan Bóg nas prowa
ds.it i Jego Matka Najświętsza i dzisiaj szczęśli
wie się tu dostaliśmy. Jakiś dobry człowiek zap
prowadził nas tu dc państwa, bo mówił, że to tu
mieszkają te agenty, co wysełają ludzi do Ame
ryki.
by papiery oddać emigran-
a
towi.
v Ale nasz polski wieśniak jeszcze jeden miał
kłopot na sercu. Poskiobuł się po głowie i ode
zwał do tłumacza:
Proszę wielmożnego puna, czy teś tam
jest pomiędzy temi papierami i li8t od mojego
brata, bo poda! mi w nim swój dokładny adreł,
abym go mógł odnaleźć^'"
"TiumiTi-z1 je5?(ec rn? rozwinął papiery, przej
rzał je ponownie i rzekł:
Jest tutaj ojivocz^arty okrętowej jakiś zapis
aa hubę, którąście pewnie odziedziczyli po ojcu,
jakieś poświadczenie od komisarza obwodowego,
-dalej metryka wasy-ogo syna i waszej córki i ot
wszystko.
A listu od mojego brata Jana Kruszki z
Nowego Yorku nio mn't
Nio ma.
9
Wieśniak z nad Prosny zakmuje ręce i we
stchnąwszy głęboko, wyrzeka:
Już też widoczna kara Bosku.'kiedy ten
list mi przepaść musiał. Jakżeż ja tort*, za mo
rzem brata odnajdę? Gdzież się podzieję i moje
mi sierotamiT O ja nieszczęśliwy człowiek'. W
t^Nwmojewicach miałam hubę, konia i dwie krŁ.
wki, wszystko to się zmarnowało!.... jak mi
ybrAt zaczął pisać i pisać, źe mu tam dobrze,
Pan Bóg mi rozum odebrał, nio chciało się robić
przy gospodarstwie, jeno '.vciąŁ Ameryka w glo
temi tkwiła, a teraz nawet nie wiem, gdzie
mój mieszka. W Salzwedel jeszcze był i
o list pomiędzy pit}ierami, ale jak je bur
trz zaczął przewracać i przetrząsać, tak też
ewnio i wyttząsł. Cóż ja sobie teraz pecz-
Magdtiśta, trzymająca się pól ojca, slysząe
narzekanie, m^fęła płakać, Chłopakowi te4
stanęły* rozwiązał tłumoezek
tie lyV»- V'
,Hom uapełnia^° v'
^80
o hiuro innei
ohodicami, tłumac^ nie miał czaru do prowa
dzenia daliz«*jjK#m»wy z rozpaczonym, oddal
mu dokunienta i kartę okrętową i przyzwał po
sługacza, "b/ z dziećmi odprowadził do go
spody. I*#' prżeotrogę, aby Boże
broń i karty okrętowej nie zgubił, bo by musiał
pieszo powrócić do domu.
sumiennie spełnił swe polecenie,
zaprowadził biedaka z dwojgiem dzieci do gos
pody emigranekiej, oddał goSpodnemu ojcu kar
teczkę s bióra Lloyda i przyrzekł przyb3'ć po
jutrze, nim odjedfcie pociąg do Bremenhafen, aby
przynieść rośne potrzebne im dla morskiej po
dróźy przybory.
W przestronnej sali gospodnej było mnóst
wo wychodźców, zbieranina z całej środkowej i
(wschodniej Europy: Było feiJk'a ftdzin kaszub
skich, które ciągnęły za lepszym chlebem do Min
netfotjfe sporo czeskich, najwięcej jednak Niem
ców szwabów.
Emigranci stosownie do naridowości skupia
li się w osobne kółka i każde w swojem języku
rdfeprawiało o biedzie europejskiej 10 dobrobycie
rodaków w Ameryce. Niebezpiecznej podróży
morskiej bodaj nikt się nie lękał, ^wszem, każdy
zdawał się uważać zapowiedziany odjnKd okrętu
jako upragnioną od dan na chwilę wybawienia
kajdan europejskiej niewoli.
Młodzież rozrzutnie wydawała przy szynkfa
się oslj*'n£ prusko uJary, w nadziei, źo nieza
długo zamiast tych będzio miała pełne kieszenie a
merykuńskiego złota.
W ostatnim kąciku gospody siedział zaduma
ny na ławie, ze zwieszoną glofrą, nasz Antoni
Kruszka, a pr*jTńim spoczy wały iih tłumoku je
go dzieci, zajadające«|odane im przez gospodną
9ługę pomazki.
Ojciec strueił apetyt, nie przyjął podanej ko
lacyi, n^Wet z.kufla piwa, postawionego przed
nim nt stole, ani kropli nie upił.
Magd unia widząc jaki c-.eftki smutek trapi oj
ca, przystąpiła do niego, oparta łokcie na jego ko
lanach i jasnemi oczkami spoglądając mu v» obli
cze, odezwała się:
Jeno się tyle nie kłopoczcie, tatku, widzi
cie, jak to tu wszyscy się cieszą, że pojadą do
Ameryki, a wy-ani wieczerzy jeść nie chcecie.
Nie mów mi więcej o tej prze A
mcryce odparł ojciec ju* ona matkę do
stała do grobu pewnie i my marnie zginio
nr
za
ia-
Matka jest jul w niebie, ona się modli
nami do Pana Boga, nie uton'iiiny na wodzie,
teczku, nie utoniemy
Jak jeno przybędziemy do stryja, dodał
Marcin, to zapomniemy o wszystkiej biedzie. Stryj
jest bogaty, on nas wspomoże.
Ładny rei stryj, odparł ojciec co na8
do takiego nie»«częścia dopiowadził och,
jak roi się ile. robi chatko podajcie Lii wo
dy!
To nówiąc, uchwycił się obiema rękoma za
piersi, parę razy odkalsznął, wydał przenikliwy
jęk bolefrci i szepną! słabym głosem:
Kochane dtialki, jam chory! Piersi mnie
bolą i głowa.... wody! ... wodył. ..
Marc'n czemprędzej poskoczył do szynkfasu i
poprosił ojca gospodnego o szklankę wody. Nie
bawem wrócił do ojca i podał mu, czego sobie ty
czył. Woda jakoby snu. spruwiła ulgę, ule usta
wicznie odtąd stękał, cak, że zwróciło to uwagę
ojca gospodnego*
Pra/azodl Jo chorego, pvusyloLyi ręki} Jo jego
czoła, a przekonawszy się, że ma wielką gorączkę,
czemprędzej zaprowadził go wrtz z dziećmi do
stancyi na piętrze, gdzio stało parę łóżek. Antoni
natychmiast się położył, do łóżka, lecz boleści tak
mu dokuczały, iź całą noc zt»snąć nie mógł.
Dzieci czuwały nad chorym ojcem, pielęgnu
jąc go i pocieszając pieszczotliwemi słowy.
Przeleżał cały następny wtorek.
W środę zdawało mu się, że już jest zdrowszy*
wstał, ubrał się i przy pomocy Marcina zeszedł na
dół.
Na rany Boskie! błagał Marcin. Niech tat
ka się trzyma jak może, bo jak zabaczą, że słaby,
to mole każą odwieść do szpitala i Bóg wie jak
długo będziemy musieli tu czekać.
Antoni wtedy nadrabiał miną i postawą i Ba
zapytanie ojca gospodnego, czy zdrów?, odpowie
dział, le tak.
O godzinie 9tej z rana przyniósł posługacz
Lloyda trzy koidry dla niego i dzieci, aby się mie
li czem okryó na okręcie, dał im także blaszane
naczynia do jadła i *Rdy, jakie każdy pasałer o
kręto wy, jadący na środkowym pokładzie, ze so
bą zabrać |iuwinien. Nie była to zbyt hojna ofia
ra ze strony Lloyda, któiy 30 talarów zarobił na
zmarłej żonie Antoniego.
W godzinę potem ohprowadzit ich. ten sam
człowiek do nadzwyczajoego pociągu kolei żela
znej, który i«h wraz z innymi wychodźcami za
wiózł do porUu Antoni ledwie o własnych sitach
wsiadł do pociągu, gdy stanęli na miejscu, z
biedą tylko zdołał zejść kJe schodów, oparty na
ramieniu syna. Półtoragodzinny podróż koleją
zanadto go umęczyła.
Ciąg dalszy nastąpi.
o i o w o
I w Europie obecnie panuje bardzo o*tra
zima, biedni ludzie nie mają pracy i najokrepniej-
szą cierpią nędzę. Stowarzyszenia ^pbroczynne
mimo wszelkich wysileń nie mogą powszechnej
biedzie saradzió, ani nawet jej złagodzić, gdyi
liczba błagających-wsparcia jest zbyt wielką.
—Szezepieuio ospy przymusowe wprowadao.
ne zostaje wuvmii austryackiej. Każdy rekrut
pizy wstąpieniu do pułku ulegnie szczepieniu.
Serennda. .Pamiętne zapewne rodakom
•we oburzenie, jttkie wywołało odkrycie „Pall
Mall-Gazete", że stolica Anglii jest jaskinią
wyuzdanej rozpusty.
Autor artykułów tych Stead, redaktor po
wyższej gazety—zaplątany w proces tego tytu
łu—padł ofiarą swej dziennikarskiej prawdomó
wności—i skazany został na karę aresztn, którą
odsiaduje w więzieniu w Holloway.
Owóż, aby uprzyjemnić więźniowi chwile p^.
dzoifej w zamknięciu, .,Armia zbawienia", któ
rej jesi członkiem namówiła kilkudziesięciu mu
zyków, którzy codzieiftiie, przez przeciąg kilku
godzin, grywają pod|lg« oknami więziennemi.
—Nie dadzą taćl Tak1, okrzyk rospaczy wy
dobywa się z pionu zrospaczó»Vch ryczerzy prze
mysłu, na któryjU^ straszny wymyślono sposób.
Istotnie szai*nski»omyst«"
BafiJjg angielski\który^a«emuło pcr»o«ił coro
cznie strat 9 powodu wzustw--zapriwjłdiJł u sie
bie nowy porządek.. ^Itąd obok kakrera umie
fotogńfa, iktóry Udego nieznani
rowi odbiorcę /^keku lu przekazu, bę
grafowai. Vanipulao/|i
0
oo
kasye
foto-
która ni«i
-w
fc*
a!
ułatwi polioyi poszukiwanie^odbywać się ma
niespontrsifeżenie, lak że odbiorca ani się spostrze
że, kiedy konterfekt jego przejdzie do galeryi po
rtretów banku.
''^fCóztarguieiiie. Słynny historyk niemiecki
Mommsen, zagłębiwszy się w swej pracy, zapomi
na o wszystkiem. Zabawną, chociaż nieprawdo
podobną w tym względzie anegdotkę podają o nim
kzienniki:
Zajętemu pracą przynosi służący j^biad do jego
pracowni.
Mommsen nie zwraca na to uwagi. Służący
wnosi drugie danie a widząc źe pierwsze jeszczd
nie tkgięte, zabiera-je i z apetytem spożywa. To
samo robi i z następnemi daniami.
Po paru godzinach wreszcie Mommsen^czuje
próżnię w śotądku, ogląda się, a widząc źe niema
obiadu, airy tow any biegnie bo kachni.
Czy dzisiaj' nie dostanę obiadu?
Pan profesor juź dawno po obiedzie- odpo
wiada służąoy.
Mommsen nie rzekł uni słowa, mruknął pod
nosem:
Jak można do tego stopnia być roatargnionym!
I stary but na coś przydać się moie. Z
grona towarzyszów szkolnych, w najlepszej za
żyłości byłem z Karolem Z. Byl to, jak mówią po
czciwy chłopak, jedna z tych istot dla których
wszystko jest dobrem na najlepszym świecie
nic go nic dotknęło, niczcm się nie zmartwił, a w
najgorszych wypąglkuch miał zawsze na pociesze
nie ulubione zdanie: niema tego złego coby na do
bre n$c wyszło, wyjąwszy starych butów.
Po ukończeniu gimuazyum rozeszliśmy się w
różne stron}', osiadłem na wsi, ożeniłem się, tak
zeszło kilkanaście lat w ciągu których ani razu
nie zajrzałem do WarszawyV W tymrofeu dopiero
znaglony licznemi interesami przyjechałem na
jarmark wełniany. Umieściwszy się w hotelu,
wyszedtem na mft^to zaledwie zrobiłem kilkana
śc ie krokow spotykam Karola.
Uściskaliśmy się serdecznie.
Witaj wiiśniaku, dziecię pól i lasów.
Zawsześ jak widzę, weuoly i dowcipny?
Cóż chce»z! umiem się godzić z moim losem
i zawsze jeszcze powtarzam, że ni^inu tego złego
coby na dobre nio wyszło.
Wyjąwszy starych butów?
Nie, bez żadnych wyjątków. Pogodziłem
się nawet z butami.
Zaciekawiasz mnie niezmiernie miułożby
znaczyć, że
N ie domyślaj się, bo nic nie odgadniesz,
chodź lepiej do mnie, mieszkam tu niedaleko, opo
wiem ci jedno zdft?zenie z mojego życia.'
Zaszliśmy do mieszkania Karola, a kiedyśmy
zatiedli wygodnie z zapalonemi cygarami, tak roz
począł opowiadanie:
Wiesz żem majątku nie miał opuściwszy
szkoły byłem sam jeden na świecie, bez żadnego
poparcia pierwsze lata trudne mi były do prze
bycia ale powoli, przy wytrwałości i pracy, na
byłem niejakiego rozgłosu pióro zapewniło mi
dostateczne utrzymanie, wTówczas to poznałem i
pokochałem pannę Leonję S.
Wiedziałem, że kobieta musi sie wcisnąć
w twoją lr.storyę.
Jakieś chciał żebj- się bez kobiety obyło?
Ale nie przerywaj mi. Kochałem ją i byłem ko
chany. Dotąd zwykła historya mniej fortun
ny jednak od innych zakochanych,
progu
miałem
zwalczenia nie małe trudności. Rodzice Leonji nie
żyl i z sobą, trzeba więc było uzyskać pozwolenie
matki i ojca oddzielnie. Z matką, prey której po
zostawała Leon ja, poszło mi z łatwością ojciec,
chciwy skąpiec, zrzęda, długo nie dał się ubłagać,
zgodził się nareszcie, naznaczono dzień ślubu
byłem już u
przerażenie gdy w sam dzień ślubu rano, dają mi
znać z parafii że ślub przez ojca zaaresztowany.
Nie tracąc chwili czasu jadę do ojca stary u
party, niecjice ustąpić, dopóki nie otrzyma od żo
ny zrzeczenia się sumy jej posagowej zahypote
kowanej na jego majątku. Matka Leonj:, na pro
śby nasze, zgadza się i na tę ofiarę protest co
fniono nie ma już Żadnych przeszkód.
Byłem już ubrany do ślubu najęta kareta
czekula przed domem, wtem nowe zmartwienie:
stara kucharka pana S. niegdyś niaAka Leonji
wpada do mnie wołając:
Paneczku, panoczku, nowa bieda! mój
stary rozindyczył się znowu, i ubiera się do koś
ciota żeby arani przeszkodzić
Nie ma rady siadam do kerety i jadę
do starego znajduję go w wściekłym huiuO"
rze błagam, zaklinam na wszystkie świętości'
nic nio pomaga „nie woła, nie pozwolę, zapro
testuję, zobaczycie czy bez mego pozwolenia ślub
wam dadzą nie pozwalam to nie ma sensu—
córka moja bogata a ty hołysz! gryzipiórko
literat
Iw szlafroku, z jednym butem na nodze, bo
drugiego nie zdąiyl włożyć, biega, po pokoju,
wołając oo chwila: nie pozwolę, nie pozwolę
Marjanno! dawaj mi się ubierać!
Zrozpaczony, znękany, nie mogę zdobyć się
na jedno słowo więcej ale na raz przychodzi
mi szozęśliwa myśl do głowy wiem że stary ma
tylko jednę parę butów chwytam więc but
stcjący przy łóżku, uciekam, siadam do karety i
koń wyskoczy, na Miodową!
Leonja była gotową, czekano tylko na
mnife, wzięliśmy ślub u Fary i odtąd czuję się pra
wdziwie szczęśliwym człowiekienjh
A ojciec?
Pisał trzy listy do mnie zgadzając się już
na wszystko i prosząc tylko o zwrot buta, ^o nie
może wyjść z domu.
I zwróciłeś mu go?
Dziecko jesteś ten but szczęście mi
przyniósł chowam go jak najdroższą pamiątkę
ot, patrz, stoi tu w serwantce.
Humory styka.
i i
w z y a i S o k a
ło się dwóch przyjaciół, którzy od dawna
się nie widzieli.
Jak się masz, stary przyjacielu,
jakże ci się wiedzie? zapytał jeden.
Dziękuję ślicznie, idzie mi bardzo
dobrze, lecz niestety, zgubiłem włosy.
PoV»m drugi zdejmuje kapelusz, po
kazuje łys^ gło^ę mówi:
Przykra się, przyjacielu, przecież
umie nie będz:*8Z posądzał, ie ja je zna
lazłem.
ObszarpaiV
młody
do
szczęścia. Pojmiesz więc moje
Człowiek zapu-
niedawno teuai^ jo^na Ijarritta, I
K
dawniejszego polieyanta, w Hoboken i po
kazał mu brudny papier.
Na papierze było napisane, źe oka
ziciel jest głuchoniemym balbierzem, któ
ry nigdzie nie może znaleźć zajęcia.
Żal mi ciebie biedaku, odrzekł
policyar.t, wyglądasz bardzo nędznie i pe
wnie ci trzeba posileniu, chodź ze mną
do salonu,
Kiedy już stali przed szynkfasem, po
ufale |p.ytał Barrit:
Co wolisz, whiskey czy piwa?
Wolę whiskey, odpowiedział głu­
choniemy golibroda.
Biedny głuchoniemy będzie miał 3
miesiące czasu do rozmyślania w peniten
tiary nad złemi skutkami zapomnienia
się.
Mazur nie umiejący ani
niemiecku przybył do Wrocławia, a wi
dząc przed golarnią wiszące talerze, my
ślał, źe to restauracya i wstąpił, aby co
zjeść.
Golarz pyta się po niemiecku, czego
zqda, lecz Mazur tylko przykłada rękę do
ust, wyrażając, że rad by co zjadł.
Niemiec myśli, ze ząb boli Mazura,
otwiera mu usta, wziąwszy wprzódy po
kryjomu ciąźlfi do ręki, i cap! ząb ukry
wa biedakowi.
Chłopisko się pobecz iło, a Niemiec
tymczasem woła!
—'"Bezohl, bezohl!
Mazur wtedy wypluwając 4u*ew, od
powiada płaczliwym głosem:
Więżę i ty byś Niemce, nie be
coł, kiedy by ci kto zdrowy ząb wyrwol!!!
Do Winony i okolicy
Nro 107 2ga ul
ma na składzie najlepszy wybór
Butów i Trzewików
po umiarkowanych cenacii.
Przyjmuje zamówienia na wszelkie
nowe roboty, a reperacye wykonuje tanio
i riiocno.
Wyrabia też karty okrętowe i pośre
dniczy w wymianie pieniędzy ze wszech
jako też do wszech części Europy.
Polecam się łaskawej pamięci braci
Polaków jako wszystkim znany
Jakób Steinbauer,
Czeski szewc.
:mm.
ira lin składzie
-Farby i Oleje—
Old Fellows Block''
na rogu Sej i Laffayette Str.
Mc. Nie & Co.
przy gmachu pocztowym
sprzedaje
książki, tapety, rolosy, zaba
wki, obrazy i ramki,
oraz
i a n i n a i O a n y
Bezpłatnie dają się na próbę" maszyn
ki do prania
najdoskonalszy wynalazek na świecie. W
Winonie sprzedaje je P. I. Stever.
Pośredniczy tnkże w sprzedaży Fran
eiszek Schneider, u którego taka maszyn,
wystawiona jest na okaz.
August Ploetzki,
w Bay City, Mich.
poleca Szan. Publiczności polskiej a
a szczególnie polskim salonistom swój
Handel likworów
krzepkich i smacznych, zaprawionych ko.
rżeniami i sokami, pokrzepiającemi zdro
wie wzmacniającemi apetyt i strawnosć.
Dystylarnia
P. Bartli,
SJ51 Reed Str.
Milwaukee, Wis.
Hurtowny skład
Win i Likierów.
Jedyny najlepszy i najtańsi
ila zachodzie.
E. A. PA UER agent
skład
arem
ogłasza, że to miejsce ma byó zachoWi*^
M. akobi,
*P o e ri a
„MakaBoss & Standard"
jest Wyrobiona z najlepszej twardej psze
nicy Dakotejskiej. Ma ona więcej warto
ści dla ciężko pracującego robotnika, z
powodu obfitości lepiku, wzmacniającego
krew, kości i muszkuły, anjżeli jakakol
wiek inna mąka w Winonie, za co się
gwarantuje.
Kdmpania młyna L. C. Porter.
I) U I
Narodowy Bank
t'
W
griXaHHE KIBH.
Kapitał 100.000 Nadwyżka 100.000
a PKENTISS, Prezydent,
BROOKS, Vice-])rezydent,
iff. H. GARLOCK, Kasyor.
M. TOYE,
Gasfitter k Plunibei'.
Handlarz materyałów do za
prowadzania gazu, rur wodo
ciągowych i parowych.
Wszelkie rodzaje towarów miedzia
nych, pump i wężów z gumy Indy an.
ł®* Bobo ty wykonują
Pod złota linia
„The Golden Rule Store"
handlu podwójnego, naprzeciwko POCZTY, którV
stale chce się jpolecać łasKawym względom Publiczności
PolsKiej.
Korzyści kupującym u nas będziemy dawali w cenac
^odzieży, kapeluszy,
fizękji. t. d.
NA ZBLIŻAJACA SIE WIOSNĘ
Zapraszamy każdego tymczasem z osobna kie
dy będzie przechodził mimo naszego składu, aby raczył
spojrzeć w nasze okna wystawne i spamiętać sobie uąsza
firmę. Z głębokim szacunkiem^
właściciel,
Marcin Trawieki,
Tani Janek
E A O N
Sprzedawca świeżego i solonego mięsa, wędzonych sz
nek i łopatek, różnego gatunku kiełbas, drobiu, świeży^'
ryb, ostrzyg, masła, jaj itd. Wołowinę sprzedaje na funty j)
całemi ćwierciami. Jeżeli chcecie co kupić, zgłoście się poj(j
No. 161 East 3rd Str. Winona Minn.
^^g^Farmerzy niechai się zgłoszą ze swemi produktami
a odbiorą zapłatę w gotówce.
Karty Okrętowe
na wszystkie punkta
EUROPY I AMERYKI
po najtańszych cenach i najlepszych
A O W A
Można dostać u mnie:
Andrzej Knrr,. 5-3t() Noble str.
•. Jednocześnie sprzedaję także
Bilety na Kolej żelazną
tak iż podróżny opłacić może u mnie całą podróż od miejsca wyjazdu aż na
miejsce przyszłego pomieszkania.
Karta okrętowa kosztuje u mnie daleko mniej, niż gdzie indziej. Bilety kolejo
we sprzedaję ze wszystkich punktów W. Ks. Poznańskiego, Prus Zachodnich, Ga
licyi i Szlązka aż do wszystkich punktów Stanów Zjednoczonych.
DZIECI do lat dwunastu płacą połowę ceny.
539 Noble Str. Chicago, 111.
leźć
S2"§jskim
akuratnie, v Wasz ro&r
w. «el« ullea
Mtaa! v
1
"V
vj
ANDRZEJ KURR,
T. Simj)son,
Wymienia farmy w Trempaleau (jo.
Wis. na posiadjośji miejskie w: Winonie
Minn. ~l
wa-t
pełnomocnik.
V. SIMPSON.
BODĄCY! Jeżeli macie
jaką robo^ dla stolarza, lub
chcecie kup'i4
bel, raczcie zawitam do mnie,
ziomka waszego. Podejmuję
się wszelkich robó^ stolars
kich, jako to: napraC' uszko
dzonych stołków, szaf, kanap,,
komód, łóżek i.t.d. ^S2elkie
meble, jakie tylko si na świe
cie, wyrabiam te£ nvwe z naj
lepszego drzewa, mianowicie y'
mogę każdego czasil dostarj
czyó nowych szaf do surdijp_ _*''
tów i naczyń Kuchennyc
kże można dostać u mnie tr
mien i.krzyżów na cmentar
zarówno robię schody dowM^|p
nej wielkości i w jakim soblB1
kto życzy rodzaju.
Łatwo możecf^.mnie zna-#
5g u pana Kubajva^ przy polej
kościele.
Sfer^rd
15*9
Sto
i
4
i
i
.r'rrJ
w \n\n ,,The Lighting Dolly"
z Kalamazoo.